Purple Eyes

hoofdstuk 2

Foto is de kleur van Andora's ogen.

Andora,

Zo irritant dan de nachten zo kort zijn en al helemaal als die verdomde wekker afgaat.

Ik wil hem uit doen maar merk dat een andere hand eerder was. 'Dankje' mompel ik en nestel me dieper in onder het dekbed. 'Je moet wel uit je nest komen anders ben je te laat op school zo' ik wuif met mijn hand de woorden weg en sla het dekbed weer over mijn hoofd heen. Jona trekt het dekbed van me af waardoor ik het gelijk 4 graden kouder. Ik zucht en sta op.

Snel doe ik mijn ochtend routine en pak mijn tas in voor school. Snel maak ik een zijwaartse vlecht en doe en een strikje in. Snel doe ik mijn zwarte skinny jeans aan met heel veel scheuren, felroze shirt en een lichtgrijze hoodie.

Als ik mijn hoodie wil aandoen voel ik 2 armen om mijn middel heen glijden. Ik glimlach en draai me om en druk mijn lippen op de zijne mijn handen leg ik op zijn gespierde borst en laat ze naar beneden glijden tot zijn broeksband. Mijn handen vinden de knoop van zijn broek en ik maak hem open ik wil zijn rits open maken maar hij grijpt mijn handen beet 'niet doen Andora' gromt hij en maak zijn broek weer dicht. Ik maak me los en zucht luid 'ik weet dat je verder wil, maar ik denk dat het slimmer is omdat niet met mij te doen. Ik ben je facking neef en wij hebben een relatie, dat is toch niet normaal' barst hij uit. Ik deins geschrokken achteruit en voel tranen achter mijn ogen branden. Ik schud met tranen in mijn ogen mijn hoofd en ren de kamer uit. 'Andora!' Schreeuwt hij me na. Ik ren de trap af en zie dat mijn tante en oom me heel raar aankijken. Snel stap ik in mijn adidas schoenen en trek mijn leren jas van de haak. En snel de deur uit achter me hoor ik hoe Jonathan de trap af komt stormen en ook schoenen aan trekt.

Ik begin te rennen en ren richting het bos. Snel zoek ik de boom op waar standaard in zit als ik boos, verdrietig of depressief ben. Ik zet me af van de grond, spring omhoog en grijp me vast aan de tak die boven mijn hoofd hangt. Mijn voeten zet ik tegen de stam aan en klim zo omhoog. Als ik bijna boven ben hoor ik geritsel achter me. Snel trek ik me omhoog en kijk waar het geluid vandaan kwam. Gelukkig zijn er overal bladeren aan de takken dus ziet niemand me.

Na een tijdje is er nog steeds niks uit de struiken gekomen dus kan ik me eindelijk ontspannen.

'Ik heb hier helemaal geen meisje gezien gast. Wat sta je nou te lullen' ik open mijn ogen en zie dat er een stukje verderop 2 jongens staan. 'Ik zag echt een meisje het bos in rennen' als ik ze goed bekijk schat ik ze rond de 18 jaar, best knap, gespierd en 1 van hun heeft een pistool bij zich. Gelukkig heb ik de mijne onder mijn kussen vandaan kunnen plukken en heb ik mijn portemonee standaard in mijn jas zitten. Geld heb ik zat want ik heb al het spaar geld van mijn ouders geërfd. En dat is niet niks aangezien ze advocaten waren.

Ik luister nog een tijdje naar de jongens en concludeer dat ze opzoek zijn naar mij. 'Bruin haar, leren jas en adidas schoenen' ik hou me nog meer vast aan de tak boven me en wil mijn voet op een tak zetten. Maar dan zet ik precies weer mijn voet op een klein, dun en kwetsbaar takje en dus breekt hij af. De jongens hebben het duidelijk ook gehoord en komen nu deze richting op lopen. Mijn hart maalt echt overuren en mijn ademhaling is erg onrustig. Aangezien ik geen idee heb wat ze met me willen doen als ze me eenmaal te pakken hebben. Ze rapen het takje op en kijken omhoog. 'Kijk is wie we daar hebben' ze zegt de ene en volgensmij is hij echt de jongen die blijkbaar "de baas" is over die andere jongen. 'Had ik gelijk of had ik gelijk' zegt de andere jongen en geeft hem een schouder klopje. De bruin harige jongen houdt zijn ogen op mij gericht en grijnst van oor tot oor. Beetje overdreven maar goed. 'Blijf je de hele dag in die boom zitten of kom je er uit?' Vraagt de ene jongen. 'Zo lang jullie twee rare gasten daar blijven staan voel ik me niet echt veilig genoeg om uit de boom te komen' zeg ik terug en probeer mijn angst niet te laten merken. 'Zo eng zijn we toch niet' ik haal uitdagend mijn wenkbrauw op en klim een paar takken lager. De jongens stappen een paar stappen naar voren ik kijk achter me en zie dat ik prima naar achteren kan springen. Als ik nog 1 tak lager ga dan kan ik prima op mijn voeten landen zonder iets te breken. Ik zak een beetje door de knieën en spring achter over en maak een prachtige salto en landt netjes op mijn voetjes. Ik draai me snel om en ren weg, weg van die jongens. Als ik achter me kijk zie ik dat ze achter me aan rennen. Snel maak ik een bocht naar links, rechts links nog is naar links en ik rem optijd want voor mijn neus bevind zich een enorme kloof die een paar meters diep is en water stroomt er rustgevend beneden.

Opeens voel ik twee sterke armen rond mijn middel en die trekken me een stuk naar achter. 'Laat me los, vieze pedofiel' schreeuw ik en zet mijn scherpe nagels in zijn arm. 'Auw, Andora!' Zegt de bekende stem van Jonathan die kreunt van de pijn, maar hij laat me niet los.

Snel laat ik hem los en hij gelukkig ook. 'Sorry' mompel ik. Hij schud zijn hoofd dat het goed is en pakt mijn hand. Als we weer op een zandpad komen zie ik dat hij zijn mountainbike bij zich had. Ik stap bij hem achterop en sla mijn armen om zijn middel en hij rijdt plank gas naar huis.

Zodra we thuis zijn tilt hij me op en brengt me naar binnen. Gelijk lopen we naar mijn kamer.

'Jona, is het nou eigenlijk uit tussen ons?'

Jaaaha is het nou uit tussen die twee? Volgende hoofdstuk lees je het.
Vote en comment!!