Submit to me Mavie

42

Chapter 42: A little bit of it, bit of jealousy.

( This is my story, pinaghirapan ko to. Please if you can't handle my twist, STOP READING. Hindi ito "NAKAKATANGA" gaya ng sinabi mo wag ganon, if naging tanga ka dahil binasa mo then it's not my problem anymore it's yours. Hindi ko kasalanan na wala kang pasensya para mag hintay. Yes I'm mad, actually noong nakaraan pa ko naiinis
. This is free, I share this for free so you have no rights to act na para bang nalugi ka. Gagawin ko kung anong gusto kong maging takbo. Pero ikaw? Hindi mo dapat ginagawa yan sa bagay na nakukuha mo ng LIBRE. Dapat nga thankful kapa-.-

And lastly, sa mga naguguluhan. Guys, relax lang kapit lang kayo sakin. Samahan nyo narin ng pasensya. As you can see ayos naman ang flow ih. My plot po ang bawat story na sinusunod. Tiwala lang malilinawagan din kayo. Patience is a virtue. Salamat sa mga readers na nagagawang maging polite sa kabila ng confusions and frustrations)

MAVIE'S

"Youre awake!" tumakbo ako palabas para tumawag ng doktor.

"Baby.. Babe can you hear me?" I held his hand. I held it tight, I'm no fan of teleseryes but the most cliché thing that might happen is Amnesia and I don't want that.

"Babe open your eyes for me" I whispered. I'm crying really hard. Nakakadalawang buwan na syang comatose. Sabi ng doctor ok na yung ulo nya but expect the worst daw.

He didn't open his eyes but he opened his mouth.

He mouthed my name.

"Im here! Oh my God. Baby, I'm here don't worry ok?" tumango sya saktong pumasok ang mga doktor.

Pinatabi nila ako sandali para icheck si Grae. Nagdatingan narin ang pamilya nya.

"How was he?" His mom asked.

"They're checking on him tita. But he remembered me po. That's a good sign po.." umiiyak kaming lahat. Napaka swerte ko dahil ni isa sakanila ay walang galit sa akin. Lahat ng blame ay nakay Cale.

Well, sya naman talaga ang may kasalanan nito. Pero somehow may feeling ko may part sakin na sinisisi ko ang sarili ko sa lahat.

Dahil yon sa pag nanais kong Ayusin lahat.

Nakita ko kung paanong nag adjust ang mata nya sa liwanag. Those lovely pair of green eyes that i missed! Pinainom sya ng tubig pagkatapos tanggalin ang ilan sa mga aparato na nakakabit sa kanya.

Lumipas ang ilang sandali at tapos na ang mga dapat i- checked.

"Mom.. Mavie.. Hey sis.. Dad.."
Tumulo ng kusa ang luha ko.

"Baby.." guilting guilty ako. Dahil sakin ganito yung nangyari. Ni-hindi ko nga sila matignan sa mata.

"I'm so sorry guys" napahagulgol ako.

"This is my fault..."

"No, come here babe.." nahihirapan man ay nagawa nyang tawagin ako. Tumingin ako sa mommy nya, tumango naman sya.

Lumapit ako at maingat syang niyakap. Sobrang relieved ako kasi hindi sya nagalit.

_

Umalis narin ang family ni Grae after ilang hours. Naikwento ko narin sa kanya ang lahat ng nangyari.

"So ayun, hindi sya nakulong because of his mental issues."

"As much as i wanted him to see in jail medyo nakakaawa rin ang lagay nya." tumango ako.

"My parents are helping him, his dad disowned him. Are you planning of revoking your contract with them?"