Özcan Abi de kim?Ne istiyor benden?
Kendimi durduramıyordum.Zaten yapabildiğim tek şey ağlamaktı.
Ben "Tibet ben sana sırrımı verdim."
Tibet "Sır mı?Dalga mı geçiyorsun?Bu sırrın baş rolü benim zaten."
"Tibet.Lütfen.Bırak gideyim."
"Ben 7 yıldır bu anı bekliyorum.Sence seni bırakır mıyım?Prenses?"
7 yıl mı?
"Ya ne istiyorsun benden?Neden bana bunu yapıyorsun?"
"Açıklayacağım." dedi ve Küçük bir kulübenin önüne durdu.Durduğumuz yerde bizden başka kime yoktu.Bir kuş bile.
Bana doğru bir adım attı ve "İçeri gir."dedi.
Korkarak "Tibet." dedim.Tibet anlamsızca sinirlenmişti.İki dakika içinde ne olmuş olabilirdi ki?Asıl sinirli olması gereken bendim.
Beni evin içine doğru ittirdi.Kapı açıktı.Salonun ortasındaki sehpanın dibine düştüm.Tibet içeri girdi ve kapıyı kapattı.
"Senden nefret ediyorum." diye bağırdı.
"Ben sana ne yaptım?" diye yanıt verdim.
"Çaldın.Çocukluğumuçaldın.Hayatımı çaldın." diye bağırmaya devam etti.
"Tibet ne olur doğru düzgün anlat şunu.Ben sana ne yaptım?"
"Sen hırsızsın.Sen katilsin.Senden nefret ediyorum.Ama olmuyor işte.Bir yanım seni seviyor.Ne yaparsam yapayım..." diye bağırdı.
Bu sözleri karşısında ne yapacağımı bilemedim.Tibet beni mi seviyor?Beni?Tibet?3 yıldır peşinden koştuğum çocuk.Gelip söylemesi yeterliydi.Bunlara gerek yoktu.
"Beni kaçırmak yerine gelip söyleseydin keşke."
"Sen beni anlamadın galiba?Hatta beni tanımadın galiba.Açıklayayım.Kağan Tibet Soydan ben.Siz genellikle Kağan derdiniz.Hatta sen bana hiçbir şey demezdin.Çünkü benimle konuşmaya tenezzül bile etmezdin."
Kağan Tibet Soydan.
O an tüm dünya durdu sanki.Ruhum bedenimden çıkmaya çalışıyor da bir türlü çıkamıyor gibi.Ben onu nasıl tanıyamam?
Tibet ve ben ilk okul 4. sınıftan 7. sınıfa kadar aynı sınıftaydık.O bizim sınıfa sonradan gelmişti.Çok sessiz bir çocuktu.Annesi ve babası boşanıyordu.Pek normal değildi o yüzden.Dersleri de berbattı.Hoca bir şey sorardı o cevap veremezdi.Herkes onunla dalga geçerdi.Kimse onunla ilgilenmezdi.Hatta kimse onunla konuşmazdı.Ben diğer çocuklar gibi davranmadım hiçbir zaman ona.Tamam kabul ediyorum ben de onunla konuşmazdım ama dalga da geçmezdim.Lisede aynı okula denk gelmişiz ve ben onu tanıyamamışım.Şaka gibi.İlk okulda böyle değildi ki.Tanımamam çok normal.Şimdi çok fazla...Yakışıklı.
Tibet bana elini uzattı ve "Ayağa kalk." dedi.
Elini tutup ayağa kalktım.
"Koltuğa geç." dedi.Geçip oturdum.
"İlk okul 4. sınıf.Hatırla.Sizin sınıfa yeni gelmiştim.Senin sıra arkadaşın okula gelmemişti o gün.Bir tek senin yanın boş diye öğretmen beni senin yanına oturtmuştu.İşte o günden beri sen burdasın." dedi eliyle kalbini göstererek.Ağlamak üzereydim.
Devam etti.
"Çocuktuk.Ailevi problemlerim vardı.Sessizdim.Tembeldim.Herkes benle dalga geçerdi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ HAYRAN
Novela JuvenilHer şey o notla başlamıştı.İlk önce beni mutlu etse de,sonradan hayatımın kabusu oldu.Ondan kurtulamıyordum.Her an peşimdeydi.Aldığım nefesten bile haberdardı.Her adımımı takip ediyordu.Bu beni gerçekten korkutuyordu.
