Wat wil hij van me ...

HOOFDSTUK 18: Finale voor de trouw (deel 1)

Ik bleef stil op mijn bed liggen, ik wilde niet recht gaan zitten. James zijn grijs betekende niet veel goeds. Ik was nog steeds in de war door dat ik mijn vriendje net had gezien. Hij had tegen me gesproken. Maar hoe kon dat nu?? Was het een droom geweest? Was ik dood geweest voor vijf minuten??? Hoe geraakte ik terug? Al deze vragen spookten razendsnel door mijn hoofd....

"Wakker blijven" hoorde ik James plots zeggen. Ik had even mijn ogen dicht gedaan om terug te denken aan wat ik net nog had gezien, om me mijn vriendje terug voor te stellen terwijl  hij zei tegen me: Lieverd, geef niet op, ik hou van je ga door tot het einde! Ik geloof in je!! Deze zin galmde door mijn hoofd, zijn warme en zachte stem. Wat miste ik hem.

"Zo ben je eindelijk uit je gedachten?" zei James op een geïrriteerde manier. Ik keek hem aan. Ondertussen was zijn grijs al van zijn gezicht verdwenen. “Ben je er klaar voor?" vroeg hij op een vrolijke toon. Ik kwam recht zitten, ik moest verder voor mijn vriendje. Ik vond moed in zijn woorden. Ik ging hieruit geraken! Maar ik liet algauw mijn moed weer zakken, wanneer ik dacht aan wanneer ik de vorige keer wou ontsnappen en dit helemaal mis liep. Of die keer wanneer hij dat ding in mijn arm heeft gestoken.... Ik zuchtte, omdat al deze negatieve herinneringen mijn moed weer lieten zakken.....
"Kom mee.", zei James daarna. Ik stond op en viel terug op de grond, ik was verzwakt. Ik kon nauwelijks recht gaan staan. James keek om en zag me op de grond liggen. Hij schudde zijn hoofd. "Je bent helemaal uitgeput, je moet dringend eten hebben", zei hij. Ik keek recht in zijn ogen en zag dat hij eindelijk medelijden met me had. "Ook zullen Alexis en Stacey hier nog voor boeten, dankzij hun ben je nu nog zwakker" zei James met een boze stem. "Ik zal je dragen" zei James daarna. Neen, dit wilde ik niet, die vieze man mocht mij niet zomaar aanraken. Ik verstijfde van de angst. "Rustig maar liefje, ik doe niets", zei James als of hij de angst in mijn ogen kon aflezen. Er ging een rilling door me heen, alleen mijn vriendje mocht me liefje noemen en zeker niet deze vieze man!

James droeg me naar beneden. Daar zag ik de tafel weer staan, waar we aan gegeten hadden,  een lange tijd geleden. Waarna hij ook iets in mijn eten had gedaan, om dat ding in mijn arm te planten. James zette me neer op een stoel. Ik zag dat hij naar de keuken liep. Ik keek rond en alles was nog steeds hetzelfde, buiten één specifiek ding. De camera was weg! Ik wist niet zeker of ik nu wel wou eten van zijn eten, wie weet zat er weer verdovingsmiddel in. James kwam terug met een boterham met choco op. "Eet deze maar op, daar sterk je van aan", zei hij. Ik keek naar de boterham die hij me aanreikte. Ik nam de boterham aan en knikte. Ik at de boterham op en vroeg aan hem of ik een glas water mocht drinken. James knikte en ging voor mij een glas water in de keuken halen. Hij kwam terug met een groot glas water en gaf het aan mij. "Dank u", antwoordde ik; terwijl ik het glas water aannam. "Als je klaar bent met drinken, krijg je nog een half uur om je te douchen. Deze keer zijn alle voorwerpen waarmee je je kunt pijn doen of mij kunt proberen mee neersteken, zoals de spiegel, verwijderd uit de badkamer”, zei James tegen mij. Ah ja, herinnerde ik mij weer, ik was bijna ontsnapt  door met een stuk spiegel in zijn buik te steken. Had hij eigenlijk nog een steekwond,  vroeg ik me af. Ondertussen was mijn glas water leeg.  Van al het gillen en alle tranen die ik de laatste dagen had gelaten, had ik grote dorst. "Ben je al wat aangesterkt om zelf te kunnen lopen?" vroeg James aan me. Ik probeerde op te staan, maar ik moest mezelf nog vastgrijpen aan de tafel. "Ik voel me nog wat duizelig", zei ik zacht. "Oké, ik zal je nog wel naar boven dragen", antwoordde James.

