Submit to me Mavie

41

CHAPTER 41: A piece from past, a taste of present.

MAVIE'S ( those in italics are flashbacks)

" Alam mong ayaw ko pero ginawa mo parin. Sa tingin mo maawa ako sayo? Look at what you've done Mavie. Look at what you've done!" sigaw sakin ni Grae.

Lumuhod ako sa harap nya at kumapit sa binti nya.

"I'm-- I'm so sorry Grae. Please.. Please don't leave me hindi ko kaya. Saktan mo nalang ako ng pisikal, murahin mo ko. Just-- don't go hindi ko kaya sorry"

"Anong magagawa ng sorry mo?" Nanahimik ako.

For Pete's sake he's calling our wedding off dahil sa kagagahan ko.

"Wala nang kasal na mangyayari. Im-- tired, I'm hurt... I don't want you in my life again. I dont even want to see your face." Pumikit sya at nag iwas ng tingin.

" I'm so.. Sor--"

Hindi ko natapos kasi umalis na sya. Ako nalang mag isa. Nagluluksa ako kasi wala na. Wala na talaga. Ako nalang..

__

Nagising ako, napanaginipan ko nanaman yung araw na iyon.

Mali si Elle hindi lang dalawang taon ang nakakaraan. Tumingin ako sa mga kalendaryo na nakasabit sa pader. Mga kalendaryo na ine-ekisan ko kada gumigising ako ng mag isa.

2 years, 6 months, 3 weeks and 4 days.

Masyado nang matagal, pero malinaw parin sa alaala ang lahat.

Kumuha ako ng sigarilyo, yes natuto ako simula ng nawala sya. Patapon ang buhay ko habang sya lalong umaangat sa kahit na anong pinapasok nya. Of course, Czeska is with him. He was once told me that they can make a good tandem. Well, now they're lovers too.

And it sucks because it hurts.

__

"Asan si Grae?!" sigaw ko ng makita kong wala ako sa tabi nya. Hindi pwedeng wala ako sa tabi nya.

He closed his eyes. It means...

"Noooo!" I shouted. Biglang bumukas ang pinto. Nagmamadaling pumasok ang parents ko.

"Mommy, Grae-- Grae closed his eyes.. I saw it.. I held him amd there's blood.. Mom he's bleeding" nanginginig na sabi ko.

"Shh baby everything will be ok. He will be ok!"

"Asan sya.?!" my tears are falling endlessly.

"He's in the ICU. But he's out of danger. We are just waiting for him to wake--"

"When is he going to wake up? "

"Iyon ang di tayo sure baby but we're hoping na sana soon" i cried again this is all my fault!

"This is all my fault!" from day one ako ang mali.

"Hush baby, it's not your fault!" niyakap ako ni mommy.

"Dalin mo ko sa kanya mommy.."

"Later anak. Magpahinga ka muna please baka kung mapano ka pa. Kailangan malakas ka pag nagising si Grae." tumango ako. Tama ang mommy, i need to be strong for him.

Nakatulala ako sa kisame.

"How did we ended up here" I remembered things clearly. I asked for help no one came after that wala na.