Submit to me Mavie

20

Chapter 20: Ghost

MAVIE'S

Tumakbo ako palayo sa kanya, halos mapatid ako ng sarili kong mga paa. Hindi pa man din ako nakapag palit ng damit pagkagaling namin sa reunion.

Takbo mavie palayo sa taong mahal mo. Natigilan ako, hindi ba mahal ko sya? Kung totoong nagmamahal ako diba dapat kaya kong tanggapin lahat? Pangit man o maganda?

Napahawak ako sa isang puno sa kahabaan ng daan palabas ng main gate.

Oo pag nagmamahal ka dapat marunong ka din umintindi. Hindi puro puso lang dapat pati utak rin gumagana. Pero minsan kasi pag sobra na yung mga bagay na gusto mo makita, yung mga bagay na gusto mo pakinggan, yung mga bagay na dapat at gusto mo intindihin lahat yan dadating sa punto na pag sobra na nawawala na yung kakayanan mo iproseso lahat ng nangyayari sa paligid. Parang madilim lang lahat, magulo.

Kung bang kaya ng tao gawin yan edi wala nang nasirang relasyon kaso hindi.

Natatakot ako, natatakot ako sa mga nakita ko,  natatakot ako sa nararamdaman nya, sa mga kaya nyang gawin.

Kasabay non nasasaktan ako.

Nasasaktan ako kasi natatakot ako na dapat hindi naman kasi mahal ko sya. Dapat nandoon ako kasi ako ang may kagagawan non eh.

Umaagos ang luha ko. Ang sakit sakit. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito kasakit? May makakaintindi ba sakin? Minsan tatanungin mo sa sarili mo kung may mas sasakit paba sa nararamdaman mo kasi pag dumadaan ka sa usaping puso parang sira na ang lahat sa paligid. That certain pain na nakakasira mg sistema mo, that pain na parang may kamay na pumipisil ng literal sa puso mo para pigilan amg pag tibok nito, that pain na  halos gusto mo sumigaw, na gusto mo sisihin ang mundo dahil gusto mong may mapaglabasan pero may kung anong nakaharang sa lalamunan mo, that pain na pag nararamdaman mo nakakalimutan mo na kahit ganyan ang nararamdaman mo hindi mo mapipigilan ang takbo ng oras, lilipas din ang panahon pero parang hindi yung sakit na iyong nararamdaman.

Idinikit ko ang noo ko sa tuhod ko at patuloy na umiyak. Hindi ko rin naman mapipigilan eh, gaya ng pagpatak ng luha ko ngayon hindi ko mapigilan,  hindi ko rin mapigilan na mahalin sya.

Kaso ang kinatatakot ko..
Nagmamahal ako ng tila isang multo. Nabubuhay sa dilim, may mga tinatagong lihim.

Grae..

__

Sumabay pa ang pagpatak ng ulan. Is this a co incidence natatawa ako kada nakakakita ako sa palabas ngumiiyak tas umuulan. Parang ang cliche kasi kaso eto nararanasan ko sya. Tumingala ako nasasaktan din ba ang langit gaya ko? Tumama sa mukha ko ang butil ng tubig galing sa  itaas. Mahuhugasan ba nito yung sakit.

Pumikit ako, sumabay sa ulan ang luha ko.  pagkamulat ko halos masilaw ako sa headlights na nakatutok sakin.

"what are you doing magkakasakit ka." nag aalalang sabi ng lalaking nasa harap ko.

"who cares?"

" i do"

"you do? Bakit sino ka ba?" nagiwas ako ng tingin.

"ako pa ba ang tatanungin mo ng ganyan?"

"masama ba? Sa hindi naman talaga kita kilala"

"enough with this bullshit mavie!" he shouted.

"bullshit.. Lies are bullshit. What we have is bullshit"

"I said enough!"

"enough? How can i stop after what i saw there."

"thats the reason kung bakit ayaw kong sabihin because you wouldn't understand!"

"hindi ko maintindihan! Oo hindi ko nga maintindihan kahit anong gawin ko! Kahit anong pilit kong ipaintindi sa kukote ko oo! Gustong gusto kong intindihin pero hindi ko magawa!"

" are you afraid of me?"

"no!"

"then why are you like that! Lets.. Let's fix this."

"fix this? How can we fix this kung sa umpisa palang mali na.!"

"what's wrong with loving you!"

"it's not love! It's an obsession!"

"sumbatan mo ko! Murahin mo ko. Pero wag na wag mong pagdududahan ang pagmamahal ko sayo. Yung pagnamahal na yan ang bumubuhay sakin mavie. Yang pagmamahal nayan ang dahilan kung bakit ko kinaya at kinakaya. Kung kaya ko lang kalimutan ka ginawa ko na pero para kang paniginip. Masama o mabuti hindi ko alam ang alam ko lang na sa bawat pag gising at pagtulog ko ikaw lang ang naiisp ko!"

" at nagagalit ako sa sarili ko dahil dyan. I caused you that pain! I caused you that trouble, that trauma! I caused you bad things! I make life haed for you! You are worthy to be loved and yet while i am living my life to the fullest you were at my back making yours worst!"

"no.. No.. Don't blame yourself baby choice ko yan" lumalapit sya.

"anong meron sakin ha? Anong meron!" punong puno ako ng guilt

"lahat" he whispered

"no!"

"ewan ko! Hindi ko alam! Basta ang alam ko mahal kita higit sa pagmamahal na kayang ibigay ng pangkaraniwang tao sa taong mahal nila!"

"hindi ako karapadapat mahalin sa paraang ganyan" im not worthy

"nakakadiri ba ang paraan ko? Nandoon ako sa bawat masaya at lungkot mo di mo ko nakikita pero dinadamayan kita. Takot lang naman ako na baka mareject mo nanaman ako. Kasi baka pag nangyari yon mabaliw na ko ng husto. Hinding hindi ko kaya na wala ka" umiiyak narin sya.

"HINDI! Kaya mo!"  nanglaki yung mata nya.

"a-anong ibig mong sabihin?" naiistatwa nyang tanong.

"we better figure things out, separately" i mumbled

"iiwan mo ko?" bulong na tanong nya.

"i needed to, how can i love you if right now punong puno ng guilt ang puso ko?"

"dont please baby dont" lumalapit sya umaatras ako.

"don't do this to me, i can change baby i can change.. You.. You want me to throw those shits? I will do that.." he is now three steps from where i stand.

"so it's for my sake again. Gawin mo yun kasi gusto mo at yun ang tama hindi dahil para sakin. "

"inaamin ko marumi ako madaming babaeng dumaan pero lahat sila ang tingin ko ay ikaw. Natakot lang na baka kahit na ano pang naging ako wala ka paring maramdamang kahit na ano for me. "

"stop.!"

"i want you to submit to me but.."

"but.."

"but mavie.. " tumulong luha nya.

"dont cry Grae for heaven's sake!"

" i- i am submitting to you.. Wag mo ko iwan parang awa mo na" Lumuhod sya sa harap ko.

Napanganga ako.

"don't do this hindi ko kaya."

Lumuhod din ako sa harap nya.

"tumayo ka hindi ako karapat dapat sa ganitong klaseng pagmamahal."

Tinayo ko sya at saka ako tumalikod..

At umalis..

______