Wat wil hij van me ...

HOOFDSTUK 5: Wat heb ik misdaan?

Ik besloot om de moed nog niet op te geven en te proberen met mijn vingers te bewegen. Dit lukte maar een klein beetje. Het was spijtig genoeg, nog lang niet genoeg om mijn gsm te kunnen nemen. Ik probeerde mezelf te kalmeren en probeerde te weten te komen wie die man, die me ontvoerd had, kon zijn. Ik wilde naar huis. Ik wilde weg uit deze donkere auto!

Een tijdje later voelde ik dat de auto tot stilstand kwam. Ik probeerde me te oriënteren, maar ik wist totaal niet waar ik was. In de auto was het zo donker geweest en buiten zo een helder licht, dat ik mijn ogen niet had kunnen openhouden. De man droeg me het huis in, want ik kon nog steeds niet lopen of bewegen. Ook kon ik nog altijd niet schreeuwen of gillen of praten, mijn spieren waren nog steeds verlamd. Ik was zo bang dat hij me ging vermoorden, want ik had geen idee wie hij was of wat hij wilde van mij.

In het huis, legde hij me neer op een bed in een kamer en vertelde me dat hij me al vijf jaar op het oog had. Hij had alles van me gezien en wist alles over me. Ik werd plots nog  banger. Hij wist mijn naam, hij wist mij wonen, wist wie mijn vrienden waren, mijn familie, hij wist gewoon alles! Hij vertelde me dat ik niet mocht proberen om te ontsnappen want dan moest hij me straffen en dat kon heel pijnlijk zijn. Nadien nam hij mijn telefoon uit mijn broekzak. Hij beval me, als ik terug kon bewegen,  de kleren op de stoel in de rechterhoek van de kamer aan te doen.

 Ik zag dat het een donker rood kleedje was met rode schoenen erbij. Hij zei dat ik het moest aandoen, anders zou er iets ergs gebeuren met mijn familie en vrienden.

Ik kon nog steeds niet bewegen, dus keek ik wat rond om mijn omgeving te verkennen. Ik zag dat er op alle muren foto's van mij hingen. Ook foto's van mijn vrienden, foto's van woensdag, foto's van familie,... Hoe kon die man mij zo in het oog gehouden hebben, zonder dat ik wist dat hij in de buurt was, wie kon die man  nu toch zijn??? Al deze vragen spookte opnieuw door mijn hoofd. Maar vooral de vraag: Waarom ik dat kleedje moest aandoen???

Ik kon mijn armen al bewegen en kreeg weer gevoel in mijn tenen. Ik bleef maar denken aan wat hij met me kon doen. Waarom ik, wat had ik misdaan??

Vanaf het moment dat ik kon lopen, deed ik maar wat de man vroeg. Ik deed het rode kleedje aan met de rode schoenen.

Vanaf het moment dat ik het kleedje aanhad, deed de man de deur open. Hij zag me staan, knikte goedkeurend en gaf me nog een rode lippenstift.  Deze moest ik ook opdoen. Ik gehoorzaamde, deed de lippenstift op en gaf de lippenstift terug  aan hem. De man keek naar me en grijnsde met een grote lach, terwijl zijn gele tanden tevoorschijn kwamen. Nadien moest ik een rode blinddoek aandoen en stil zijn, anders werd ik gestraft. Hij deed de blinddoek bij me om en stilletjes volgde ik hem.

Waar ging ik naartoe ??? Waarom??? .....