Purple Eyes

hoofdstuk 31

Andora,

Ik zucht. Jackson staat achter me en slaat zijn armen om mijn middel. 'Ik wil naar huis' zeg ik en loop naar binnen. Ik vraag de rekening en betaal, inclusief fooi. Ze glimlacht en ik loop snel naar de auto. Jackson die loopt natuurlijk weer is op zijn dooie gemakje. Ik zucht geërgerd en sla mijn armen over elkaar heen.

'Ach liefje niet zo boos' zegt hij en aait langs mijn wang heen. Ik rol met mijn ogen 'rijden' zeg ik bot.

'Kan het ook normaal?' Vraagt hij. Ik zucht en stap uit. Ookal ken ik de weg absoluut niet ik moet zo snel mogelijk naar Blake.

Hij moet weten dat het een misverstand was.

Ik hou van hem niet van Jackson. Ik zie een taxi staan en ik zwaai naar de taxi. Hij komt naar me toe gereden en ik stap in.

'Kunt u mij naar de kostschool .... brengen?' Hij knikt en ik maak mijn gordel vast. Hij racet weg en ik hou me vast aan de deur en stoel voor me.

Al snel rijden we het terrein op en ik betaal hem en ren naar binnen.

Ik ren door het doolhof van gangenstelsels. Links, rechts, rechts, links en zo door tot ik eindelijk in de gang van Blake sta. Ik stop met rennen om een beetje op adem te komen.

Ik wil namelijk wel goed uit mijn woorden komen.

Ik loop rustig naar zijn deur en klop op de deur. Ik hoor een zwaar gestommel en de deur wordt enkele secodes later open getrokken.

Hij ziet er echt slecht uit. Hij heeft alleen een joggingsbroek aan en rode ogen van de tranen.

Hij ziet mij staan en hij wil de deur dichtslaan maar ik duw met alle kracht tegen de deur.

'Ga weg, ik hoef je niet te zien' zegt hij woedend.

'Ik kan het uitleggen' zeg ik gebroken en hij kijkt me boos aan. Ik stop met duwen en hij loopt verder de kamer in. Ik open voorzichtig de deur en schrik van wat ik zie.

Zijn hele kamer is overhoop.

Hij heeft alle boeken door de kaner gegooit en zijn kleren liggen op de grond. Zijn bureau heeft hij door de midden geramt.
'Blake' ik stap op hem af maar hij maakt met zijn handen gebaar van kom niet dichterbij. Ik zucht en blijf maar staan.

'Het was niet mijn bedoeling om hem te zoenen, geloof me ik wist zelf niet wat ik aan het doen was. Begin ik.

'Maar toch bleef je het doen en stopte pas toen ik de deur uit was gestormt' kaatst hij terug. Ik kijk naar beneden en probeer een goed passend antwoord te vinden.

'Ik hou niet van Jackson' zeg ik en kijk hem aan en zie hem minachtend naar me kijken.

'Maak dat de kat maar wijs' lacht hij nep en kijkt me dan weer emotieloos aan.

'En wie is die kat' vraag ik en hoop zo een beetje zijn gezichtsuitdrukking te laten veranderen. Hij haalt zijn schouders op. 'Het is nu geen tijd om grappig te zijn' zegt hij serieus en leunt tegen de muur aan.

'Ik...' ik zucht en besluit toch maar de waardheid te vertellen.

'Ik snap het als je me gaat haten, me niet meer wilt zien etcetera etcetera. Maar ik wil dat je weet dat ik niet van Jackson hou maar van jou' zeg ik en merk dat ik het er makkelijker uit kreeg dan het leek in eerste instansie. Ik zucht en zie dat hij de woorden van mij aan het verwerken is.

Zijn gezichtsuitdruking verschiet telkens weer naar denkend, vragend en emotieloos. Hij keek me de hele tijd niet aan en kijkt me nu weer aan.

'Ik denk dat ik maar moet gaan' zeg ik en hij trekt zijn wenkbrauw op wat er best schattig uit ziet. Maar ook haal ik jaloezie uit zijn gezichtsuitdrukking.

'Je wil dus weer naar de kamer van Jackson gaan en met hem in 1 bed slapen' zegt hij met erg veel jaloezie en minachting. Ik schud mijn hoofd. 'Ik slaap wel op de bank ofzo' zeg ik en wil me omdraaien.

