2: That Erotic Nights (S-Chapter Update)

Chapter twenty two: It always has feelings

22     

Devine's POV

Dahil akala kong si Ian ang nag bayad sa balance ko sa banko para sa kotche ko Eto, andito kami ngayon sa isang resto sa Quezon City kung saan ginagawa ang masarap na shawarma na dinala niya sakin last time.

Pag pasok namin sa loob ay bigla akong nagutom nang malanghap ko ang mabangong amoy ng shawarma.

Muntik ko ng makalimutang kumain nang tanghalian dahil sa nangyari kanina. Mas Pinili kong wag na itong banggitin pa kay Ian.

Umupo kami di kalayuan sa counter para hindi kami mahirapang umorder. mag aalas singko na ng hapon ngunit hindi parin nawawalan ng customer ang restaurant na ito. Hindi ko sila masise kung bakit dinudumog ng madla ang lugar na to. Masarap kasi talaga ang Shawarma nila.

Nag prisenta si Ian na siya nalang raw ang oorder para saming dalawa kaya't hinayaan ko nalang siya. Kumunot ang nuo ko nang hindi niya tinanggap ang perang inaabot ko sakanya pambayad. Ngayon pa kami nag kahiyaan?

I just shake my head and let it drop. Hindi ko rin maiwasang isipin si Miguel. I'd never thought he'll do that for me...dahil akala ko talaga si Ian ang gagawa sa bagay na yon dahil siya lang ang sinabihan ko tungkol sa balak kong pag kuha ng kotche. I was actually thinking about how did he know such things about me? Wait. Ian told me last time that they've talked. posible kayang nabanggit iyon ni Ian kay Miguel? Ugh..

"Earth to Eve." Sabi ni Ian kaya napalingon ako sakanya.

Nakatayo siya sa harap ko at may hawak na tray na may dalawang pagkaen.

"Lalim ng iniisip natin ah." Biro niya  kaya napangiti nalang ako. Hindi ako sumagot hanggang sa inilapag na niya ang mga order namin.

"Ah tara kumain na tayo." Pag iiba ko nalang ng usapan.

Pagkatapos namin kumain roon ay nag aya si Ian na mag lakad lakad kami kaya Itinigil ko ang aking sasakyan di kalayuan kung saan kami nakatira.

"Bakit mo nga pala naisipang mag lakad-lakad? Imblis na ipapahinga mona lang eh." Sabi ko sakanya. medjo nag didilim narin kasi.

"Wala lang.. I just want to talk to you I guess?"

"Ano naman ang pag-uusapan natin?" Sabi ko sabay upo sa Isang bench at ganun rin siya. Deretcho lamang ang tingin niya sa Playground sa tapat namin.

"Tayo Eve."

I stiff. It feels odd talking about us with him.

"Tayo?" sabi ko sabay lingon sakanya.

Nakita kong tumango siya at lumingon sakin. Sa Pagkakataong to hindi na sa playground siya nakatitig, sakin na.

"Did you ever think about getting married again?" I felt my heart race when all of a sudden he just bought up marriage.

Bigla parang wala akong masabe, Biglang parang may nabubuhay na galit sakin na hindi naman dapat.

"B-bakit mo naman naitanong?"

"I have actually." sabi niya nang nakatitig sakin kaya't umiwas ako ng tingin. Ayokong mahalata niyang hindi ako kumportable na pag-usapan namin ito ngayon. Hindi ko alam bakit bigla-bigla nalang siyang nag babanggit ng kasal.

"Lahat naman siguro gustong Makasal Ian.." I can feel the ache in ny heart when I told him that.

Nakita kong bumuntong hininga siya at nag salita ulit.

"Are you mad at me?"

Matagal akong hindi nakasagot.

"Sa Una oo, sobra.. pero matagal na yon eh wag na nating pag-usapan." I can feel my anger building inside me. kaya kung hindi siya titigil ngayon hindi magiging maganda ang mangyayare.

