Anlaşmalı Aşk |Jortini|

"Senden ayrılmak istiyorum Jorge."

  Dedim ödev ve sınav yok.Okuyucularıma yb yazayım.Beğenmeniz dileğiyle.Buena lectura!

-Martina Stoessel-

Hayat sadece istediklerimizi mi verir? Yoksa istemediğimiz,hatta nefret bile ettiğimiz olayları yaşatır mı?

Bir insan düşünün ki hiç hazetmediğiniz bir insan.Ya onunla evlenmek zorunda kalırsanız? Ya da daha başka şeyler.Kötü şeyler...Aynı sıraya oturmak,aynı evde kalmak veya aynı yatakta kalmak zorunda kalır mıyız?

Peki bunlar olup biterken boyun mu eğmeliyiz? Kabul mu etmeliyiz? Karşı mı gelmeliyiz?

İşte bu soruları cevaplamak için Jorge ile romantik aynı zamanda da dram olan bir film izliyoruz.

Film fazla fazla romantiklik ve fazla fazla dram içeriyor.Aramızda kalsın Jorge'nin gözünden bir damla yaş aktığını gördüm.O bile duygulandı benden saklıyor.Beceremiyor halbuki.

'Senden ayrılmak istiyorum Jorge.'

'Ne! Nasıl ayrılırsın Crista? Söyle bana lütfen.Biz çok mutluyuz değil mi? Mutlu değil misin Crista? Yemin ederim seni mutlu edeceğim.Ama ayrılmayalım Crista'm.Meleğim lütfen.' demesiyle ağzımdan bir hıçkırık çıktı.Sevgilimde başıma öpücük bıraktı.

' Ama...Şey...Yani...'

'Yani ne?' Gerçekten çok acımasız bu kız! Çocuk yalvardı o kadar.Ayaklarına kapanmadığı kaldı yani.

'Rafael...'

'Rafael? Tanrım! Rafaeli mi seviyorsun Crista? O zaman git ona.Beni de oyalama.Lanet olsun beni oyalama! Defol!' diye kükreyiverdi Jorge.Evet,filmdeki adamın adı Jorge.Kızın adı Cristina.Kızın aşık olduğu adamın ismi ise Rafael.

Bence bu isim pek güzel değil.Bana 'Ninja Kaplumbağaları' anımsatıyor.Hani orada da Rafael varya.

Jorge ise kızın sevgilisi ama kız onu sevmiyor.Jorge kıza büyük bir aşkla bağlı.Bu sebeple Rafael'i sevmesini kaldıramıyor.Haklı da.

Film dediğim gibi   bence çok acıklı bir kurgusu var.Şekil A-da görüldüğü gibi ağlamaktan kilo verdim ya! Vallahi kilo verdim.

'Gi...Gidiyo...Gidiyorum...Hoşçakal...Gidiyorum...Seni seviyorum....'

'Defol!'

Daha fazla dayanamayacağım.Gözlerim kıpkırmızı yahu! Ne ağladım ne ağladım.Cristina odayı terk ederken bende Jorge'nin yanındaki kumandayı aldım ve filmi kapattım.Ardından televizyonu da kapatıp fişi çektim.

Koşarak Jorge'nin üstüne atladım,kucağına oturdum ve ona sarıldım.Huzur...Aşk...Mutluluk...Heyecan... Hepsini Jorge ile yaşıyordum ben.Bu duyguları bana sadece Jorge yaşatmıştı.

Ha birde kitaplarım.Kitap okuma hastalığım var.Haftada bir gün kitap okumassam olmaz.(Yazarınız kendini anlatıyor şu an ^_^ ) Nedeni ise beni anladıklarını düşünüyorum.Saçma olabilir ama gerçek.İnsanlar ne derse desin,takmıyorum.Kitaplar bizi biz yapar.Hayatı tanıtır.Dizilerdeki gibi bir hayat yoktur elbette.Bu film de olmaya ilir pekala.Fakat kitaplar gerçek hayatı tanıtır öğretir bize.Kitaptaki duygular ile olgunlaşıyoruz her geçen gün.Farkında değil misiniz?

"Güzelim,telefonum çalıyor.Azıcık sola kayar mısın?"

Önce ne dediğini anlamadım.Sonradan bacağımda bir zırıltı hissettim.Başımı sallayıp omzunun altına girdim.