'Je mag hier ook wel blijven slapen, als... je wil' zegt Blake en bijt op zijn onderlip.

'Is... het weer goed... tussen... ons?' vraag ik en kijk hem vragend aan. 'Nee, maar ik wil gewoon niet dat je bij de zeekoe slaapt' zegt hij en een beetje verdriet overspoelt me aangezien hij nee zei.

'Zeekoe?' Vraag ik niet gelovend. Hij haalt zijn schouders op 'zo noem ik hem altijd' ik grinnek.

'Wil je dat ik blijf?' Vraag ik.

Hij knikt 'ja, eerlijk gezegt wil ik je heel graag bij me hebben maar je moet begrijpen dat je me hebt pijngedaan. En ook je niet zomaar weer vergeef want het zat echt diep. Ik klink nu echt als een meisje maar ik vind je echt leuk Andora' ik knik begrijpend en loop voorzichtig naar hem toe obstakels ontwijkend en ga voor hem staan.

Mijn armen sla ik voorzichtig om hem heen en knuffel hen voorzichtig. Zodra ik merk dat hij zijn armen ook om mij heen heeft geslagen knuffel ik hem steviger.

'Ik hou van je, en ik wil je nooit niet kwijt' zeg ik naar waarheid. Ik hoor hem gewoon glimlachen en ik laat hem los.

'Mag ik een shirt van je lenen want ik heb nu geen pyjama of iets dergelijks' hij glimlacht.

'Wat kun je toch goed onderwerpen veranderen' ik knipoog 'dat is nou eenmaal waar ik goed in ben' zeg ik en hij pakt een shirt dat nog in de kast ligt. Hij werpt hem naar me toe en ik vang hem klungelig dat ik bijna onflikker. Hij moet lachen om dat zicht en ik kijk hem nep boos aan. Hij begint alleen maar harder te lachen en ik draai me naar hem om en trek mijm shirt uit. Meteen stopt hij met lachen en ik trek het shirt van Blake over mijn hoofd. Mijn broek trek ik uit en merk dat ik ben doorgelekt.

'Ehm... Blake rare vraag maar heb je toevallig tampons of maandverband?' Vraag ik en hij verdwijnt de badkamer in. Hij komt terug met een slipje en een doosje tanpons. Ik glimlach en hij overhandigt het me.

'Van wie is die?' Vraag ik.

'Ik had hem voor jou gekocht samen met en bh, want ik vond hem nogal leuk' zegt hij. Ikbegin te lachen en merk dat dat niet zo handig is want ik begin buikpijn te krijgen. Ik snel naar de wc en verwissel gelijk het slipje en doe de rest. Ik bespaar jullie de details. Ik spoel mijn onder het bloed zittende slipje met koud water en hang hem over de wasbak.

'Kan ik binnen komen' ik maak een instemmend geluid en Blake komt naar binnen met een joggingsbroek, een paracetamol en een glas.

'Doe die maar in de wasmachine' zegt hij en wijst naar het slipje.

Ik glimlach ongemakkelijk en die wat hij zegt. Ik slik de paracetamol en trek de joggingsbroek aan.

'Dankje' fluister ik en hij glimlacht. 'Geen probleem schat ik ben overal op voor bereid' ik grinnek. 'Ik ga slapen' zeg ik hij Blake knikt. 'Ga maar in bed liggen dan ga ik wel op de bank' ik schud mijn hoofd en trek hem mee naar het bed. 'Jij gaat in bed en ik op de bank' zeg ik. Hij schud zijn hoofd 'goed dan gaan we samen in bed' zeg ik koppig en hij haalt zijn schouders op. We kruipen in bed en ik ga in de foetes houding liggen vanwege de buikpijn. Ik voel hoe Blake achter me komt liggen en me meer naar het midden trekt en begint mijn buik te masseren. Ik ontspan meer omdat de buikpijn aardig verdwijnt.

'Beter' ik knik en draai me om. 'Weltrusten' zeg ik en leg mijn hoofd op zijn borst en mijn hand op zijn mooie gespierde buik. 'Weltrusten' en zijn armen wikkelen zich om mijn middel heen.

O wat zou ik Andora toch graag willen zijn *zucht*

1300+ woorden super blij.

Vote en comment!!