Purple Eyes

hoofdstuk 19

Andora,

'Veel plezier op school' roept Jona me uit en verdwijnt nadat ik de hoek om ben geslagen om naar mijn kluisje te gaan. Ik pak de boeken die ik nodig heb en loop het zijgangetje weer uit.

'Heey Andora!' Hoor ik en ik kijk om me heen en zie Blake en de rest staan. 'Hey' zeg ik vrolijk.

'Is het waar?' Vraagt Stella voorzichtig na een ongemakkelijke stilte. 'Wat is waar?' Vraag ik niet bergrijpend al weet ik al welke kant het op gaat. 'Dat je zwanger bent van Jackson?' Vraagt ze fluisterend. 'Jackson!' Roep ik 'nee ik ben niet zwanger van hem' roep ik geschrokken. 'Dus niet zwanger?' Vraagt Blake hoopvol. Mijn ogen vallen op de punten van mijn nike's die heel interessant zijn. 'Ik ben wel zwanger maar niet van hem' fluister ik onmenselijk zacht.

'Hoe weten jullie het eigenlijk?' Vraag ik na een lange stilte. 'Het gaat de hele school al rond' ik  zucht 'en ik weet al wie het heeft verspreid' en kijk naar Jackson en het groepje dat deze kant op komt gebeent.

Hij grijnst vuil naar me en ik vlieg hem om de nek en plant mijn nagels in zijn keel. Hij kijkt me geschrokken aan maar herstelt al snel en grijnst naar me. 'Waarom heb je het door de school verspreid!' Roep ik boos en duw mijn nagels nog wat dieper in zijn keel.

'Andora? Laat los' ik kijk achter me en zie Remco die me probeert te kalmeren. Jackson grijpt zijn kans en haalt mijn hand los omdat ik me even ergens anders op concentreerde.

'Wil Andora Wietersen zich bij de directeur melden' wordt door de speaker vermeldt. Ik ruk me boos uit de handen van Jackson en loop heupwiegend weg wat gefluit van alle kanten oplevert.

Ik storm zonder enige pardon de kamer van de directeur in en ga tegenover hem zitten. Hij vouwt zijn handen samen en leunt op zijn bureau met zijn ellebogen. 'Waarom moet ik komen?'
'Ik heb heel wat gehoord over wat er door de school heen gaat over jou. Je ouders zijn 2 jaar geleden overleden, bent bij je oom en tante in getrokken...'
'Wat bemoei jij je eigenlijk met mijn leven!' Roep ik boos en sta op. 'Geen u meer tegenwoordig?' Vraagt hij rustig. 'Ik zeg alleen u tegen mensen die het verdienen en niet tegen mensen die zich bemoeien met...' verder kom ik niet want er wordt geklopt op de deur en even later gaat hij open. Ik zie Jona staan met een verbaasde blik en daar achter Jackson, Remco en de rest van zijn groepje. 'Ik ben er klaar mee' en been weg. Jona probeert me tegen te houden maar dat mislukt gigantisch. Ik begin te rennen en duw mezelf door de menigte die nu naar de lessen gaan. Ik kijk achter me en zie een paar jongens achter me aan rennen, wat voor hun makkelijker gaat aangezien iedereen aan de kant gaat voor hun. Ik wurm me door een groep jongens en wordt al snel van voren ingesloten door Jona en de anderen jongens. 'Laat me gewoon met rust' en probeer een zwak plekje te vinden om er tussen door te rennen. Ik maak een aanloopje en maak 2 keer de ratslag en daarna een salto over hun heen. Zodra ik weer recht sta ren ik snel weg naar de uitgang maar wordt daar onderschept door Jackson. 'Nee! Laat me los' schreeuw ik en probeer me los te trekken en hem te trappen maar hij is te sterk. Er beginnen tranen over mijn wangen te glijden en mijn benen verslappen. Hij laat me losser en laat me zakken tot ik op de grond zit.

'Dankje Jackson' zegt Jona en bedankt hem met een mannen hug. Jackson blijft achter me staan voor steun omdat ik erg slap ben en Jona gaat door de knieën voor me zitten. 'We gaan hem zo snel mogelijk weg laten halen. Je raakt alleen maar ik de stress en problemen' zegt hij en aait over mijn wang heen. Ik draai mijn hoofd weg en zie dat de jongens iedereen bij ons weg proberen te houden.

Na nog 5 minuutjes Jona te hebben genegeert probeer ik me omhoog te drukken. Ik val weer bijna naar beneden maar Jackson vangt me net optijd op. 'Oke, laten we hem weg halen' zucht ik en Jackson houdt zijn armen om me heen want ik kan elk moment in elkaar zakken.

Jona tilt me op en loopt naar de uitgang terwijl Jackson me ziek meld.

Al snel komt het gebouw weer inzicht waar we eerder heen zijn gegaan. 'De abortus kliniek'

Het is er best druk, Jona pakt een nummertje en geeft hem aan mij. Ik bekijk het nummertje en kom tot de conclusie dat er nog 15 mensen voor mijn... ons zijn. Nummer 137 dus.

De minuten gaan zo traag voor bij dat ik best wel honger krijg. Mijn maag knort een beetje en Jona grinnekt. 'Ben zo terug, hou de stoel voor me bezet' meldt hij en ik knik en leg mijn tas op de stoel neer. '123' wordt er omgeroepen en een meisje van ongeveer 17 wordt door een jongen ruw vooruit geduwt. Ik zie dat ze in ongeveer zo'n zelfde situatie zit als ik maar dan heb ik een lieve jongen die de vader is van mijn kind.

Zou het kind net zoals mij paarse ogen hebben?

'Hier' ik kijk op en zie Jona met een broodje gezond staan. Ik pak hem aan 'dankje' en leun tegen hem aan. Het zelfde meisje rent de kamer uit de wc in. 'Ik ben zo terug' zeg ik en geef het broodje aan hem.

Ik loop achter haar aan en zie haar op de grond tegen de muur aan geleund zitten. 'Hey, gaat het?' Wauw Andora, serieus 'gaat het' wauw. 'Nee' snikt ze en ik ga naast haar op de grond zitten. 'Wil je het kwijt? Het klinkt misschien raar, je kent me niet maar..'
'Ik ben zwanger van mijn vriend, toen ik het hem vertelde werd hij woedend en heeft hij me gedreigt als ik hem weg haal dat hij me verlaat. Alleen ik wil hem niet weghalen' snikt ze. Ik geef haar een knuffel 'ik ben zwanger van mijn neef, het ging per ongeluk maar ik wil hem ook niet weg halen. Het grootste probleem is ik zit nog op school en ik ben pas 15' 'ik ben 17' zegt ze met tranen in haar ogen. We beginnen elkaar te vertellen over koetjes en klafjes tot een klop ons gezellige gesprek verstoord. Ik sta op en open de deur. De jongen van haar staat er. Ze staat op 'bedankt' fluistert ze en loopt met hem mee de kamer in.

Wat een drama
Vote en comment?!

Fijne valentijn nog!!💜💜