Wat wil hij van me ...

HOOFDSTUK 22: Wil je met me dansen?

James stond daar met een grote grijns op zijn gezicht. Toen plots verdween zijn grijns, naar heel serieus. Dit was omdat hij Tom zag zitten voor mij. Misschien had hij ons ook zien kussen, oh neen, dan kon hij in woede uitbarsten, dacht ik in mezelf. James herpakte zich snel en vroeg: "Wat doe jij hier Tom?"; op een zo vriendelijk en normaal mogelijke  manier. Je zag zo dat hij razend was en hij nog lang niet klaar was met mij. Er ging een rilling over mijn lijf. "Ik kwam iets vragen aan Lucia en  plots kreeg ze hevige pijn in haar arm. Ik probeer haar te helpen. Weet jij misschien van waar die pijn komt?" vroeg Tom nietsvermoedend. Oh neen, dit was zeker niet goed, nu Tom dat wist. James keek met een bliksemende blik naar mij. "Neen, ik heb echt geen idee waarvan die pijn in haar arm zou kunnen komen" zei James schijnheilig. "Vreemd, ik weet niet wat het is, ik dacht het net uit haar arm te verwijderen", zei Tom nog steeds niet doorhebbend van wat er gaande was. "Dat is niet nodig, ik weet hoe ik haar moet helpen", zei James met een grijns en een beetje nep medelijden tegen Tom. Tom was natuurlijk zo dom om James te geloven omdat hij totaal  niet wist wie James echt was. "Oh oké, dan ga ik maar terug", zei Tom ongemakkelijk. Hij stond op en keek me aan. Ik wou neen schudden, dat hij niet mocht gaan, maar als ik hem tegen hield, merkte hij zeker dat er iets mis was. Dan kon James mij nog harder martelen. Dus liet ik Tom maar gaan en bereidde ik me al vast voor op wat nog kon komen .

Tom ging de deur uit en draaide zich nog een keer om. Ik keek naar de grond. Ik durfde Tom niet aan te kijken.  Tom ging weg en ik werd plots super bang. "Zo, zo waar waren we mee bezig?", zei James plots op een strenge manier. Hij kwam binnen en sloot de deur achter zich. "Niets, ik was gewoon naar de wc en toen, toen kwam hij binnen, binnen en ja" zei ik in schokjes en heel stilletjes. "Ik had je nog zo gezegd dat je hem moest ontlopen, maar neen wat doet madam, ze gaat ermee naar de wc en probeert hem aan haar kant te krijgen", zei James. "Neen, neen ik lieg niet", zei ik zachtjes. Hij kwam op me af en gooide me over zijn schouder. "Als je ook maar een kik geeft, zet ik dat ding in je arm op het hardste en zal je vergaan van de pijn", zei James dreigend. Ik besloot maar niet te bewegen want ik kon straks misschien nog naar Tom, als James me vrij liet. En zo mijn plan toch nog verder uitwerken.

Hij wandelde met mij door de gang, daarna kwamen we aan bij een deur. Hij ging met me naar binnen en zette me neer op het bed, ik herkende de kamer  waar ik ook sliep. Waar de foto's ophingen, waar ik al die herinneringen terug zag komen. Ik liet een traan over mijn gezicht rollen.

"Waar ben je mee bezig Lucia?", vroeg hij. Terwijl hij zijn handen op mijn knieën legde. Ik durfde niet te bewegen en keek steeds naar de grond. "Lucia antwoordt" zei James al op een iets minder vriendelijke manier. Ik wilde nog steeds niet antwoorden en bleef naar de grond kijken. 'Lucia godverdomme antwoordt! Als we morgen niet zouden trouwen, had ik je al lang een mep in je gezicht gegeven", zei James boos. Bij het woord ‘trouwen’ kreeg ik het al koud!  Ik wilde helemaal niet met hem trouwen!  Zeker nu ik hoorde dat hij me anders zou slaan. Ik moest hier gewoon weg! Mijn plan mocht niet meer mislukken! "Met niets”, zei ik zachtjes terwijl er een traan over mijn wang rolde. "Liefje waarom huil je nu?", zei James, precies of hij had medelijden met me. James wreef ondertussen de traan van mijn wang af. Ik had de energie niet om mijn hoofd weg te draaien dus ik bleef nog steeds naar hetzelfde punt kijken op de grond. “Liefje wat is er?", vroeg James terwijl hij met zijn vinger mijn kin omhoog deed zodat hij in mijn ogen kon kijken. "Niets", snikte ik. James wreef weer een traan weg van mijn wang. "Stop nu maar met huilen, straks is al je mascara uitgelopen en kunnen we niet meer terug naar het feest", zei James. Ik snikte een laatste keer en probeerde te stoppen met huilen. "Goed zo liefje, denk je ook niet dat ze ons daar nu missen?", vroeg James. Ik haalde mijn schouders op. "Kom laten we terug gaan en beloof me dat je niets, maar dan ook niets, meer tegen Tom zegt? Afgesproken? Of ik sluit je hier op tot morgenvroeg!", zei James streng. Ik knikte, maar toen nam James plots mijn gezicht vast en kuste me op mijn mond. Bah!  Dacht ik in mezelf, maar ik had nog steeds niet de energie om mijn gezicht weg te draaien. Dus liet ik alles maar aan me voorbij gaan. Ik bleef gewoon zitten hoe ik zat. Er was geen denken aan dat ik hem  terug kuste! James nam mijn hand vast en liep met me mee naar buiten. Ik had nog net gezien dat hij het bakje, voor dat ding in mijn arm, in de kamer had laten liggen. Oef, dat wil zeggen dat hij me zo al niet meer kan pijn doen. Dit was al een opluchting, nu hier nog uitgeraken dacht ik.

Eens we terug op het feest waren, ging James weer terug naar zijn vrienden toe en ik ging weer op diezelfde  stoel zitten.  Toen plots hoorde ik een trage dans spelen. "Dans voor het trouwkoppel!" werd er geroepen en iedereen keek naar James die naar me toe kwam gelopen om te dansen. Dit was zo gênant! Al de mensen keken mij en James aan. Deze dans duurde wel een eeuwigheid in mijn ogen. Maar door de dans had ik er niet meer op gelet  waar Tom was. "WISSEL" werd er geroepen door de microfoon. Alle anderen kwamen in duo's dansen en James was ondertussen al naar een oude vriendin gegaan om mee verder te dansen. Daar stond ik dan helemaal in het midden van de dansvloer, alleen. Ik probeerde me een weg tussen de mensen door naar mijn stoel terug te vinden. Maar toen botste ik per ongeluk tegen Tom aan. Oh neen, niet  weer dacht ik in mezelf. "Dansen?" vroeg Tom.

Wat moest ik hier nu op antwoorden?