Chapter 67

8 1 0
                                    

Chapter 67





Property of Grasha_Maldita




Umalis ako sa opisina na wala sa sarili. Ni hindi ko nga namalayan na andyan na pala sa harapan ko si Prince. Tinitigan ko siya at nakita ko ang saya sa kanyang mga mata. Totoo ba talaga ito o sadyang nililinlang niya lang ako? Masaya ba talaga siya? Mahal niya ba talaga ako?

" Hey! what's wrong? ", he asked me after he gave me a smack. Curious ang kanyang mga tingin ngunit binigyan ko nalang siya ng pekeng ngiti at umiling, " Nothing ... ", I said plainly at dumiretso na sa loob ng kotse niya. Alam kong nagulat siya sa pagtalikod ko at narinig ko pang napabuntong-hininga siya ng pagkalalim-lalim pero sumunod naman ito at pumasok sa kotse.

Walang nagtangkang magsalita samin. Pareho kaming may iniisip na hindi namin alam kung sasabihin sa isa't-isa o hindi. Iniisip ko kasi ang narinig ko kanina sa opisina ni Mrs Hilton habang kausap niya si Patricia. Naguluhan lang ako at hindi ko maintindihan.





Flashback



" No matter what happens sis ... still babalik at babalik si Kuya sa States because of his responsibility. He can hide but he can't run away from her with the baby! ", sigaw ni Patricia sa kabilang linya. Loud speaker na siya dahil napansin ko kanina ang palakad-lakad ni Mrs Hilton sa silid niya.

Nagulat ako sa sinabing iyon ni Patricia. Napa-atras ako ng ilang hakbang at wari'y inilalagay sa aking isipan ang mga salitang narinig ko. Hindi ko man maintindihan pero parang sumikip ang dibdib ko. Hindi ako makapaniwala. Totoo ba talaga?

Mabilis kong tinungo ang pintuan at lumabas. Mangiyak-ngiyak ako habang sariwang paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang mga narinig ko.


End of Flashback





He cleared his throat that's why I came back to my senses. I noticed that we're going somewhere. I looked at him and he's so serious on driving. I took a deep breath and tried to shake my head to throw that conversation that I heard in the office. It made me so weak and hurt.

" Uhm --- Let's eat dinner before I take you home ", tipid niyang sabi. He didn't even dare to look at me. Bakit ganito na siya? Geez! Galit ba siya sakin? May nagawa ba akong mali?



He stopped the car and pulled out the key but I didn't move. He was about to open the door but he noticed that I was just sitting right there.



" Let's go ... ", he said pero hindi pa rin ako umiimik. He took a deep breath and closed the door then faced me. " Hey ... I'm sorry ", mahina niyang sabi at doon na ako napatingin sa kanya.

My Book and ITahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon