Wat wil hij van me ...

HOOFDSTUK 4: Ik wil niet mee !!!!

Ik durfde niet na te denken over hoe die man kon weten, dat ik van de trap was gevallen en dat ik mijn lip gekwetst had. Ik keek heel het huis rond, opzoek naar camera's of microfoons, maar ik vond niets. Ik deed mijn laptop terug open en vertelde aan mijn vriendinnen over de sms. Nog steeds wilde ik niet naar de politie bellen.

Die avond kon ik toch nog, na een lange tijd wakker te liggen, in slaap vallen. Doordat ik mezelf deed geloven dat het een flauwe grap was van iemand uit mijn klas. Niemand anders kon mij opbellen en  sms’en, want niemand anders had mijn gsm nummer.

De volgende ochtend stond ik op en probeerde alles te vergeten wat er die avond voorheen gebeurd was. Zo konden mijn ouders niets merken en moesten ze niet ongerust  zijn. Ik maakte me, zoals anders, klaar voor school en vertrok samen met mijn vriendin.

Eens we op school waren aangekomen, vroegen er verschillende mensen wat er met mij was gebeurd. Dit omdat mijn lip gekwetst was. Ik vertelde hun gewoon dat ik gevallen was van de trap en dat er niets ernstig gebeurd was.

Die middag vertelde mijn vriendin dat ze vandaag na de les nog wat langer moest blijven. Ze had nog een toets voor Wiskunde in te halen. Dat wilde dus zeggen, dat ik alleen naar huis moest rijden met de fiets. Toen ik dit hoorde, ging er een rilling over mijn lichaam. Ik moest terugdenken aan wat er gisteren gebeurd was.

Die avond besloot ik mijn mp3 speler te nemen, ik moest toch alleen naar huis fietsen. Ik zette de muziek luid, zodat ik niets kon horen indien er iemand tegen mij zou schreeuwen. Ik fietste op een sneller tempo naar huis dan anders, omdat ik snel thuis wilde zijn. Maar toen ik aan het stukje spoorweg kwam, dat erg afgelegen lag, viel mijn ketting van mijn fiets. Moest dit er nu ook nog bij, dacht ik. Ik probeerde mijn ketting er terug op te leggen, maar dit zonder resultaat. Dus besloot ik dan maar om het korte stukje te voet verder te wandelen. Ik kwam enkele tegenliggers tegen, maar ze reden gewoon voorbij zonder te kijken. Ik hoorde ook niets van wat ze zeiden, want ik was nog steeds naar mijn luide muziek aan het luisteren. Toen plots … hield iemand een zakdoek voor mijn mond. Ik voelde me helemaal verlamd worden, ik kon nog alles zien en horen, maar ik kon mijn spieren niet bewegen. Toen zag ik dat er een man voor me stond. Hij nam me op en droeg me naar de zwarte auto die ik op de foto’s al eerder had gezien. Ik wou roepen en schreeuwen en krabben en schoppen, maar ik kon niets doen. Ik was hopeloos. Hij legde me op de achterbank neer en er verscheen een grote grijns op zijn gezicht. Dit gaf me zo een beangstigend gevoel, ik wilde niet mee met die man! Ik dacht dat ik in een nachtmerrie was beland en dat ik elk moment kon wakker worden, maar helaas was het geen nachtmerrie het gebeurde echt!!

Wat ging hij met me doen, waar ging ik heen, wie was hij,.... alle deze gedachten stroomden in een snel tempo door mijn hoofd.

HELP HELP HELP, IK WIL NIET MEE !!!