GİZLİ HAYRAN

GİZLİ HAYRAN-10.BÖLÜM

Hastaneden çıkıp eve doğru yürümeye başladım.Hastane çok kalabalıktı.Haberi duyan gelmişti.Alperen'in son sözler...Beynimi kurcalayıp duruyordu.

Eve gittiğimde kapının önünde bir not buldum.Kimden geldiğini ahmin etmek çok da zor olmadı.Notu elime alıp okudum.

"Alperen şanslıymış.Bu sefer o kazandı.Ama bir dahaki sefere bu kadar yumuşak davranmam.Öldürürüm.Kurtulma şansı bile olmaz." yazıyordu.

Nelerle uğraşıyordum?Bu sinirin,bu kinin sebebi ne?Ben ona ne yapmış olabilirim?Alperen'den ne istiyor?

Umursamamaya çalışsam da öyle olmuyor.Hayatım şu sıralar karmakarışık.Zaten çok sıradan bir hayatım olduğu söylenemezdi.Zaten ailevi meseleler canımı yeteri kadar sıkarken bir de bu sapık çıktı başıma.Üstelik en yakın arkadaşlarım benden uzaklaşıyordu.

İçeri girip odama çıktım.Kafam gerçekten çok karışıktı.Telefonum çaldı.Arayan Ysemin'di.

Ben "Efendim?"

Yasemin "Neredesin?Seni göremedim?"

Ben "Evdeyim."

Yasemin "Ne zaman gittin eve?Ben de seni arıyordum hastanede."

Ben "Canım sıkkın da biraz."

Yasemin "Neden?Alperen çok iyi.Evrim'e mi canın sıkılıyor?"

Ben "Her şey üst üste geliyor işte.Genel olarak canım sıkkın."

Yasemin "Ben de çıkıyorum şimdi.Yanına gelmemi ister misin?"

Ben "İstersen gel."

Yasemin "Tamam.Geliyorum."

Telefonu kapattık.Kalkıp salona indim.Televizyonu açıp karşısına geçtim.

Ben televizyon izlerken kapı çaldı.Kalkıp kapıyı açtım.Gelen Yasemin'di.Elinde bir not tututyordu."Sana gelmiş.O sapıktan mı?Açmak istemedim.Sen açarsın diye." dedi.

Kağıdı aldım.

"Hazır mısın prenses?Başlıyoruz." yazıyordu.

Bu artık bardağı taşıran son damla olmuştu benim için.Neye başlıyoruz?Daha ne olabilir?Sinirlerime yenik düşüp ağlamaya başladım.Yanımda bir tek Yasemin vardı.Normalde ben ağlarken beni hep Pınar güldürürdü.Evrim teselli ederdi.Yasemin diyecek bir şey bulamıyordu.Ne diyebilirdi ki?

Sonunda Yasemin sessizliği bozdu ve "Ceylin.Dinle beni.Kızlar haklı.Polise gitmeliyiz."

Ben "Bari sen yapma Yasemin ya." dedim ağlamaklı sesimle.

Yasemin "Ceylin bu olay artık bir oyun değil.Görüyorsun."

Ben "Belki de...Haklısınızdır.Bu sadece beni ilgilendirmiyor.Etrafımdakilere de zarar veriyor."

Yasemin "Aynen öyle.Hadi bak.Gidip her şeyi anlatalım."

Ben "Tamam.Dediğin gibi olsun.Artık ne olacaksa olsun."

Yasemin "O zaman bilekliği al.Gidelim."

Odama çıkıp bilekliği sakladığım yeri açtım.Ne kadar baktıysam da bilekliği bulamadım.Yoktu.Nereye gitmişti ki?

Ben "Yasemin.Bileklil yok."

Yasemin "Nasıl yok?İyice baktın mı?

Ben "Ya baktım.Basbaya yok."

Yasemin "Başka bir yere saklamış olamayasın?"

Ben "Hayır.Oradaydı.Eminim."

Yasemin "Demek ki eve girip almış."