Wat wil hij van me ...

HOOFDSTUK 12: Een scherf ter bescherming

Ik schrok zo hard van het geluid dat uit mijn arm kwam. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik spuwde het washandje uit mijn mond en legde de kam terug in de kast. Nadien ging ik snel in het bad zitten. Ik deed of er niets aan de hand was, maar het ding in mijn arm bleef maar piepen. Ik hield mijn arm onder water in de hoop dat het zou stoppen met piepen of minder lawaai zou maken. Maar   tevergeefs,  het ding bleef nog steeds piepen.

Plots kwam James binnengestormd. Ik schrok en probeerde te doen of er niets aan de hand was. "Wat heb je gedaan?" vroeg James. "Niets, ik zit gewoon in bad en dat ding in mijn arm begint plots te piepen." antwoordde ik. 'Dat ding in je arm begint niet zomaar te piepen hoor. Enkel als je met iets van ijzermetaal te dicht in de buurt komt,  begint het lawaai te maken" antwoordde hij. "Waarmee was je bezig? Ik zie aan je ademhaling dat je nog niet lang in het bad zit. Waarschijnlijk wilde je dat ding uit je arm halen' zei hij. Verdorie, hij heeft me door, dacht ik. "Neen, ik zat gewoon rustig in bad' bleef ik volhouden.  James nam het bakje uit zijn broekzak en drukte op een knop, vervolgens stopte het ding met piepen. Ik moest eerst dat bakje hebben voor ik het ding uit mijn arm kon krijgen. Dan kon ik het piepen afzetten als het weer geluid maakte.  Ik moest proberen het eruit te halen ,dacht ik. James verliet de badkamer en ik ging met mijn hoofd onderwater. Hoe kon ik het bakje krijgen? Hoe kreeg ik dat ding uit mijn arm? Waarom kon het zo branden? Waarom piepte het? Al deze vragen spookten door mijn hoofd.

Iets later besloot ik mezelf af te drogen en de kleren die klaar lagen aan te doen. Ik moest een plan bedenken om hier weg te komen. Ik ging op de stoel zitten, die in de hoek van de badkamer stond, wachtende tot James mij kwam halen.

Plots kwam ik op het idee om de spiegel stuk te slaan en een grote scherf te gebruiken als wapen. Er verscheen een grote lach op mijn gezicht met die gedachte. Misschien kon ik dan eindelijk weg  uit deze gruwelijke plaats, dacht ik. Ik luisterde aandachtig of James toevallig niet naar boven was gekomen. Ik hoorde niets in de gang dus ik nam de stoel waar ik op had gezeten vast.

 Eindelijk kon ik hier ontsnappen, dacht ik! Eindelijk! Ik nam de stoel bij twee poten vast en sloeg met al mijn krachten de stoel tegen de spiegel aan. De spiegel brak in meer dan twintig stukken. Ik nam het grootste en scherpste stuk, met de gedachte dat dat me het meest kon beschermen.

Ik nam de scherf stevig met  beiden handen vast. Ik ging voor de deur staan, wachtend tot James binnen ging komen. Ik hoorde voetstappen de trap oplopen. Mijn angstgevoel kwam boven, ik begon te beven van schrik. Ik was zo gespannen, ik kon mezelf bijna niet meer concentreren. 

Plots sloeg James de deur open.......... Daar stond hij dan midden in de deuropening, dit is mijn kans dacht ik ..............