GİZLİ HAYRAN

GİZLİ HAYRAN-13.BÖLÜM

Sabah kalktığımda tüm kemiklerim kırılmış gibi ağırıyordu.Zor da olsa kalkmayı başardım.Neyse ki o gün okul yoktu.Banyoya yöneldim.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra üstümü değiştirdim aşağı indim.Annem mutfakta bir şeyler yapıyordu.Beni görünce "Günaydın kızım." dedi kocaman gülümseyerek.

Bu kelimeyi daha önce hiç bu kadar samimi bir şekilde duymamıştım.

Ben "Günaydın.Teyzem gitti mi?"

Annem "Gitti.Haydi Ceren'i de uyandır da kahvaltı yapalım." dedi.

Çok uğraşmıştı.Belliydi.

Ben "Çok uğraşmışsın.Zahmet etmeseydin."

Evinde yemekleri hizmetçisi hazırlıyordu sonuçta.Alışkın olmadığına emindim.

Annem "Ne zahmeti.Prenseslerime kahvaltı hazırlamak yıllardır hayalini kurduğum bir şey benim."

Bu kelimeyi herkes kasıtlı olarak mı kullanıyor?

Ben "Tamam.Ben Ceren'i uyandırayım."

Ceren'in odasına gittim ve "Ceren.Kalk hadi.Kahvaltı yapacağız." dedim.

Ceren "Ben yemeyeceğim." dedi.

Ben "Ne demek yemeyeceğim?Annem o kadar uğraşmış.Hadi."

Ceren "Annem mi?"

Ben "Evet.Hadi kalk."

Ceren "Annem burada mı?"

Ben "Ne içtin sen ya?Burada kalacağını söyledi ya dün."

Ceren "İnanmıyorum.Ben onu rüya sanıyordum." dedi ve kalkıp gülmeye başladı.Yazık.Ani şokla delirdi çocuk.

Ben "Ceren manyak mısın?Kalk elini yüzünü yıka aşağı gel."

Ceren "Ay abla çok mutlu oldum şu an."

Ben "Sabır ya.Kızım delirdin mi?"

Ceren "Tamam be.Git sen.Geliyorum ben." dedi.

Odadan çıkıp tekrar aşağı indim.

Annem "Uyandı mı?" diye sordu.

Ben "Evet.Geliyor.Bu kadar çok tabak ne için?"

Annem "Şey.Size söylemedim ama...Bu tabaklar kardeşleriniz için.Kızdın mı?"

Kızmamıştım.Neden kızayım ki?Gelmelerini ben söylemiştim.

Ben "Yoo.Sorun değil." dedim.

Ceren yanımız koşarak geldi ve anneme sarıldı.

Annem "Günaydın küçük prensesim."

Bu kelimeyi her duyduğumda kusmak istiyordum.

Ceren "Günaydın.Ne güzel kokuyor." dedi gülerek.

Annem "Sizin için hazırladım."

Ceren "Bu tabakalr kime?Misafirimiz mi var?"

Annem "Onlar kardeşleriniz için."

Ceren "Aaa.Bugün mü geliyorlar?"

Annem "Evet.Sorun olur mu?"

Ceren "Yoo.Neden sorun olsun.Bir an önce tanışalım." dedi gülümseyerek.

O sırada kapı çaldı.Annem koşup kapıyı açtı ve "Hoşgeldiniz birtanelerim." dedi.Annem onlara öyle seslenince Ceren tip tip bana baktı.Ben de sessizce "Ne bekliyordun?" dedim.

Çocuklar içeri girdi.Annem "Bunlar kardeşleriniz." dedi.En büyüklerini göstererek "Bu Umut." dedi.İkizleri göstererek "Bunlar da Çınar ve Asya." dedi.Daha sonra bizi göstererek "Bunlar da Ceylin ve Ceren." dedi.