SON YALAN

29. Bölüm

"En uzun, en çaresiz geceni düşün. Sabah olmadı mı, oldu. Yine olur."

Bölüm Şarkısı: Yael Naim- Toxic

SAHRA

Atay'ın beni apar topar eve bırakmasından sonra defalarca onu aramayı düşünmüştüm. Acaba evde durumlar nasıl gitmişti? Abisiyle neler olduğunu fazlasıyla merak ediyordum. Ah tabi birde abisini.

Acaba nasıl biriydi? Atay'ı kendinden bu denli nefret ettirecek ne yapmıştı da araları bu kadar bozulmuştu? Peki ya görünüşü nasıldı, Atay'a benziyor muydu? Onun kadar...güzel gözlere mi sahipti?

Herneyse tüm bu düşünceleri bir kenara bırakarak salona annemlerin yanına yöneldim. Adını dahi bilmediğim bir diziye dalmıştı. Babamsa sadece varlığıyla orada bulunuyordu. Dizileri sevmediğini biliyordum öylece koltuğa yerleşmiş elinde ki kitabı okumakla meşguldü. Gidip yanlarına oturarak bende boş gözlerle önümde oynayan diziye bakmaya başladım.

Aklım hala Atay'daydı. Daha fazla dayanamayarak elimde tuttuğum telefonun mesajlar kısmına girerek Atay'a ne yaptığını soran bir mesaj yolladım. İçim içimi yiyordu, dakikada binlerce kez kontrol etmem sanki durumu değiştirecekmiş gibi sürekli bu hareketimi yeniliyordum.

Yeterli bir süre geçtikten sonra tekrar merak ettiğimi bildiren bir mesaj gönderdim. Nedense içimden bir ses yine cevapsız kalacağını söylüyordu. Yinede birkaç dakika cevap süresi tanıdım. Evet tahmin ettiğim gibi cevap yoktu. İçime garip bir kuşku dolarken oturduğum yerden kalkarak odama yöneldim.

Anneme de yatacağıma dair bir şeyler zırvalıyordum bu sırada.

Nihayet odama vardığımda kapımı arkadan kapatarak zaman kaybetmeden Atay'ı aradım. Uzun uzun çalan telefon seslerinden sonra açılmayarak meşgule düştü. Merakım daha da artmaya başlarken tekrar aradım. Yine açılmaması durumunda telefonu yatağa fırlatarak kendimde ayak ucuna oturdum.

"Yine en kötü senaryoyu getirme aklına kızım. Belkide duymuyor."

Dışımdan kendi kendime mırıldanmalarım devam ederken aklıma gelen şeyle tekrar telefonu elime aldım. Alper'i aramalıydım. O kesinlikle açardı.

Rehberimde en başta bulunan Alper'in numarasına tuşlayarak beklemeye başladım. Yine aynı şekilde açılmayan telefonu son bir kez daha denemek için aramaya karar verdim. Atay açmayabilirdi anlardım ama Alper'in bu kadar sorumsuz olmadığını biliyordum. Birşeyler olmuş olmalıydı.

Bu kez üçüncü çalışın ardından telefonun açıldığını bildiren hışırtılardan sonra anında konuşmaya başladım.

"Alo Alper? Atay'a ulaşamıyorum orada her şey yolunda mı?"

Kısa bir sessizlikten sonra Alper konuşmaya başladı.

"Sahra..kötü bir şey oldu. Ben seni daha sonra arayayım mı?"

Sesini duymamla vücudum buz keserken o halsiz sesin Alper'den çıktığına inanamıyordum.

"Neler oldu? Alper ne oldu iyi misiniz?"