Purple Eyes

hoofdstuk 4

Andora,

En daar zit ik dan in de auto onderweg naar die verdomde kostschool. Jona heeft zich aan zijn woorden gehouden en ik ben eindelijk van mijn maagdenlijkheid af. Het is wel echt uit tussen ons, maar ik mis hem echt verdomd erg. Laten we het erop houden dat het nu 6 uur in de ochtend is en ik elke 5 minuten wel moet gapen. 'Ga anders even slapen ofzo' zeurt mijn oom ik zucht maar besluit dan toch maar om even mijn ogen te sluiten.

'Andora?, Andora? Wakker worden' hoor ik een stem in de verte. Maar in werkelijkheid is het mijn oom die naast me zit en me wakker probeert te maken omdat we er al zijn. Ik open mijn ogen en zie een andere vrouw staan die glimlachend naar me kijkt. Ik mag haar nu al niet. Ik stap chagarijnig uit en zet mijn zwarte beanie goed op mijn hoofd met de tekst fucked up. Ik trek snel mijn kleren goed voor ik achter die vrouw aan mee loop. Met mijn handen in mijn zakken loop ik stilletjes achter haar aan.

We kwamen aan bij het gebouw en we lopen de trap op die minstens 20 treden heeft.

Ze opent vriendlijk de deur voor me, hopend dat ik ook een glimlach naar haar toe stuur. Maar jammer je hebt pech want op dit soort momenten kan ik niemand een glimlach gunnen. We lopen rechtstreeks naar de balie waar ze me aanmeld en me vervolgens allemaal spullen geeft. 'Je kluissleutel, je kamersleutel, en nog wat benodigde papieren die je moet invullen. Ik weet niet of je het erg vind maar je moet een kamer met een jongen delen. Want alle meiden kamers zijn vol en hij wou wel een kamer met je delen' meldt ze. 'Nou laat het verdomde gebouw nou maar zien dan ben ik ook eindelijk van jou af' brom ik geïriteerd. Haar ogen wijden zich open als schotels en ze is ook eindelijk stil. 'Weetje wat, Jackson!' Schreeuwt ze en een groepje jongens stopt snauwend en ze komen deze kant op lopen. 'Wat nou weer?' Vraagt een jongen ongeïtreseerd en hij is echt behoorlijk knap. 'Laat jij je nieuwe kamer genoot anders even de school zien en de slaapkamers?' Hij lijkt het nu pas te merken en kijkt me raar aan. 'Wat sta je zo te kijken' vraag ik bot. 'Je ogen' antwoord hij hakkelend. 'Zou ik je even uit je dromen helpen?' En ik wil op hem afstappen maar die vrouw komt ertussen staan. 'Je bent wel pittig' grijnst hij en duwt de vrouw aan de kant. En pakt mijn hand vast om me mee te trekken in de richting van de slaapkamers zoals ik het heb gelezen op het bordje. 'Echt geweldig eerst wou je niks van me hebben en nu trek je me gewoon mee'
'Weetje ik kon kiezen tussen een slet die lelijk is, een nerd of jou en jij past bij mij qua uiterlijk en karakter' antwoord hij en sluit me in tussen hem en de muur. 'Had je dan niet beter kunnen kiezen voor de slet want dan kon je nog wat leuks beleven' antwoord ik en duw hem van me af. Hij grijnst en wil wat zeggen maar zijn vrieden zijn hem voor 'eey paarse had je niet wat minder mee kunnen nemen?'

'Ik heet niet paarse en ik kan...' maar ik kan mijn zin niet afmaken omdat hij me afmoet kappen. 'Zeur niet mietjes' blaft hij en pakt mijn hand vast en sleurt me verder mee de gang door. Althans ik staak en hij zucht geïriteert, tilt me op en gooit me over zijn schouder. Ik spartel en stomp op zijn rug in de hoop dat hij me neer zet. Tervergeefs in tegendeel hij knijpt zelfs in mijn heup. 'Auw' zeg ik verbaasd. Hij lacht maar het is niet een aadrige lach eerder angstaanjagend. Ik rilling glijd door me heen en geef het op.

Na een tijdje staat hij stil en en opent een deur. De deur laat hij open en hij gooit me neer en een gil verlaat mijn mond. Bang dat ik op de grond val, gelukkig val ik na een fractie van een seconde op een zacht matras en komt hij boven me hangen. 'Vond je het eng' blijkbaar heeft hij me niet gehoord. Ik sla mijn armen over elkaar en ik kijk hem uitdagend aan. Zijn hoofd komt langzaam dichterbij maar het moment wordt verpest door iemand die de tas op het bed gooit. Serieus Andora niet gaan denken. 'Gast moet dat?' vraagt hij bot. Ik kruip onder hem vandaan en pak mijn spullen. Die ik denk nodig te hebben en ga op zoek naar een schietbaan. 'Als 1 van jullie aan mijn spullen komt, dan vermoord ik je'
'Waar ga je heen?' Waarom moeten ze alles weten 'ergens waar je miet heen gaat' zeg ik knipoogend. En loop heupwiegend weg ik hoor nog net hoe 2 jongens fluiten en achter me hoor ik voetstappen. Een hand pakt mijn arm beet en ik trek nog net niet mijn geweer uit mijn broek. Diegene draait me om en ik kijk recht in de ogen van Jackson. 'Waar ga je heen' vraagt hij streng. 'Weet ik nog niet' antwoord ik bot terug. 'Ik ga met je mee'
'Wat!' Schreeuw ik niet gelovend. 'Ik hoef niet doof te worden' kreunt hij en wrijft over zijn oren heen. Ik grinnek en loop verder. Hij komt naasr me lopen en legt zijn arm om mijn schouder. Ik pak zijn hand en draai vliegensvlug zijn arm om en duw hem op zijn rug. Kreunend zakt hij door zijn benen op zijn knieën. Als hij een tijdje zit laat ik hem los.

Jackson,

Tsje minee dat kind is sterk en slim en knap. En al helemaal licht ze weegt volgensmij nog geen 50 kilo. Ze verslapt haar greep en ik grijp mijn kans om haar vast te pakken en druk haar tegen de muur. Ze kijkt me chagarijnig aan, wat mij erg verbaasd. 'Waarom zo chagarijnig? Iedereen wil me' zeg ik fluisterend en wrijf met mijn hand over haar wang heen.

Nog een hoofdstukje heb heel veel inspiratie.
Wat vinden jullie ervan tot nu toe.
Vote en comment!