Anlaşmalı Aşk |Jortini|

"Bence ilişkimize ara vermeliyiz Lodovica."

-Martina-

"Hazır mısın güzelim? Eğer öyleyse çıkalım."

Başımı salladım.Şu an çok uykum var ve konuşmak istemiyorum.İstemiyorum da değil de...Zorlanıyorum işte.

Yatağın üzerindeki telefonumu aldım.Cande,çıkarken bana mesaj at demişti.Çıkmak üzere olduğumuzu belirterek mesajı gönderdim.Telefonumu kapatıp çantama koydum.Komodine yaslanmış bavulumuda sürükleyerek odadan çıktım. Kapı kendiliğinden kilitlenmişti zaten.

Asansör için ayrılmış girintiye girdik.Şimdi Cande'leri bekleyecektik.Çünkü onlar tembellik edip bavul hazırlamamışlardı.Ne yaptılarsa?

Bavulumu ortaya bırakıp duvara sırtımı dayadım.Jorge'de aynı işlemi yaptı.Ama daha sonra elimide tuttu.Gülümsedim,içim huzur dolmuştu.

Bu yeni bir şey değildi zaten.Jorge'nin her şeyi huzurdu.Eli,saçı,gözü,mimikleri,karakteri,sapıklığı.Evet sapıklığıda huzurdu benim için.

Klişe gibi gelebilir.Sonuçta herkesin bir hikayesi var ve bu hikayede elbette sapık biri olacak.İster sevgili,ister okulun Bad Boy'u,ister müdürün oğlu,ister kuzeni...Sizi gülümsetiyorsa...Yeterli.Ki bence gülümseyenden çok gülümseten önemli.

"Yine nerelere daldın bebeğim? Denize mi?"

Nasıl unuturum? Soğuk esprileri de dahil huzuruma.Beni soğutan şu espriler hani.

"Denize değil sana daldım bebeğim." Ağzımdan dökülen kelimlerdi bunlar.Jorge'nin beni öpmesine sebep olan kelimeler.

-Diego-
"Lodovica! Lodovica! Neredesin birtanem? Hayatım? Lodovica!"

Bağırdım sırada Lodovica şezlongların bulunduğu yerden çıkageldi.Ve tahmin edin yanında kim vardı? Federico.

Hiç şaşırmadım desem? Tatil boyunca Lodo'nun yüzünü göremedim.Sürekli o Federico ile bereber.Birbirlerini ilk kez görüyorlar sanki !

"Ne oldu Diego? Bir sorun mu var?" dedi Lodo.Federico'nun koluna girmiş,bana bakıyordu.

"Evet sorun var.Ama bir tane değil Lodovica.İki hatta üç sorunumuz var.Açıklamamı ister misin?"

Kaşlarını çattı.Kollarını Federico'nun kolundan çekti."Evet,lütfen.Duymak istiyorum."

"Birincisi eve dönüyoruz.İkincisi tatil boyunca senin yüzünü görmedim.Hep Federico ile birlikteydin." Güldüm.Ama bu gülüş samimi değildi."Beni geç ne Tini'nin ne Cande'nin ne Mechi'nin ne de diğerlerinin yüzüne baktın.Cande ile Ruggero'nun kutlaması için yardım dahi etmedin.Hepsini biz hallettik.En çok da neye kızıyorum biliyor musun? Cande ile Ruggero'nun kutlaması için Federico bile yardım etti.Sen? Kim bilir neler yapıy-"

"Bile derken?" dedi Federico.Sanki bilmiyordu.Samimiyetsiz kurt.

"Bilmiyormuş gibi sorma bari ya.Bu kadar aciz olma bence."

"Kim aciz göreceğiz."

Bizim konuşmamızı sonlandıran Lodovica idi.Lodovica ve havadaki eli.

"Lütfen devam et.Üçüncüyüde söyle.Söyle.Söylesene!" diye bağırdı Lodovica.

Burada haklı olan bendim.Sitem eden o idi.Bu olmamlıydı böyle.

"Bence ilişkimize ara vermeliyiz Lodovica."

-1 Hafta Sonra Pazartesi-

-Jorge-

Yeni işimdeki ilk haftam dolmuştu.Gayette rahat ve keyifli geçmişti açıkçası.Çok memnundum.Patronum da benden memnundu.Alejandro amcaya beni övüyordu sürekli.Bir iki kere kapıdan kulak misafiri oluvermiştim.

Tabi bu zaman boyunca canımdan çok sevdiğim Tinita'm beni yalnız bırakmadı.Her sabah geldi,öğle yemeğine kadar benimle kaldı.Sonra birlikte yemeğe çıktık.Bir iki gün Salvador'da bize katıldı.O iki gün ben onlardan ayrıldım.İkisi bir şeyler içmeye gittiler.Aralarından su sızmıyor şu aralar.

'Yanına geleyim mi? Evde canım sıkıldı.' Diye bir mesaj geldi Tinita'mdan.

'Gel tabiki.Sabırsızlıkla bekliyorum.Sana aşığım.' diye bir cevap yazdım.Anında geri bildirim geldi.

'Bende sana aşığım.'

Gülümseyip telefonu masamın üzerine bıraktım.İşime geri döndüm.

Bugün pazartesiydi ve 4 günüm vardı.Neye mi? Martina ailesinden -bir şekilde- izin alıp ayrı eve çıktı.Salvador ile oturduğum Cafe'nin üstünde.2.katta oturuyor.

E haliyle evde yalnız.Bizde bir karar aldık,Martu'yla ; her cuma iş çıkışı eve gidicem,duşumu alıcam,Martina'ya gidicem.Bence harika.Sizce?

-foreverrjortinii