Hey Mister, It's a Love Letter!

Goodbye

After our mini and immature fight ni Lloyd noon, we never saw each other again, kahit sa school. Maybe dahil na din sa busy kong sched.

Isa sa mga inasiko namin ay ang thesis defense, at wooooh, natapos na namin ang thesis namin! Siguro ilang pounds din ang nabawas sa akin, di lang sa katawan pati sa utak!

Another reason sa pagiging busy ko ay ang Org. We finished all the requirements, and documents needed para maipasa sa mga susunod na batch ang Org. Siyempre bilang VP internal, kailangan ako lagi ang makipag usap sa OSA (Office of Student's Affair), ako lagi ang taga pasa ng mga reports. Pero sad to say, hindi kami nanalo for Best Organization of the Year. At siyempre ang Carpe Diem Club ang nakakuha non!

At naging busy ako lalo dahil sa graduation! May kailangan kaming ayusin at gawin like, exit interview, pagpapapirma ng clearance, fill up ng para sa alumni membership, seminars para sa job seeking, tapos kailangan ma finalize ko din lahat ng requirements ko dahil, Cum Laude akoooo! All the hardships at apat na taon na pagsusunog ng kilay, it's all worth it!

But, maliban kay Lloyd, meron pa akong pinoproblema. Si Jerome at Lacey. Hanggang ngayon di pa din sila ayos. Oo, nag-uusap naman sila pag kasama ako, pero pag wala ako, para silang strangers.

Kaya ngayong gabi tatawagan ko si Jerome para yayain, yayain makipag inuman.

Me: Hello

Jerome: Yes, Alie, napatawag ka?

Me: Samahan mo naman ako, please!

Jerome: Saan?

Me: Sa Red.

Jerome: What? Don't tell me, niyayaya mo akong mag-inom? Is that  you Alie?

Me: O-oo. Eee. Basta samahan mo na ako, please? Tsk kung ayaw mo sige ako na lang mag-isang mag-iinom.

Jerome: Hahaha! Sus! Tamporurot! Oo na. Tutal, di pa rin nawawala problema ko. What time ba?

Me: Sunduin mo ko dito sa bahay ng seven! Okay?

Jerome: Okay! Seven sharp!

Then I hang up.

"Huy!" Sabi ng tumapik sakin.

"Lucas!" Bumeso ako sa kaniya. Parang hingal na hingal siya nung makita ko siya. "Oh anyare sayo, bat, bat hingal na hingal ka? Tumakbo ka ba?" Tanong ko sa kaniya.

"Yes! I was, I was calling hee-you ka-kaya nga lang busy ang line!" Sabi niya sakin.

"Bakit ba? Anong problema?" I asked him again.

"Haven't you heard the news?"

"What news?"

"Lloyd went to the states. Kahapon pa. Kasama ang family niya. At ang usap-usapan pa. For good na daw sila don."

Parang nag slow motion lahat. Even yung sinasabi ni Lucas. Pati yung mga naglalakad. Yung mga naglalaro ng soccer jan sa gilid naka slow-mo din, para kaming nasa movie ng The Matrix. Rinig na rinig ko yung kabog ng dibdib ko. Dug dug. Dug dug. Ang lakas, pero mabagal.

Umalis siya. For good. Wala na siya. Yung first love ko, nasa far far away country na. Di ko man lang nasabi sa kaniya yung nararamdaman ko. Di man lang ako nakahingi ng sorry. Di man lang kami nabigyan ng chance na magkaayos. Daig pa namin ang mag jowa, wala kaming closure. Umalis na lang siya ng walang pasabi. Umalis na lang ng bigla.