ÇİRKİN ❅

Ç ❅ 20

Ne halt yemiştik biz?

Eymenle dehşet içinde birbirimize bakarken aynı şeyi düşündüğümüzü biliyordum. Soğukkanlılığımı koruyarak öylece donakalmış olabilirdim ama ağzımı açtığım anda bunu devam ettirebileceğime inanmıyordum. Ki öyle de oldu. Bir inilti dudaklarımdan dökülürken ellerimi yüzümün üstüne örttüm. Eymen'in yatağın içinde hareket ettiğini duyabiliyordum. Öteki taraftaki ağırlık kalktığında homurdanarak "İnanamıyorum!"dedim. Ağzımdan çıkan ilk net kelime buydu. İnanamıyorum. Daha çok inanmak istemiyorum ya da inanmayı reddediyorumdu ama iki kelime söyleyecek kadar iyi hissetmiyordum. Nasıl! Nasıl?

"Nasıl..."

"Çok sarhoştuk Yağmur."

Eymen'in de ağzından ilk çıkan bu üç kelimelik saçma sapan savunmaydı.

Ellerimi yüzümden çekip bir hışımla doğrulup "Kimin yüzünden acaba?"diye bağırdım.

"Bağırma!"dedi kaşları çatılırken. Pekala ne kadar sinirli olsam da onun bu travmatik çıkışlarıyla yeni bir olay yaşamak istemediğimden sesimi kontrol etmem gerektiğinin bilincine varıp dudaklarımı sıkıca bastırıp bir an nefeslendim.

Bundan fırsat bulup Eymen de bir an soluklandıktan sonra aklına dahiyane bir fikir gelmiş gibi kafasını yerden kaldırdı.

"Bak abartmayalım! Yani bu aslında o kadar da büyütülecek bir şey değil."

"Sen şaka mısın?" Ben sakin kalmaya çalışırken o sinirlerimi zorlamaya yemin etmiş gibi konuşuyordu.

"Tamam, bir sakin ol! Demek istediğim bunun senin için de normal olması ya da olmaması değil. Of! Yağmur! Demek istediğim şey sarhoştuk."

"Senin yüzünden!"dedim suçlayarak.

"Evet, benim yüzümden tamam ama sen de kovabilirdin."

"Kovdum zaten! Deli etme beni!"

Bir an soluklanıp düşündükten sonra yine çok akıllıca olduğuna emin olduğum bir kararla kafasını bana çevirdi, o aptal ağzını açıp aklına geleni benimle de paylaştı.

"Tamam, böyle birbirimizi suçlayacak mıyız?"

"Sana katlanamıyorum ya! Konuşmaya bile katlanamıyorum! Çık! Çık git şuradan görmek istemiyorum seni!"

"Tamam, çok meraklıyım ben buna sanki! Ama bak kimseye bir şey çaktırmayacaksın. Nasıl bir inkar yaşıyorsan içinde hallet kimseye belli etme."

"Sen bana parmak mı sallıyorsun?"

"Yağmur ben ciddiyim."

Çenemi dikleştirip karşısına dikildim. "Ben de ciddiyim. Sen bana parmak sallayamazsın!"

"Off Yağmur!"dedi yüzünü buruşturup. "Ne dırdır ettin ya! Bir sus! Bir sus!"

"Sen bana..."

Kolumu tutup cimciklediğinde acıyla inleyip göğsüne bir tane çaktım.

"Ne yapıyorsun sen ya!"

"Sus beni dinle! Kimseye bir şey çaktırmayacaksın anladın mı?"

"Canımı yaktın!"

"İyi işte unutmamanı sağlar! Aklına kazı!"

"Çık, Eymen!"

"Çıkıyorum bağırma!"

"Bağırtma çık defol o zaman!"dedim daha kısık ama net bir tonda. Sinirim tepeme yerleşmişti. Eymen benden önce giyinip toparlandığında önüme geçti. Kollarımı tutup "Sakın."dediğinde "Çık."diye yineledim burnumdan soluyarak. Sırıtarak koluma bir cimcik daha attı. Gerizekalı!