ÇİRKİN ❅

Ç ❅ 12

*

Sabah ona görmeden adeta kaçar gibi çıktım evden. Gece yarısına kadar dönmeyecektim. Mümkünse bir şey bulana kadar onu görmeyi düşünmüyordum. Önce derse gittim. Sonra da hayatımın aşkı olduğuna inandığım çocuğun sevgilisi olan eski en yakın arkadaşım Esra ile buluştum.

"Benimle görüşmek istediğini sanmıyordum."dedi kafeyi incelerken.

"O kadar kötü bir durumdayım ki seninle görüşmek iyi kaldı, öyle düşün."dediğimde keyiflenerek bakışlarını bana çevirdi.

"Duydum ultra zengin bir aileye gelin gidiyormuşsun!"

"Hah, tabii!"

"Ultra zenginler sıkıntılı olur, bebeğim. Sana hiçbir şey öğretememişim ama ne olursa olsun o Ayça'yı morarttın ya buna değer! Uyuz oluyorum onun o paçoz ben hepinizden üstünüm hallerine!"

"Kız yüksek lisans yapıyor ve bunun haklı gösterişini yapıyor Esra."

"Neyin haklı gösterişi Yağmur ya?"

"Evlenmeden kendi emekleriyle mahalleden çıkışının?"dediğimde bir kahkaha attı.

"Bak eğitimine tek laf etmedim ama benim ağzımı açtırtma. Bizim onun aldığı dersleri alacak paramız mı vardı? Ha benim babamın öncelikleri başkaydı onunkiler başka. Eyvallah! Ama aynı şartlarda büyümedik. Bana eğitiminin havasını atacak anlamına gelmiyor bu."

"Her neyse!"dedim, bu konunun tartışılacak bir tarafı yoktu benim için. İkisine de hak verdiğim yerler vardı. "Ayça'dan konuşmak istemiyorum."

Arayı kızıştırmak ister gibi "O senden konuşuyor ama!"dediğinde merak etsem de bu konuya bir girersek bir daha zor çıkacağımız malumdu.

"Beni dinle. Sana güveniyorum ama neden güveniyorum ben de bilmiyorum. Belki de hata ediyorum."

"Aşk olsun, Yağmur! O şey benim sana olan sevgimi azaltmadı. Seninkini azaltmış olsa bile."

"Esra, çocuğa köpek gibi aşıktım."

"Ama o da bana aşıktı. Ben de duvar değilim yani ilgisi hoşuma gitti. Bütün kızlarla deniyordu bir de Yağmur. Sen onluk değildin. Üzerdi seni çok. Beni üzemezdi. Bana inan. Böylesi daha iyi oldu. Hem bakma zordu falan ama ben cidden evleniriz sandım. Yoksa gönül eğlemelik niye sana böyle bir şey yapayım kızım?"

Yani kendini öyle bir savunuyordu ki ne diyeceğimi bilemediğim bir noktaya geliyordum. Bu yüzden konuyu kaldığı yerde sonlandırmak daha doğru geldi.

"Zor bir durumdayım. Eymen, nişanlım, biraz kötü bir dönemden geçiyor. Benim ona karşı ilgime inanmıyor. Benim de malum pek tecrübem olmadığından yakınlaşamıyorum."

Yalandan başıma bir şey gelmezdi inşallah.

"Eee?"dedi heyecanla. Ondan yardım istememin sebebi buydu. Aşk ve ilişkiler söz konusu olduğunda benden çok daha heyecanlı, atak ve bilgiliydi ki bu bazı tatsız durumları açıklıyordu herhalde.

"Yani ona yanaşmadan nasıl huyuna gidebilirim?"diye sorduğumda hevesi bir anda kutuplara kaçmış gibi soğuk bir ifadeyle yüzüme baktı.

"Ne diyorsun aşkım sen?"

"Diyorum işte diyeceğimi."

"Yanaşmadan derken? Nişanlın ve aynı evdesiniz. Siz daha önce hiç yanaşmadınız mı?"

Yalanımın tam burasında ne demeliydim diye düşünmeme bile fırsat vermeden "Ay inanmıyorum!"diye cırladı.

"Bağırma ne olursun!"