Saatlerdir kilitli kapının ardında oturuyordum.Büyük bir çıkmazın ortasında kalakalmıştım.Neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayırt edemiyordum.
Ben kara kara ne yapacağımı düşünürken kapının ardından birinin seslendiğini duydum.
"Ceylin.Uyanık mısın?" Kübra'nın sesiydi bu.Cevap vermedim.
"Ceylin.Yemek getirdim sana." dedi.
"İstemiyorum." diye yanıt verdim.
Evet benim iyiliğimi istiyorlardı.Ama ben kendi iyiliğimi istemiyordum.Yeteri kadar zarar vermiştim bence insanlara.
"Ya lütfen böyle yapma.İçeri geliyorum." dedi ve kilidin açıldığını duydum.Başımı kapıya çevirdiğimde Kübra'nın elindeki tepsiyle içeri girdiğini gördüm.Tekrar kapıyı kilitleyip yanıma geldi.
"İstesem de kaçamam.Gerek yok bu çabaya."dedim.
"Senin iyiliğini düşünüyoruz.Sana kötü bir şy yapıyormuşuz gibi davrama lütfen."dedi.
"Sayenizde ben kendimi kötü hissediyorum ama.Bırakın ne halim varsa göreyim." dedim.
Kübra "Ceylin seni bu bataklığa biz bulaştırdık.Şimdi de seni kurtarmaya çalışıyoruz."dedi.
"İstemiyorum.Bırakın gideyim." dedim.
"Sen ne kadar kindar biriyl uğraştığının farkında mısın Ceylin?Nasıl insanlarla uğraştığının farkında mısın?Sen olsan da olmasan da biz bunlara bulaştık bir kere.Kendini sorumlu tutma bundan.Biz her türlü dipteyiz." dedi.
Cevap vermedim.Ne denirdi ki?
"Hadi.Yanımıza gel.Burada yalnız kalmanı istemiyorum." dedi.
Kalkıp Kübra'yla birlikte içeri geçtim.Tibet yine aynı suratsızlıkla oturuyordu.Savaş bana bakıp gülümsedi.
O sırada şiddetle kapı çalındı ve biri "Ceylin" diye seslendi.Bu ses Alperen'e aitti.
"Bu Alperen." dedim ve kapıya yöneldim.Kapıyı açtığımda Alperen'in telaşlı hali benim de paniklememe sebep oldu.
"Ceylin çok...Çok özür...Dilerim."dedi ağlayarak.
"Alperen ne oluyor"
"Ben...Ben ne diyeceğimi bilemiyorum.Çok üzgünüm."
"Ne oluyor dedim?"
"Ceylin.O kadın...Umut'u kaçırdı.Şimdi de annenin yanına gidiyor.Yakında seni...seni de öldürecek."
"Alperen sen ne söylediğinin farkında mısın?Nerden biliyorsun bunları?"
"Ben...Sadece seni kurtarmak istemiştim.Çok özür dilerim."
"Sen...O kadına yardım mı ettin?"
"Ceylin ben..."
"Sen o kadına yardım mı ettin Alperen?" diye bağırdım.Titriyordum.Sinirlerime hakim olabilecek gibi değildim.
"Çok özür dilerim." dedi.
O sırada Tibet dışarı çıktı ve "Sen ne dediğinin farkında mısın lan?Nasıl yaptın lan bunu?Şerefsiz." diyerek Alperen'e yumruk attı.
Savaş da Tibet'e katıldı.Kübra yanıma geldi ve bana sarıldı.O an hiçbir şey algılayamıyordum.Sanki olayı yaşamıyordum,uzaktan izliyordum.
Alperen yerde öylece yatıyordu.
Savaş bana döndü ve "Ceylin.Hemen hastaneye gidelim. " dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ HAYRAN
Teen FictionHer şey o notla başlamıştı.İlk önce beni mutlu etse de,sonradan hayatımın kabusu oldu.Ondan kurtulamıyordum.Her an peşimdeydi.Aldığım nefesten bile haberdardı.Her adımımı takip ediyordu.Bu beni gerçekten korkutuyordu.