Eens we aan de badkamerdeur waren, zette James me voorzichtig neer. "Je weet, je krijgt maar een half uur, steek niets uit. Begrepen!", zei James op een strenge en directe toon. Ik knikte als antwoord dat ik hem begrepen had. Ik ging naar binnen, James sloot de deur achter me en deed hem op slot. Ik zag dat de badkamer leeg was tegenover de vorige keren. Nu stond er enkel een bad in de rechterhoek van de kamer, een lavabo tegen de muur, kastje met handdoeken en doucheproducten in aan de linkerhoek naast de lavabo en een stoel met propere kleren stond naast de deur. Ik besloot het bad te laten lopen met warm water. Ik nam twee handdoeken uit de kast, samen met de doucheproducten. Nadien ging ik op de stoel zitten. Nu er geen spiegel meer hing, kon ik ook niet meer zien hoe erg mijn lichaam er werkelijk aan toe was. Ik deed mijn T-shirt uit, maar hield mijn ondergoed nog aan. Plots viel mijn mond open van verbazing. Ik zag dat er op heel mijn buik een reusachtige blauwe plek was. Dit kwam waarschijnlijk door Alexis en Stacey, die me hard in mijn buik hadden geschopt. Ook zag ik nu pas dat mijn armen en benen vol blauwe plekken stonden die al geel begonnen te kleuren. Toen besefte ik weer dat hij een tatoeage had geplaats boven op mijn borst. Ik keek ernaar en ik kon nog steeds niet geloven dat hij dit werkelijk had gedaan. Dat die tatoeage een cadeau voor me was. Ik zag het eerder als een nieuwe marteling. Nadat ik mijn armen en benen eens goed had bekeken, zag ik dat mijn bad vol gelopen was. Ik had ervoor gezorgd dat er tot aan de rand van het bad veel schuim  was.  Ik deed de rest van mijn kleren uit en ging in het warme bad zitten. Dit deed deugd, ik voelde heel mijn lichaam ontspannen. Ik deed mijn ogen dicht en liet een diepe zucht. Heel even was ik van de wereld verdwenen en kwamen er geen gedachten over wat er gebeurd was in mijn hoofd. Enkel rust. Maar kort daarna verdween de rust weer en begon mijn hoofd weer op volle toeren te werken en na te denken over de dingen die er gebeurd waren. Plots kwam er de vraag in mijn hoofd:  hoe kent James me nu eigenlijk? En waardoor heeft hij die band met mijn moeder??? Die vraag bleef maar door mijn hoofd gaan. Dit moest ik te weten komen. Ik dook helemaal onder water. Daar was het stil. Neen, ik ging niet weer zelfmoord plegen. Ik moest sterk zijn voor mijn vriendje. Ik voelde dat hij er nog was. Kon ik nog eens tegen hem praten??? Maar hoe?? Ik kwam kort daarna boven water om frisse lucht in mijn longen te laten. Plots kwam het beeld terug van hoe  Stacey het mes in mijn hiel drukte. Er liep een grote rilling over mijn lichaam. Ik begon na te denken   waarom deden ze dit mij nu toch aan. Waarom staan ze aan de kant van James? Ik dacht en dacht en dan kwam het plots in me op. Vijf jaar geleden toen ik elf jaar was, waren ik en Stacey beste vrienden. We vertelden echt alles tegen elkaar. Maar toen in het midden van het schooljaar kwam Alexis in onze klas terecht.  We leerden elkaar kennen en ondervonden dat we dezelfde dingen leuk vonden, ook dat we dezelfde personen, van op de school, mooi en leuk  vonden. Maar bij dat laatste liep het mis. Stacey en ik vonden dezelfde jongen leuk. Zijn naam was Maarten. Hij was de jongen die ik leerde kennen voor mijn vriendje, die nu dood is. Stacey deed er alles aan om zijn aandacht te krijgen. Alexis wist ondertussen dat we hem beiden leuk vonden. Ze moest een kant kiezen en koos voor de mijne. Na heel wat geruzie onder ons drieën, gaf ik het op. Stacey mocht Maarten hebben, ik had een andere jongen leren kennen ( mijn vriendje). Alexis had altijd gezegd dat ze aan mijn kant stond, maar nu weet ik het. Ze stond heel die tijd al aan de kant van Stacey. Ze is gewoon gaan verklikken dat ik ook op hem verliefd was. Daarom wilden ze me nu martelen. Stacey wilde wraak omdat ik op dezelfde persoon verliefd was geweest vijf jaar geleden. En Alexis is dus altijd al een meeloper geweest.  Ik was blij dat ik nu eindelijk de reden wist.  Maar ik wist nog steeds niet hoe mijn moeder James kende??? Ik besloot uit bad te gaan en mijn propere kleren aan te doen. Eens ik ze aan had, ging ik terug op de stoel zitten.  Ik bleef steeds de vraag herhalen: hoe wist  James zoveel van me; was hij zo bevriend met mijn moeder en hoe kon hij weten dat Stacey en Alexis wraak wilden nemen op mij.

James deed de deur open en zag dat ik klaar was. Zou ik hem durven vragen van waar hij mijn moeder zo goed kende? Tja, wat had ik nog te verliezen als ik voor hun toch al lang dood was. "James, hoe weet je eigenlijk zoveel over mij?", vroeg ik uiteindelijk. James keek me aan. Ik dacht dat ik mijn antwoord wel kon vergeten. "Ik werk bij je moeder", zei James kort en bondig. Mijn mond viel open, hoe kon ik dit nooit weten?? Daarom dat hij zo'n goede band met mijn moeder had! Terwijl al deze vragen en antwoorden door mijn hoofd gingen, nam James me bij de arm mee. "Nu je dit weet, is het weer mijn beurt om te genieten", zei James met weer de brede grijns op zijn gezicht. "Dit zal de grote finale worden, dus hou je maar vast!”, zei hij en hij lachte luidkeels. Ik begon me nu echt wel zorgen te maken. Deze man was gewoon gestoord!
Ik volgde hem en hij ging voor een witte deur staan en op het bordje stond.....