Ang syota kong abnormal [completed]

Chapter 55- So Many things had happened

Months Later... EriceKajoii

JANJIE KANE SOCRATES POV

I don't know if how many days, weeks akong natulog. Basta ang nararamdaman ko ngayon ay so much relieved.

Sobrang saya kong makita ang mga mahal ko sa buhay na ligtas silang lahat. At nandito kami ngayon sa bahay namin kasama ang mga kamag-anak at malalapit naming mga kaibigan.

Ngayon din kasi ako ipapakilala sa lahat bilang isang Terorra. At selebrasyon na rin daw ito sa pagiging okay na ng kalagayan ko.

Isang buwan din kasi akong na-coma at medyo natagalan pa ang pagpapagaling ko.

"Hey babe, are you okay? Bakit parang tulala ka dyan?" L asked me.

Nandito kasi ako sa terrace sa taas. Pinagmamasdan ang mga tauhan ni Daddy na abala sa pag-ayos sa garden para sa gaganaping party mamayang gabi.

"I'm okay baby. Kumain kana ba? Sila Mama at Papa? Dipa ba dumadating galing mall?" Harap ko sakanya at niyakap siya.

"Naglalambing kana naman babe e. Hmmmm. Ang bango ng buhok mo. Tapos na ako babe. Parating na din siguro sila." Ganting yakap niya sa akin at para bang hindi nagsasawa sa pag-amoy sa buhok ko.

Sa isang buwan na pagre-recover ko ay lagi lang siyang nandyan bukod sa pamilya ko. Hindi siya kailanman nagpakita ng pagka-pagod sa pag-aalaga sa akin.

Sobrang mahal na mahal ko talaga ang lalaking ito. Kung nung una ay sobrang gago. Ngayon naman ay sobrang dami niyang pinagbago.

And even though so many things had happened, lagi lang talaga siyang naka-agapay sa akin. Sila ng pamilya ko.

Lately ko lang din nalaman na alam din pala lahat ni Mama Flordeliza ang tungkol sa akin. And I am really grateful to them dahil kahit alam na pala nila simula palang ay hindi nila ako tinrato na iba sakanila. Sila Kuya Jeffrey lang pala at si Kuya Oliver and mga iba pa nilang kapamilya ang hindi nakakalam ng tungkol sa akin. And speaking of Kuya Oliver, he's okay now. But sad to day dahil kagaya ko, nung time na nag-rerecover palang din siya ay kailangan din niya munang mag-stop sa pag-aaral para din naman yon sa mabilisang pagiging okay namin. So, pareho kaming delayed ng 1 year.

And mga barkada ko, I already explained everything to them and as expected, they were all shocked pero wala naman na silang gaanong angal pa dahil kailangan naming iaccept lahat ang katotohanan. And after all, wala namang magbabago e. Apilido ko lang naman ang babaguhin dahil sabi kasi ni Dad non na pati first name ko daw na dapat ay Johanna Janina Terorra pero umangal ako. Okay na ako sa binigay nila Papa na Janjie Kane. Kahit yon man lang ang maging remembrance ko sakanila.

Kilala na din lahat nila Daddy at Mommy ang mga taong malalapit sakin. And to tell you, all I thought ay hindi sila katulad nila Mama at Papa na medyo kalog sa mga kaibigan ko. I was surprised dahil nadoble pa pala ang kakalogan nila. Haha! Kaya ngayon, everybody happy kami.

But, I can't describe my feelings right now dahil sabi ng isip ko ay okay na ang lahat pero parang may ibang kaba parin na nararamdaman ang puso ko. Ewan ko kung bakit ganito.

Because tonight we'll be having a party, isantabi ko nalang muna siguro ang kabang nararamdaman ko.

Naging mabilis ang oras dahil hindi ko man lang namalayan na kumakagat na pala ang dilim at abala na ang mga make-up artists para make-upan kaming lahat.

Formal theme ng party kaya naman ako ay binilhan ni Mommy ng simple black gown na hindi ko alam kung ilang beses niya akong pinilit para lang isuot ko ito.