Purple Eyes

hoofdstuk 20

Andora,

Na een half uur komt ze weer naar buiten en kan de volgende gelijk naar binnen. Ze ziet mij en glimlacht, ze zegt wat tegen de jongen en komt naar me toe gelopen. Ik sta op zodra ze voor me staat en ze knuffelt me. 'Bedankt' fluistert ze nog een keer. Ik knuffel haar terug 'geen dank, ik weet hoe je je voelt' fluister ik en laat haar los. 'Ik ben trouwens Jessica' stelt ze zich voor 'mooie naam, Andora' ze glimlacht 'dankje jij hebt ook een mooie naam, mag ik je nummer dan kunnen we een keer afspreken om te shoppen' ik knik en we wisselen nummers. Haar vriend komt naar ons toe gelopen. 'Kom je Jess? Wow mooie ogen, zijn die echt?' Ik glimlach trots 'ja die zijn echt zeg ik en voel 2 armen om mijn middel heen slaan. 'Dat is je neef?' Vraagt Jessica. Ik knik draai me om en druk mijn lippen op de zijne.

'Wij gaan' meldt Jessica en we zeggen hun nog even gedag.

We zitten hier ongeveer 2 uur en de deur gaat open. 2 jongens kijken schichtig om hun heen. Zodra hun gezichten deze kant opdraaien zie ik dat het Jackson en Remco zijn. Ze zien ons en komen naar ons toe. Ik glimlach zodra ze naast me komen zitten.

'Waneer moeten jullie?' Vraagt Remco fluisterend. Ik haal mijn schouders op het is intussen nog maar 12:37 in de middag. Ik leun tegen de schouder van Jona en hij drukt een kus op mijn voorhoofd.

Na nog ongeveer 3 uur te hebben gewacht wordr eindelijk ons nummer omgeroepen. Jona tilt me op omdat ik een beetje in slaap ben gevallen. Ik geef een hand aan de vrouw genaamd Karen en Jona geeft haar een onhandige hand. Hij zet me neer op 1 van de stoelen en Jona begint een heel verhaal te vertellen terwijl ik mezelf een beetje wakker probeer te krijgen. 'willen jullie mischien wat te drinken?' 'Graag, Koffie?' Vraag ik en ze knikt en kijkt naar Jona 'hetzelfde' antwoord hij en glimlacht naar de vrouw van rond de 40.

'Dank u' bedank ik haar en neem een slok. Door de caffeïne stoot ben ik in 1 klap wakker. 'Dus jullie willen jullie kind laten weg halen?'

'Ja, we zijn hier eerder geweest die vrouw had toen gezegt dat we 2 weken bedenk tijd hebben. Maar onze beslissing is gevallen en we willen hem nu weg laten halen' legt Jona uit en de vrouw knikt begrijpend en zoekt door het dossier. 'Andora wietersen?' Ik knik en ze haalt een pilletje te voorschijn uit het kluisje. 'Als je deze even wil slikken met wat water dan is het geregeld. Binnen een week krijg je dan een miskraam en ben je verlost van je zwangerschap' zegt ze lief en geeft me het pilletje en een bekertje water. Ik kijk naar het pilletje. Wil ik dit wel? Deze kleine kruimel vermoorden?

'Andora? Wat is er' vraagt Jona. 'Ik kan dit niet' zucht ik en leg het pilletje weg. 'Moet ik je helpen?' Vraagt de vrouw. Ik schud mijn hoofd 'waarom kun je het niet?' Vraagt Jona en slikt duidelijk. 'Het leeft ik kan een leven niet afnemen' zucht ik.

'Het is pas 2 kleine weken oud, dus het leeft nog niet. Het leeft pas als het 6 weken is' mengt de vrouw zich in ons gesprek. Ik kijk haar geamuseerd aan. 'Moet ik je helpen?' Vraagt Jona dit keer. Ik schud mijn hoofd 'ik kan dit' fluister ik meer voor mezelf dan tegen een ander. Ik stop hem in me mond en drink wat water en al snel heb ik hem door geslikt. Jona aait bemoedigend over mijn boven been en glimlacht naar me.

'Goed gedaan' fluistert hij zodra we in de auto zitten. Ik glimlach zwakjes. Ik mis hem nu al. Een traan vind een geluidsloze weg naar beneden. 'Hee, niet huilen' fluistert Jona en knuffelt me stevig. Ik kijk naar de weg en zie dat we in de file staan. Jackson en Remco zitten in de auto achter ons en zitten ook geïriteerd is de auto. Remco heeft het stuur overgenomen want Jackson flipte hem helemaal toen hij zag dat er een file was op de snelweg.

Hij laat me los en rijdt een stukje verder.

Na ruim een uur in de file te hebben gestaan zijn we eindelijk bij de afrit voor mijn 'geweldige kostschool'

'Ik moet morgen weer terug, als je het niet erg vindt?' Vraagt Jona. Ik schud mijn hoofd 'jij moet ook je studie afmaken' zeg ik en druk een kus op zijn wang. 'Heb je al een ticket?' Hij schudt zijn hoofd. 'Dan gaan we die even regelen' zeg ik vrolijk en spring op bed en pak mijn laptop. 'Je moet over een paar weken weer terug om te praten met iemand over hoe het met je gaat' meldt Jona. Ik knik en zoek een ticket voor Jona naar Australië. Ik zie een ticket voor morgen avond om 21:30 uur. 'Is deze goed?' Hij knikt en ik betaal zijn ticket. 'Dat had ik ook prima zelf kunnen betalen' lacht hij en slaat zijn armen om mijn middel en knuffelt me. 'Maar als nog bedankt' en drukt een kus op mijn schouder. Ik grinnek en leg mijn hoofd op zijn schouder en hij zijn hoofd tegen het mijne.

Een klop op de deur verstoord onze rustgevende rust. Even later komt Jackson binnen. 'En hoe voel je je?' En komt bij ons ol bed zitten 'Opzich niet slecht' antwoord ik na waarheid. 'Mooi' en hij aait over mijn arm 'ik ga maar even inpakken' zegt Jona en begint met het inpakken van zijn tas. 'Ik ben moe' zucht ik en ga liggen. 'Dan ga je slapen, je hebt 2 dagen vrij gekregen van de directeur' meldt Jackson. Ik knik 'dat wordt dus vervelen' zucht ik en ga onder de dekens liggen. 'Mort ik je nog een verhaaltje vertellen voor het slapen gaan?' Vraagt hij met een moederlijke toon. Ik grinnek en hoor Jona ook lachen 'dat heeft ze ook echt nodig' lacht Jona en komt de kamer ingewandelt met zijn tas.

Heeft ze er goed aan gedaan om het kind weg te laten halen?
Vote en comment?!