My Book and I

Chapter 60

Chapter 60

Property of Grasha_Maldita

0_0

Oh my! Bakit?! ... bakit niya ako hinila at bakit nakayakap siya sakin ...

Hindi ako nakagalaw dahil nabigla rin ako sa paghila niya sakin. Hindi ko alam kung sinadya niya iyon o ano pero nakayakap na siya saken and he didn't even moved a single one. Bakit ganito?! Bakit parang nabuhayan ulit ang puso ko at bumilis ang pagtibok nito.

What a cliché?!

" T-teka ... ano ba?! ", sabi ko at pinilit kong makawala sa pagkakayakap niya pero malakas siya.

" Let go of me ", I whispered and enough to hear. I feel the moving of his adam's apple and felt his heart beats so fast.

" I-I'm sorry ", mga salitang narinig ko mula sa kanya na nagbigay sakin ng lakas para kumalas sa kanyang pagkakayakap. He was shocked for what I did. He looked at me so serious and made myself calm. Well, I think this is the time I should know all about him and the past para maka-move on na ako. Ang sakit na kasi sobra at ... ang bigat sa pakiramdam na hindi pa ako nakakaalis sa nakaraan. And this time, I want to settle all the things that left from the past.

" Is that all you can say?! ", I said. Hindi ako pwedeng umiyak sa harapan niya dahil hindi ko na pwedeng iyakan pa ang nangyari.

Oo, mahal ko nga siya pero huli na ang lahat. Ayoko na at ang tamang gawin ay ang iwanan na ang nakaraan, kalimutan na ang lahat samin at magsimulang muli.

Hindi siya naka-imik at napayuko na lang ito.

" Iniwan mo ko ng gano'n kabilis tapos ngayon gusto mo na patawarin kita ng gano'n kadali? ", sabi ko at tiningnan siya ng diretso. Kaagad rin siyang napatingin sakin. Sa pagtagpo ng aming mga mata ay nakita ko ang lungkot sa mga ito. Ganoon din naman ako e pero iba na ngayon, nagbago na siya.

" I had reasons why I left you Ally and it was so hard for me but I did that because it was also for our own good ", he said. Lumapit siya sakin pero lumayo ako at napa-iling sa sinabi niya. Sinungaling siya!

" Our own good?! Siguro nga para sayo oo, pero sakin hindi. I thought, after that night ... everything will be perfect but I was wrong ... you left me there and gave me nothing but so much pain! ", I said and composed myself to be fine. Ayokong tumiklop sa harap niya.

" No --- Ally, you're wr ---- "

" That's the truth Prince and every day I suffered because of you ... AKALA KO BA MAHAL MO KO PERO INIWAN MO KO ... SOBRANG SAKIT NG GINAWA MO SAKIN ... ang sakit ... "

Akala ko ay hindi na muli akong iiyak pa sa harapan niya pero hindi ko napigilan at tuluyang nagpatakan ang aking mga luha.

Pinunasan ko muna ang aking luha sa pamamagitan ng aking kamay bago magsalita muli, gusto ko lang kasing ilabas na lahat ng mga kinikimkim kong saloobin, " Ang hirap ng sitwasyon ko nang iwan mo ko e pero wala nang mas sasakit pa sa naramdaman kong walang-wala na talaga tayo BECAUSE YOU EVEN CHANGED YOUR NUMBER AND EMAIL, pinutol mo lahat ng kung anong meron na makakapagdugtong pa sana satin. Prince, sobrang hirap at sakit ng ginawa mo sakin and you think na mapapatawad pa kita ... "

Nakatingin lang siya sakin habang patuloy na nagpapatakan ang aking mga luha.

" I'm trying to ---- "

" Naghihintay pa rin ako sayo hanggang ngayon ", he cut me off and made me surprised of what he said.

Then for a few seconds that I realized something, I shook my head and took a deep breath, " No - we can't be like this, you should move on ... and I know you did, so just stop all of this because it's not worth it ... ", sabi ko habang umiiyak at mabilis na tinungo ang kwarto then locked the door and left him there. Napasandal ako sa pinto at pinilit na umiyak ng tahimik.

Eto ata ang tamang gawin, ang pakawalan ang nakaraan at maging siya dahil hindi ko na kaya pa ang sakit. Diba nga sabi nila, mas magaan sa pakiramdam kung pakakawalan mo ang mga bagay o tao sa puso at isip mo na nakakabigat ng damdamin para mas gumaan ito.

Simula ngayon, kakalimutan ko na siya. Kakalimutan ko na ang lahat tungkol sa kanya. It's been 10 years at oo ... obvious na sobrang tagal na ng panahon at siya pa rin ang tinitibok nito pero ... pero simula ngayon ... ayoko na, magmo-move on na talaga ako at pakakawalan siya sa puso, isip at buhay ko.

---------------------------------

Napa-bangon ako bigla nang makita ko sa aking orasan kung anong oras na. Oh my! I'M SO LATE!

Kaagad kong tinungo ang banyo then did my thing for a minutes then wore a dirty white above the knee dress. I put a lipstick then picked up my bag and took a deep breath before going out of my room. Geez! Kinakabahan pa ako kasi baka andyan pa ang lalaking iyon.

I slowly open the door at tiningnan muna kung may tao pa ba sa loob, baka kasi dito natulog iyon e. And I took a relief breath when I noticed na wala na nga siya sa condo unit ko. So there, I went out and walk towards the m -------

" Good morning! "

Napahinto ako sa paglalakad at kinabahan. Oh my! Please tell me I didn't hear anything ... I didn't hear his voice. I just stood up there and no chance to move dahil pinakikiramdaman ko kung guni-guni ko lang ba o talagang nasa likuran ko siya.

" Good morning ... why don't you have breakfast first? "

Napalingon ako sa kusina and there he was ... he's wearing my apron. He's looking at me sweetly and smiling like there was nothing happened last night. I walked towards him with my serious face.

" What are you doing?! Can you just get out of my place and leave me alone ... ", I said with my serious tone. Nawala ang ngiti niya and looked at me. I know that this was really rude but I have to do this for myself and for everybody. Geez! May girlfriend na siya so better be out of trouble. I'm moving on!

" But --- I cooked for y---- "

" GET OUT OR I WILL CALL POLICE! ", I said loud and clear. Na-alarma naman siya at kinuha nalang ang kanyang suit jacket then went out in my place but before he left me there ... he whispered that made me feel nervous and surprised.

" You can't push me away because I'll do anything to make you mine again, Ally "

Property of Grasha_Maldita

<p