My Book and I

Chapter 24

Chapter 24

NO WAY!

I'm so dead meat! Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Hindi rin ako makahinga ng maayos. Gusto ko nang malusaw. Gusto ko nang maglaho sa harapan nila.

Prince! What have you done?!

Tiningnan ko ang tatlo at pare-parehong hindi maipinta ang mga mukha nila. Napatingin ako kay Stacey na mukhang sasabog na.

Gosh! Lagot ako at siguradong magagalit ang mga ito sakin. Kainis naman kasi si Prince!

" WHAT?! ", sigaw ni Stacey dahil sa pagkabigla sa narinig.

" H-He's just joking... ", I explained nervously.

Ewan ko ba pero kinakabahan talaga ako. Nakakatakot kasi ang mukha niya.

" Jo ---- "

" I'm serious about it Al! ", he cut off Stacey's word while looking at me.

" B-Bu --- "
" No buts! I already told! ", He said with a smile.

Magsasalita pa sana ako pero hinila na ako ni Prince palayo.

Geez! Paano ba ito?! Mag-e-explain pa sana ako kina Stacey but I don't think so na paniniwalaan pa nila ako.

After a minutes of walking, binitiwan na niya ang kamay ko. Oo, magkahawak-kamay kaming dalawa habang hila niya ako and I am not aware of it.

Pareho kaming naghihingalo dahil sa nilakad naming na halos isang kilometro ata.

Nang mapatingin ako sa lugar kung asan kami ay nagulat na lamang ako.

Sa likurang bahagi ng school namin. Actually, for all those years na nag-aaral ako dito ay ngayon lang ako nakapunta sa bahaging school na ito.

Mukha siyang garden. Maraming puno at bulaklak sa paligid. Ang kaibahan nga lang ay walang mga benches.

" Im sorry about that, I just need to... "

Napatingin ako sa kanya at napansin kong naka-upo na siya sa damuhan habang nakatingin sa kawalan.

May kung anong bagay ang nagtulak sakin para samahan siya roon. Naupo ako sa tabi niya at tumingin rin sa langit.

" pero bakit?! "

" I just don't like her to stay beside me because I want someone to be with me ", he said.

Napatingin ako sa kanya sa pagkakasabi niyang iyon. Paglingon ko ay nakatingin rin pala siya sakin.

Napatitig ako sa mga mata niya. Puno ito ng kalungkutan at pag-iisa.Kakaiba ang ningning at para bang nangungusap ito sa akin.

Siya rin ay napatitig sakin at para bang ang mga mata naming ang nangungusap. Hindi ko rin alam ang gagawin at sasabihin.

Pawang mga hininga lamang naming ang naririnig. Ang pagtibok ng puso ko ang hudyat ng musika na gusto kong marinig.

May kung anong magnet ang nagtulak sakin para mapalapit sa isang magnet rin.

Unti-unti siyang lumalapit sakin.Namalayan ko nalang na sobrang lapit nang mga mukha naming sa isa't-isa. Naaamoy ko na ang hininga niya at ang bango.

Bigla kong naisip na baka ang baho nang hininga ko kaya naisip kong pigilan ito. Gosh! Kanina pa ako nagtoothbrush at hindi na fresh ang hininga ko. Nakakahiya naman kay Prince.

I then saw him smirk but I didn't mind dahil nadidistract ako sa lapit ng mukha niya sa mukha ko. Gosh! Ang gwapo talaga niya.

" Hey, you can breathe ", natatawa niyang sabi. Malumanay ang pagkakasabi niyang iyon.

Napabuntong-hininga ako ng pagkahaba-haba.Grabe rin kasi ang pigil ko kanina.

" Hahahahaha "

Napatingin ako sa kanya na tumatawa ng malakas. E?! What's funny?!

I gave him a curious look when he suddenly glanced at me while laughing out loud.