SON YALAN

21. Bölüm

"Geleceğim bekle dedi. Ben beklemedim oda gelmedi. Ölüm gibi bir şeydi ama kimse ölmedi.  (Ö. Asaf)"

Bölüm Şarkısı: Gece- Bana Bir Şarkı Söyle

Gözlerimi üzerimde ki ağırlık ile birlikte kırpıştırarak açmaya çalıştım. Bu ağırlık da neyin nesiydi böyle?

Bir süre daha ışığa alışması için gözlerime izin verirken olduğum yerde kıpırdanmaya başladım. Heryerimi tutulmuş hissediyordum. İyice açılan uykumla birlikte üzerimde ki ağırlığın nedenine bakmak için başımı kaldırarak karnıma çevirdim bakışlarımı.

Bir el hayır hatta bir kol girdi bakış açıma. Beynimin bu durumu algılaması için birkaç kez gözlerimi kırparak görüntünün gerçekliğini sorguladım.

Bu görüntü kesinlikle gerçekti. O gerçekten bir koldu ve sahibi de kafamı sola çevirmemle birlikte gördüğüm Atay'dı.

Burdan bakıldığında hala derin bir uykuda görünen Atay'ı öylece bırakarak bende tekrar başımı yastığa koydum. Bir an için dün akşamı hatırlamaya çalıştım.

En son birlikte Ankara'ya gitmekten bahsetmiştik. Evet hatırladıklarım gayet netti. Sonrasında uzun bir süre daha pencere kenarında oturmuştum. Sanırım neredeyse donana kadar oturmuş olmalıydık ki beynim buz tutmuş falandı. Uyuma moduna ne zaman geçtiğimizi ciddi anlamda hatırlayamıyordum ve bunun başka açıklaması olamazdı.

"Uyuduk sadece."

Sesin sahibi ben değildim. Yatakta doğrularak direk gözlerimi Atay'a diktim.

"Sen ne zamandır uyanıksın?"

"Bir süredir. O kadar sesli düşünüyordun ki uyanmamak elde değildi." dedi oda tek dirseği üzerinde doğrularak.

"Bir an başından dumanlar falan çıkmaya başladı beynine bu kadar yüklenme."

Ben hala ona şaşkın şaşkın bakarken sanki bu dedikleri çok komikmiş ve espriyi sadece o anlamış gibi yanımda sinir bozucu bir şekilde gülmeye başladı. Bu durum gerçekten sinir bozucuydu. Böyle güzel gülmesi yani.

Saçı başı dağınık bir Atay.

Daha önce aklıma gelmedi desem yalan söylemiş olurdum. Sabah uyandığında çoğu insan gibi oda çirkinin teki mi oluyordu diye birkaç kez düşünmüştüm. Ama çirkin tanımının yakınından bile geçmezdi bu görüntü.

"Vay be demek ki böyle oluyormuş."

"Ne böyle oluyormuş?" dedi bana bakarak.

Olamaz yine mi sesli düşünüyorum. Sabah sabah bu yanımda ki taş gibi çocuğa karşı pot kırayım diye mi uyandım ben Allah'ım?

Eğer öyleyse geç olmadan tekrar uyumak istiyorum. Evet evet uyuyayım ben diyerek iç sesime onay verip tekrar gözlerimi kapattım. Birkaç dakika öylece beklerken bilinçaltımın hala ayık olmasından dolayı tekrar açtım.

Bu saçma hareketlerime ikimiz de hala anlam veremezken Atay'ın sorusuyla ona döndüm.

"Olduğun yerde yok olmaya falan mı çalışıyorsun?"