Sabah kalktığımda cumartesi gününün mutluluğu vardı üstümde.Kalkıp elimi yüzümü yıkadım hemen.Tekrar odama geldiğimde telfonumun çaldığını gördüm.Arayan Evrim'di.Telefonu açtım.
Ben "Efendim kanki?"
Evrim "Naber kanka?"
Ben "İyidir senden naber?"
Evrim "İyi ben de.Ya evde tek kaldım.Kızları da aradım.Bize geliyorlar.Film izleyeceğiz.Tabi ki sen de geliyorsun.Hadi hemen gel.Kahvaltı edeceğiz."
Ben "Tamamdır.Kızlar geldi mi?"
Evrim "Hayır.Daha kimse gelmedi.Hadi gel."
Ben "Tamam kanka geliyorum."
Üstümü değiştirip Evrimler'e doğru yürümeye baladım.Evleri bize çok yakındı.O sırada tekrar telefonum çaldı.Bu sefer Alperen arıyordu.
Ben "Efendim Alperen?"
Alperen "Naber?"
Ben "İyilik.Senden naber?"
Alperen "Ben de iyiyim.Sıkılıyorum evde.Dışarı mı çıksak ya?"
Ben "Yaa biraz daha erken arasaydın olabilidi ama şu an Evrimler'e gidiyorum.Kızlarla film izleyecekmişiz."
Alperen "Hadi ya.Geç kaldım yani.Neyse.Ne yapalım?"
Ben "Kusura bakma ya."
Alperen "Sorun değil ya.Görüşürüz sonra."
Ben "Görüşürüz."
Telefonu kapatıp yürümeye devam ettim.Ben gayet normal yürürken öküzün biri gelip bana çarpmayı başardı.Dengemi kaybettim ve yere düştüm haliyle.
Ben "Oha be.Kafan mı güzel?Düz yolda yürüyemiyorsun." dedim sesimi yükselterek.
Bana çarpan kişi "Özür dilerim.İsteyerek olmadı."
Ben "Bir de isteyerek olsaydı."
O "Ya özür diledik işte.Uzatma."
Ben "Şuna bak ya.Hem suçlu hem güçlü.İnsan bir yardım eder."
O "Canım yardım ederdim ama acelem var."
Ben "Acelesi varmış.İyi.Defol git."
Ciddi ciddi defolup gitti.Harbi öküz.
Yerde kalkarken tam yanımda bir kağıt buldum.Kağıdı alıp okudum.
"Kusura bakma prenses.İsteyerek olmadı.Bir şeyin yoktur umarım." yazıyordu.
Bu o mu?Beni düşüren kişi o sapık mı?
Hemen kalkıp o çocuğun peşinden koşmaya başladım.
Ben "Ya bir dursana."
O "Ya özür diledik ya.Ne istiyorsun benden?"
Ben "Numara yapma bana.Sensin değil mi?" diye bağırdım.
O "Ne numarası ya?"
Ben "Hala yalan söylüyor ya.Notunu aldım.Sensin biliyorum."
O "Kızım bela mısın sen?Kimmişin ben?"
Ben "Ya yalan söyleme bana.Yalan söyleme." diye tekrar bağırdım.
O "Ya bak.Ben seni ilk kez görüyorum.Ne notundan bahsettiğini inan bilmiyorum."
Ben "Bu not senden düşmedi mi yani?" dedim elimdeki notu göstererek.
O "Hayır.Belli ki gizli bir hayranın var.Ne yani?Sana çarptığım gibi elime kağıt kalem alıp not mu yazdım?Mantıklı mı?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ HAYRAN
Teen FictionHer şey o notla başlamıştı.İlk önce beni mutlu etse de,sonradan hayatımın kabusu oldu.Ondan kurtulamıyordum.Her an peşimdeydi.Aldığım nefesten bile haberdardı.Her adımımı takip ediyordu.Bu beni gerçekten korkutuyordu.