Wat wil hij van me ...

HOOFDSTUK 23: Dag voor de trouw

 Daar stond ik dan, weer recht over Tom. De persoon die ik moest ontwijken van James. Ik kon moeilijk met hem dansen want dan zou James dat direct zien. Maar ik kon Tom toch ook moeilijk afwijzen en zomaar neen zeggen? Ik begon te twijfelen, wat moest ik nu doen? Misschien kon ik kort met hem dansen? Of neen, toch niet.  Maar ik kon Tom toch zo niet laten staan, hij was zo mooi en zo lief. Neen, Lucia doe het niet, dit gaat niet goed aflopen sprak ik tegen mezelf. Toch wilde iets in mezelf  toch ja zeggen. "Lucia?",vroeg Tom op een lieve toon. "Oke", zei ik stil. Tom lachte en nam mijn hand vast. Ik lachte verlegen terug. We gingen hand in hand door de menigte. Ik probeerde mezelf zo klein mogelijk te houden om niet op te vallen voor James. Tom stopte ergens in het midden. Verdorie, dit kon niet goed komen, nu vielen we nog harder op dan als we aan de kant dansten. Ik keek snel nerveus rond om te kijken of James nergens in de buurt was. Tom zag dat ik nerveus werd en vroeg: " Wat is er? Je doet precies of iemand komt je ontvoeren" zei hij ongerust. Ik keek recht in zijn mooie lichtblauwe ogen. Als Tom wist wat er allemaal met me gebeurd was, zou hij zoiets niet zeggen. Maar Tom had geen idee wat er allemaal al met me gebeurd was.  "Niets, ik was gewoon aan het rondkijken", loog ik. Het deed pijn om tegen hem te liegen, hij verdiende al deze leugens niet. "Rustig maar, er zal niemand komen hoor", zei Tom geruststellend, precies of hij had door dat ik nerveus was. Plots hoorde ik het liedje spelen: I see fire van Ed Sheeran. Tom keek me aan en glimlachte naar me. "Kom hier", zei hij zachtjes. Ik deed een stap naar voor en Tom deed zijn armen om me heen. Zo waren we zachtjes heen en weer aan het dansen. Het gaf zo'n veilig gevoel bij Tom. Ik snoof zachtjes zijn lekkere lichaamsgeur op. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en deed mijn ogen toe. Ik kwam tot rust in zijn armen, ik had het gevoel dat na al die tijd eindelijk nog eens iemand om me gaf. Plots kreeg ik weer dat angst- en schuldgevoel.  Het was niet goed dat ik bij Tom in zijn armen lag, terwijl mijn vriend dood was door James. Ik had ook dat angstgevoel omdat James elk moment ons kon zien. Ach, waarom was ik toch steeds van alles bang? Ik stond hier in de armen van Tom, hij beschermde me wel tegen James.

Zo hadden we heel het liedje heen en weer gedanst, heel dicht tegen elkaar aan. Als het liedje gedaan was, wilde ik eigenlijk niet van Tom weg gaan. Tom ging een stap achteruit en keek recht in mijn ogen. "Bedankt voor de dans wonderschone lady", zei hij met een grote lieve lach op zijn gezicht.. Ik glimlachte breed, dit had nog nooit iemand gezegd tegen mij, zelfs niet mijn vriendje. Hij zei altijd wel dat hij van me hield, maar nooit bedankt. Tom nam mijn handen vast en kwam dichter. Plots voelde ik een hand op mijn schouder. Ik draaide geschrokken om. Ik zag tot mijn grootste angst James staan! Nee dit kon niet waar zijn, hij mocht dit mooie moment niet verstoren! "Kan ik je even spreken liefje?", vroeg James. Ik was verstijfd van de angst. Neen, neen,  ik wou niet meer weg van Tom, neen! "Neen", zei ik kortaf, zelf verwonderd van mijn durf. Ik zag dat James geschrokken was van mijn antwoord. Hij had zeker verwacht dat ik met hem mee zou gaan. "Wat?", zei James al iets bozer. "Neen, ik ga niet met je mee. Ik blijf bij Tom", zei ik vastberaden. Bij Tom was ik veel zelfzekerder en durfde ik eindelijk te antwoorden. Tom stond versteld bij onze conversatie. "Liefje kom nu, ik moet je iets zeggen" ,zei James op een strenge toon. "Neen, ik wil niet mee met je", zei ik opnieuw en deed een stap naar achter zodat ik naast Tom stond. "Kom mee", zei James en hij wilde mijn arm vastnemen. Maar Ik ging achter Tom staan en nam zijn hand vast. Tom wist totaal niet wat er gebeurde. "Tom ga even aan de kant. Ik moet iets met mijn toekomstige vrouw bespreken", zei James. Tom twijfelde wat hij moest doen, hij keek me aan en hij zag de angst in mij ogen. "Laat haar gewoon nog even dansen, ja. Je kunt straks ook nog zeggen wat er was", zei Tom opkomend voor mij. "Neen, het moet nu, dus ga aan de kant", zei James geïriteerd. "Neen", zei Tom vastbesloten en hij nam mijn hand steviger vast.

