Selam.Farkındayım baya geç yayınladım bölümü.Ama kusura bakmayın.Gerçekten zamanım olmuyo.Bu arada düşüncelerinizi çok merak ediyorum.Bu bölüm baya içime sindi :D yorumlarınızı bekliyorum.İyi okumalar.
Gözümü açtığımda hastanedeydim.Kolumda serum vardı ve başım çatlıyordu.Yanımda kimse yoktu.Neler olduğunu anlamaya çalışıyordum.am kalkacaktım ki odaya hemşire girdi.
"Uyanmışsınız." dedi.
"Ne oldu bana?"
"Kaza geçirdiniz."
Hemşire böyle söyleyince yavaş yavaş hatırlamaya başladım.En son Tibet'e dikkat et diye bağırıyordum.Karşıdan gelen araba...Korna sesi...
"Tibet nerede?"
"Yoğun bakımda."
"Yoğun bakım mı?Durumu nasıl?"
"Açıkçası kötü."
Tibet için endişelenmiştim.Bu çok saçmaydı ama gerçekten endişelenmiştim.
"Onu görebilir miyim?"
"Mümkün değil.Dinlenmelisiniz."
"Lütfen.Beş dakika."
"Olmaz.Buna izin veremem."
Hemşire odadan çıktıktan sonra odaya annemin eşi girdi.
"Seni iyi gördüm."
"Tibet nasıl?"
"Durumu kötü."
"Yaşayacak mı?"
"Doktorlar her şeye hazırlıklı olun diyor."
"Ölecek mi?"
"Bilmiyorum."
"Onu görmek istiyorum."
"İzin vermiyorlar."
"Annemi ara."
"Başka emrin?"
"Annemi görmek istiyorum."
"Mümkün değil."
"Lütfen."
"İmkanı yok."
"Ya her şey senin yüzünden oldu pislik herif."
"Tek suçlu sizsiniz.Size gayet iyi davrandım ben.Kaçmaya kalkan sizdiniz."
"Ne yapsaydık?Elimiz kolumuz bağlı bizi öldürmeni mi bekleseydik?"
"Sizi öldüreceğimi söyledim mi ben?Nereden uyduruyorsunuz böyle şeyleri?"
"Ya bizi eğlencesine mi kaçırdın ruh hastası?"
"Sizi kaçırmadım.Seni kaçırdım.Tibet benden.Ayrıca sana her şeyi anlattım.Sbredemedin mi?"
"Ya sana neden inanayım ben?Öyle olsa bile beni sevmeyen bir kadın neden benim için üç çocuğundan vazgeçsin lan?"
Çünkü paran var.O üç çocuğu tarafında asla para sahibi olamayacak.Ama senin evin ve bir sürü paran var."
"Yine mi aynı hikaye?Sana İ-NAN-MI-YO-RUM.
"Bana inanıp inanmaman umurumda değil.Kaçmaya çalşırsan böyle olur işte.Tibet'e yazık oldu.Seni gerçekten seviyordu.Neyse.Arkasından dua edersin artık." dedi ve odada çıktı.
Şerefsiz.
********
Ne kadar uyudğumu bilmiyorum.Uynadığımda hava karanlıktı.Odada benden başka kimse yoktu.Kalkıp koridora çıktım.Koridorlar bomboştu.Telefon bulmalıydım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GİZLİ HAYRAN
Dla nastolatkówHer şey o notla başlamıştı.İlk önce beni mutlu etse de,sonradan hayatımın kabusu oldu.Ondan kurtulamıyordum.Her an peşimdeydi.Aldığım nefesten bile haberdardı.Her adımımı takip ediyordu.Bu beni gerçekten korkutuyordu.