"Naisip mo ba na Pano kung natuloy yung kasal natin noon?"

Bakit niya ba kailangan pang ibalik iyon? hindi niya ba maramdamang ayokong pag-usapan to?

"Kung Hindi ako umalis.."

Gusto kong matawa sa mga pinag sasabi sakin ni Ian. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa Isip niya kaya niya sinasabi sakin to, Pero isa lang ang alam ko. I need to get my self out of here bago pa ako sumabog sa galit.

"I don't know okay? Uh mag seven na Ian hindi paba tayo aalis?" sabi ko nang hindi siya tinitignan. Ayokong makita niyang hanggang ngayon Apektado parin ako sa usapang kasal. Na hanggang ngayon hindi parin ako nakakausad sa nakaraan.

"Can we stay just for a bit? I just really want to talk to you." Napa buntong hininga nalang ako sa sinabi niya kahit sa totoo lang para na akong sinisilihan.

"Alam kong galit ka sakin kahit na hindi mo sabihin. I'm so sorry that I've hurt you so bad, That I left you when you need me the most."

I tap my feet to distract my self from crying. Every words he told me breaks my heart. Maybe I need this maybe we need to make things right. Fix the past to make the future right.

I let out a deep sigh before I look at him again.

"Why did you left anyway?" Hindi ko alam pano ko iyon nasabi. I think I deserve to know the truth right now. I've been dying to ask him that. Matagal rin akong nag isip ng mga dahilan bakit siya umalis pero alam kong siya lang ang makakasagot non.

"I.. I" He stammer.

Alam kong hindi niya masasagot ang tanong ko. Matagal kong hinanda ang sarili ko pero hindi ko parin maiwasang masaktan.

Gusto kong Ibalik lahat sa kanya. lahat ng sakit na ginawa at pinaramdam niya sakin pero mas pinili ko iyong kalimutan. Mas pinili kong tanggapin nalang na ganun na nga ang nangyari. Inisip ko nalang noon na baka hindi niya kayang sabihin sakin ng harapan na hindi niya ko kayang pakasalan dahil hindi ako ang mahal niya.

Maraming beses ring pumasok sa isip ko iyon. Paano nga kung Hindi siya umalis? Pano kung natuloy ang naudlot naming kasal? magiging masaya kaya ako? matututunan rin kaya niya akong mahalin? o Hindi?

We both feel the same way.. I can't answer his questions as him can't answer mine.

Siguro may mga bagay lang talaga na hindi mo dapat malaman dahil masasaktan kalang.

"You know, you don't have to answer It. Hindi naman lahat ng tanong kailangan sagutin." I told him jokely pero seryoso lamang siyang nakatingin sakin.

If I can just teleport and go away I'll do It. I don't like to be in this kind of situation. Ayoko sa lahat binabalikan yung mga nakaraan dahil nauungkat yung mga pangyayaring dapat kinakalimutan nalang. When we talk about us It is not only us alone. There's hurt, pain, sadness and fears behind all of It. It always has feelings.

"If I can just go back and change everything.." He told me in a weak voice. I want to tell him that even how hard he tried to change our past he can't. It happens for a reason. Everything happens for a reason. Maaring hindi ko pa nakikita ngayon kung bakit, pero balang araw alam ko malalaman ko rin.

Kung bakit hindi kami para sa isa't-isa..

"I think we really need to go back Ian." ayoko nang sumagot ng mga tanong o ni mag tanong at mag intay ng sagot.

Tumayo nako at nag simulang maglakad palayo sakanya. Nakakailang hakbang palang ako nang mag salita ulit siya.

"Hindi mo ba ko tatanungin kung bakit ako bumalik?"

I stop walking and look back at him. He was already standing right there starring at me. His eyes fierced on mine and I can't somewhat look away. His eyes are talking but I can't understand what he wants to say.

So I just ask my self. Do I want to know why did he go back?

Even my heart is beating fast. I found my self starring back at him we're not moving. We're just both looking at each other as I wait for him to tell me The real reason why he'd left me.