James was het beu en gaf Tom een dreun. Hij nam mijn arm ruw vast en trok me mee achter zich aan. "Tom help" ,schreeuwde ik nog na, maar Tom was met zijn rug tegen de muur gevallen. Ik keek om met tranen in mijn ogen. Ik zag dat Tom op de grond zat met zijn hoofd in zijn handen, dit zag er niet goed uit voor mij. James trok me zo hard mee dat het pijn deed. "Kom mee, trut", zei hij ruw. "Neen, laat me los", zei ik hysterisch. "Wat?!? Jij wilt dat ik je los laat terwijl je zo antwoord tegen mij!", zei James streng en hard knijpend in mijn arm. Er kwamen nog meer tranen in mijn ogen. James trok me verder...

James opende ruw een deur naar een kamer waar ik nog nooit was geweest. Er stond een groot hemelbed in het midden van de kamer. Ik schrok en slaagde een gil. "Nu moet je eens goed luisteren, ik had je verboden om Tom nog te zien! Maar wat zie ik vijftien minuten later.  Je staat met hem te dansen! Hier zal je niet goed vanaf komen meisje! " ,zei James ruw tegen me. Ik keek naar de grond, ik wilde hem helemaal niet meer aanzien. "Morgen he, als we eindelijk getrouwd zijn, dan zit je voor heel je leven hier vast. Je zult mijn slaaf zijn en al je familieleden zien sterven! Dit is wat je zelf veroorzaakt hebt meisje!", zei hij dreigend. "Neen!", gilde ik het uit. Dit had ik beter niet gedaan wat kort daarna voelde ik een handpalm tegen mijn gezicht aankomen. "Auw", gilde ik opnieuw  en er rolde een traan over mijn wang. "Dit had je zelf uitgelokt, en denk maar niet dat Tom je komt redden, je kent hem niet eens!", zei James. Ik zakte ineen op de grond, ik wilde niet meer hier zijn! "Dus nu zal je boeten, ik sluit je hier voor heel de avond op!", zei james. "Neen" ,zei ik vol ongeloof. "Oh jawel", zei hij. Hij kwam naar me toe en ik ging een stap achteruit. Hij kwam nog dichter en ik bleef achteruit gaan tot ik met mijn rug tegen de muur stond. Hij had een grote grijns op zijn gezicht en kwam naar voren om mij te kussen. Dit wilde ik niet en gaf  hem een trap tegen zijn benen. Hij deinsde achteruit.

Nu lopen, Lucia, zei ik tegen mezelf. Ik rende naar de deur. Maar tervergeefs, ik zat vast. Ik zag nog een andere deur in de kamer. Ik rende daar naartoe en had geluk, hij was open. Ik deed de deur snel terug toe, ik zag dat de sleutel langs binnen op het slot zat, dus draaide ik snel de deur vast. Ik draaide me om en zag dat ik in een kleine badkamer stond.  Ik keek rond en opende de kastjes naast de spiegel, daar vond ik een scheermesje. Ik nam het vast en ging op de grond zitten met mijn rug tegen de muur. Ik wilde niet meer leven, mijn leven is helemaal om zeep door James. Hoe kon ik nog hoop hebben, ik  trouwde morgen, dus moest ik hier heel mijn leven slaaf te spelen. Was dat het waard??? Ik voelde dat er weer tranen in mijn ogen kwamen, ze rolden over mijn wangen op de witte koude vloer. Ik zuchtte diep..........