Wat wil hij van me ...

HOOFDSTUK 13: Op het einde van de gang is mijn uitweg

Daar stond ik dan met die scherf van de spiegel in mijn handen. Op dit moment had ik lang gewacht. Ik hoorde dat hij de deur ging openen.

Ik greep het stuk spiegel goed vast en ...

Hij opende de deur en ik stak de scherf recht in zijn buik. Dit had hij helemaal niet zien aankomen. Hij schreeuwde het uit en zakte in elkaar. Het was gelukt dacht ik, nu kon ik eindelijk ontsnappen!

Ik liep langs hem heen  snel de trap af. Ik had helemaal geen idee waar ik was of hoe ik uit dit huis kon geraken. Eerst liep ik naar rechts waardoor ik uitkwam ik in de keuken. Ik liep de keuken door en besloot naar links de lopen, toen kwam ik in een open ruimte terecht. Hier liep ik snel doorheen. Plots zag ik een deur die me, dacht ik, naar de gang kon leiden. Ik liep recht op de deur af en opende hem snel.

Tot mijn grootste verbazing zag ik een meisje van ongeveer tien jaar oud in het donkerste hoekje van de kamer zitten. Ik schrok. Plots hoorde ik iets op de trap! Oh neen, James leefde nog, dacht ik. Ik liet de deur open en rende naar de volgende deur. Deze was op slot. Ik zag door het sleutelgat dat verderop in de gang de witte voordeur was. Ik stampte en schopte tegen de deur. Ik begon te huilen, ging het dan toch mislukken om te ontsnappen en zat ik hier vast voor heel mijn leven? Ik liet enkele tranen, maar toch besloot ik de moed nog niet zo snel op te geven!

Ik schopte en gilde. Plots kwam ik op een idee. Ik ging terug naar de keuken en probeerde een mes of iets dergelijks te vinden om de deur te kunnen openen. Ik zocht in alle kasten, met de hoop er iets bruikbaars in te vinden. Plots zag ik het liggen in een kast, ik zag een grote koevoet. Ik greep hem snel beet en liep terug naar de deur. Ik probeerde opnieuw de deur open te krijgen.

Ik hoorde gekraak en plots kwam de deur los. Gelukt! Ik was bijna vrij!! Ik voelde mij zo opgelucht. Ik opende snel de deur en liep vlug naar de voordeur. Ik liep zo snel ik kon, maar spijtig genoeg nog niet snel genoeg.  Ik hoorde iemand achter me en dan plots kreeg ik een harde klap op mijn hoofd, alles werd zwart. Ik hoorde nog een grote zware lach op de achtergrond net voor ik wegviel.

Gebeurde dit echt zijn? Ik was zo dicht bij mijn vrijheid en de buitenwereld en dan plots mislukt het nog!

Ik was heel droevig en wilde hier niet meer zijn. Ik gaf me aan de zwart duisternis over en besloot om straks, als ik wakker werd, een strategie te bedenken om dit te stoppen. Ik was dit beu!         Misschien kon ik zelfmoord plegen:  door een raam springen,..........