Andora is een beeldschoon meisje ze is opgevoed door haar Tante en Oom. Andora heeft bruin lang haar en een bijzondere oogkleur namelijk paars.
Haar ouders zijn verongelukt bij een trein ongeluk. 2 jaar geleden.
Ze is 15 jaar en heeft in het gehei...
Intussen ben ik geheel bij Blake ingetrokken. Met veel gezeik maar ik heb het voor elkaar gekregen. En Blake die begint steeds vaker tegen me te zeggen dat hij van me houdt.
Vandaag ook alweer hij heeft het intussen al 3 keer gezegt.
En vandaag gaan we naar de bios. Beter dan met Jackson.
Ik weet nog dat toen ik mijn spullen aan het halen was Jackson niet thuis was en zodra ik net de deur open deed stond hij er recht voor mijn neus. Toen hij Blake zag balde hij zijn vuisten en was van plan Blake inelkaar te rammen. Ik trok Blake mee en duwde Jackson de kamer in waar hij nu alweer alleen in sliep. Kon hij teminste weer met zijn sletten naar bed.
Ik ben intussen lekker aan het joggen in het bos met Kira. Het is toch lekker weekend. Blake sliep nog en ik heb maar mijn fiets gepakt en Kira heeft me getrokken. En nu rennen we door her bos en stoppen af en toe even want Kira is nog maar een klein jaar oud. Al wel groot maar nog niet echt spieren.
Ik ben echt achteruit gegaan met mijn conditie. Normaal kan ik wel 2 uur wel lekker rennen op een normaal tempo maar nu hou ik het maar 1 uur vol. Maar misschien ook omdat ik nu met Kira ren en ondertussen ook stop dat is nog zwaarder dan aan een stuk door rennen.
'Ach laten we maar naar huis gaan he Kira' zeg ik tegen Kira die me toch niet verstaat of überhaupt iets zal terug zeggen. Ik pak het water flesje speciaal voor honden uit mijn tas en laat haar rustig drinken. Nadat ze is uitgedronken til ik haar op en loop naar mijn fiets toe die aan het einde van dit pad staat. Ik loop richting mijn fiets en zie dat er iemand op het bankje zit naast mijn fiets. Ach wat zou er kunnen gebeuren ik kan mezelf prima verdedigen. En heb ook nog mijn pistool bij me voor als een of andere gek me aanvalt. Wat heel onwaarschijnlijk is maar goed je weet maar nooit.
Ik loop naar mijn fiets toe en zie dat het een jonge jongen is met een capuchon op en voorovergebogen. Ik zet Kira in mijn mandje waar een kussentje inligt want anders ligt het niet zo prettig voor haar. Ze rolt zich gelijk op en ik hoor de jongen bewegen maar ik besteed er weinig aandacht aan.
'Waarom ging je vreemd?' Vraagt een onbekende stem. Ik trek mijn wenkbrauw op en denk diep na.
'Ik praat tegen je. Ik hou van je, jij ging vreemd en nu negeer je me. Alsof het jog niet erg genoeg was' zegt dezelfde stem nog is. Ik draai me om en zie een knappe jongen met een betraand gezicht dat nu lichtjes schrikt. 'Had je het tegen mij?' Vraag ik. 'Sorry ik dacht dat je mijn vriendin... ex was' zegt hij kijkt naar beneden en doet zijn capouchon op.
'Het spijt me, van je... je vriendin ik bedoel ex' zeg ik' stamelend. Hij schud zijn hoofd en wil weg lopen maar ik hou hem tegen.
'Misschien kan ik iets voor je doen' vraag ik hij stopt en draait zich om. Hij loopt naar me toe ne gaat recht voor me staan. Hij toort boven me uit en heeft blond haar dat sexy warrig door elkaar zit. Op zijn lichaam zitten wat tatoeages.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'En wat was je van plan om te doen?' Vraagt hij.
'Ehm...' zeg ik en denk heel erg goed na. 'Ik heb echt geen idee, hoopte eigenlijk dat jij met een idee kwam' zeg ik en kijk hem schuin aan.
'Ga met mij mee winkelen' zegt hij met een grijns op zijn schattige smoeletje. 'Als dat je dag beter maakt vind ik het prima' zeg ik. 'Je bent echt een meisje dat wil dat andermans leven goed gaat' ik haal mijn schouders op en glimlach. 'Ik ga wel eerst naar huis, je kan wel mee gaan. Ik wil eerst namelijk douchen' zeg ik en hij knikt. 'Ik ga wel mee' zegt hij en pakt mijn fiets vast. 'Ik fiets wel, spring jij maar achterop' zegt hij. Ik spring achterop wanneer hij begint te fietsen.
Ik hou me vast aan de drager en heb 1 hand op zijn heup liggen. Ik voel gewoon dat hij grijst.
Onderweg vertel ik hem de weg naar huis en hij vertelt me over zijn vriendin. Hij heeft vertelt dat ze het vaker heeft geflikt en ze had belooft het niet nog is te doen. Maar heeft het toch gedaan. Zijn naam is Vince en hij is 19 jaar oud zijn vriendin was 17.
Jona was ook 19
Tranen ontstaan in mijn ogen. Bij het stoplicht stapt hij af en kijkt achterom naar mij.
'Wat is er?' Vraagt hij en veegt een traan van mijn wang die blijkbaar zijn weg naar buiten heeft gevonden.
'Mijn neef was ook 19' zeg ik en hij knuffelt me. 'Sorry' zegt hij 'wat is er gebeurt? Of wil je het liever niet zeggen?'
'Ik had een relatie met hem maar hij is verhuisd en ik werd naar een kostschool gestuurd' zeg ik met een lichte tril stem door de tranen en verdriet. We komen aan bij school/huis en hij trekt me in een knuffel.
Hij ruikt lekker.
Ik wurm me uit zijn armen en hij kijkt me raar aan. 'Ik heb zo goed als een vriendje en ik wil hem ook graag als vriendje dus ik wil het ook niet verknallen' zeg ik een beetje ongemakkelijk en hoop dat ik hem niet verdrietig maak ofzo.
'Ga je mee naar binnen?' Hij knikt en we lopen naar binnen. We wandelen in stilte het grote gangenstelsel door en zodra we bij Blake zijn kamer zijn maak ik zijn deur open en zie hem ontbijten.
'Heey slaapkop' zeg ik. Hij kijkt op en zijn ogen gaan van mij naar Vince en weer naar mij.
'Goedemorgen' zegt hij en kijkt raar.
Ja was het wel handig om hem mee te nemen naar huis?
