GİZLİ HAYRAN

GİZLİ HAYRAN-30.BÖLÜM

Eve döndüğümüzde kendimi oldukça yorgun hissediyordum.Ne yapacaktık?Kendi mutluluğumuz için küçücük bir çocuğu mutsuz mu edecektik?

Savaş "Sonunda kurtuluyoruz.İnanamıyorum." dedi.

Kübra "Ben de.Uzun zaman sonra ilk kez bu kadar mutlu oluyorum." dedi.

"Ben emin değilim." dedim.

Kübra "Neyden emin değilsin Ceylin?Kurtulmak istemiyor musun?"

"Tabi ki kurtulmak istiyorum.Ama kurtulmak için küçücük çocuğu aeşe atmak doğru gelmiyor."

Savaş "Umut'u ateşe atmıyoruz ki biz.Sonuça yıllarca Özcan'la birlikte yaşadı.Halinden gayet memnundu."

"Nereden biliyorsun halinden memnun olduğunu?Ne yaşadığını bilemeyiz ki.Sonuçta yıllar sonra annesini buldu."

Kübra "Fazla duygusal düşünüyorsun Ceylin."

"Duygusal düşünmüyorum.Bencillik yapmak istemiyorum sadece."

Tibet "Seni anlıyorum ama bu son şansımız."

"Biliyorum ama içim rahat değil işte."

Kübra "Bu yapığımız bencillik değil.Çatlak bi kadın Umut'u kaçırdı.Biz de Umut'a yardım ediyoruz."

"Çatlak bir kadın dediğin Umut'un annesi Kübra.Ve biz onları ayırıyoruz."

Kübra "Ben sana katılmıyorum.Kim olsa aynı şeyi yapardı.Sen gelemden önce neler çektiğimizi bilmiyorsun.Senin tuzun kuru tabi.Sırf sen Tibet'ten ayrılmak istemiyorsun diye ben ailemden uzak kalıyorum.Uzak kalmayı da bırak öldüğümü düşünüyorlar." dedi.

Kübra'nın sözleri canımı yakmıştı.Ben bunları sırf Tibet'e yakın olmak için söylemiyordum.Gerçekten bir çocuğu annesinden ayırmak istemediğim için bunları söylüyordum.Kübra'nın bana katılmasını zaten beklemiyordum.Ailesine kavuşmak onun en doğal hakkıydı.

"Tibet'e yakın olmak için mi söylüyorum bunları ben?Sen ciddi misin Kübra?Seni ateşe atmam merak etme."

Kübra "Hepimizi ateşe atıyorsun şu an."

Savaş "Kızlar.Yeter bu kadar.Kavga etmenin sırası değil şu an."

Tibet "Bir şeyler düşünmeliyiz."

Savaş "Umut'u o kadının elinden almalıyız."

Tibet "Alperen'i ne yapacağız?"

Alperen'i tamamen unutmuştum.Onu asla affetmeyecektim.

Savaş "Kendi kendine gebersin orda."

Kübra "Belki o bize yardımcı olur."

Tibet "Şaka mı bu?Ona güvenmeyi aklının ucundan bile geçirme."

Kübra "O kadını tanıyor.Biz kim olduğunu bile bilmiyoruz.Nasıl bulacağız?Ama Alperen halledebilir."

Savaş "Bunu yapmak isteyeceğini nereden biliyorsun?Ya bizim tarafımızda gibi görünüp o kadına yardım ederse?"

Kübra "Sanmıyorum.Yeteri kadar pişman olmuş bence."

Savaş "Emin değilim."

Kübra "Konuşalım bakalım." dedi ve yerinden kalkıp Alperen'in bulunduğu odaya gitti.Biz de peşinden gittik.

Kübra kapıyı açtı ve içeri girip Alperen'in uzandığı yatağın ucuna oturdu.

"Kendini affettirmek ister misin?" diye sordu.