MEĞER SENMİŞSİN

5.Bölüm ~ Ne oluyor bana?

Ayşem'den

Odamda oturmuş bilgisayarıma bakıyorum. Biraz önce okuduğum mailimde yeni bir iş teklifi ediliyor ve bu beni epey heyecanlandırdı. Teklif İstanbul'daki bir araştırma hastanesinden geliyor ve bu hastane çok köklü ve büyük özel bir hastane. Tam da benim calışmak istediğim bir hastane. Fakat İstanbul'da oluşu elimi kolumu bağlıyor.

Yıllardır babama hasret büyüdüm şimdi bu teklif babamın yanında olmam için büyük bir şans çünkü babam İstanbul'da yaşıyor. Diğer yandan bu defa da annemden uzak kalacağım ki bu onu da beni de çok üzer. Gerçi yaklaşık bir yıl önce annem İngiltere'den Türkiye'ye dönmeye karar verdiğinde zaten ayrılacaktık çünkü ben kariyerim için orada kalmayı annemle uzak olmayı göze almıştım. Şimdi yine aynı ikilemle karşı karşıyayım. Fakat aklım karmakarışık oldu.

Geçen yıl aklıma gelince birden Kenan da gözümün önüne geldi nedense. İngiltere'de kalacak olmamın diğer bir nedeni de oydu ne de olsa. Evlenmeyi düşünüyorduk fakat o beni aldattı. Çok büyük yaralar almadım, en azından kalp acısı çekmedim ama yine de erkeklere karşı bir güvensizlik oluştu bende.
Kenan'la üç yıllık bir ilişkimiz vardı. Ama belki de beni aldatmakta haklıydı, bunu uzun süre düşünmüştüm. Yoğun bir iş hayatım vardı hastane dışında belki haftada bir görüşüyorduk üstelik başka bir konu var ki sanırım en büyük sebep de o, benim Kenan'ın bana dokunmasına pek de sıcak tepkiler verdiğim söylenemezdi. Aslında soğuk bir kişiliğim yok ama söz konusu Kenan olduğunda farklıydım sanırım.

Arkadaşlığı güzeldi, ona sorunlarımdan bahsedebilirdim ya da birlikte geçirdiğimiz zamanları seviyordum ama bana sarılmasından bile hoşlanmıyordum. İki kez öpmek istemişti ve ben öyle bir tepki göstermiştim ki bir daha cesaret edememişti bile. Gariplik bendeydi kabul ediyorum üç yıllık bir ilişkide insan sevdiğine karşı böyle olmamalıydı. Bunu şimdi anlıyorum ben duygusal anlamda ya da bedenen bir çekim hissedememişim ona karşı. O nedenle iki yüzlü de davranmamıştım. O da bazı ihtiyaçlarını başkalarıyla gidermek istemişti doğal olarak.
Ayrıldığımıza hiç üzülmedim belki de doğru kişi o değildi benim için.

Bu gece nöbetteyim ve çok sıkıcı geçiyor. Babamın bir arkadaşı var, aslında yeni ortağı demeliyim. Adamcağız kalp krizi geçirdi ve durumu tehlikeli. Ara ara onu kontrol etmek dışında pek birşey yaptığım söylenemez. Maili tekrar okudum, bir hafta içinde karar vermem gerekiyormuş ama Mehmet amcayı da yarı yolda bu halde bırakamam. Teklifi kabul edip biraz süre istesem ne derler acaba?

Böyle düşüncelerimde kaybolmuşken çağrı cihazımın sesini duydum. Bu saatte önemli birşey olmalı kaza mı var acaba?

Koşarak acile girdim, Salim ve ismini bilmediğim ambulans doktoru bir yatağın başında duruyorlardı. Yanlarına gittim ve bilgi istedim. Ambulansın doktoru bilgi verirken gözüm bir an hastanın yüzüne takılıp kaldı. Ne olduğunu anlayamadım birden kulaklarım duymaz oldu. Gözümü hastadan ayıramadım. Kusursuz bir yüzü vardı. Daha önce hiç böyle birşey gelmemişti başıma.

Adam ölümle savaşıyordu ve ben aptalca onun yüzünü incelemekle meşguldüm. Kendimi güçlükle toparladım ve gözlerimi ondan ayırdım. Nihayet yapmam gerekene odaklandım. Yapılacakları söyledim, onu tetkikler için götürürlerken ben acilde çakılıp kaldım resmen. Odama gidemiyordum. İyi olduğunu görmek istiyordum. Ne oluyordu bana böyle? Birşey mırıldandığımı farkettiğimde kendime inanamadım. Dua ediyordum hem de hiç tanımadığım bir hasta için.

Ne kadar süre oyalandım bilmiyorum ama hastayı getirdiklerinde anladım ki epey bir zaman geçmişti. Zaman nasıl bu kadar çabuk ilerlemişti acaba. Sonuçları inceledim rahat bir nefes aldığımı farkettiğimde kendime ikinci kez inanamadım. Kalbiyle ilgili bir sorun yoktu. Kalbini dinledim ama kendi kalbimin atışlarından onunkini duyabildim mi orası tam bir muamma. Yüzüne bakamamıştım çünkü yine şuursuzca davranıp rezil olmak istemiyordum. Bacağındaki alçıyı görmüştüm ki beyin cerrahı Onur'un sesini duydum. İstemeyerek de olsa hastayı meslektaşıma emanet edip doğruca lavaboya gittim. Yüzüme soğuk su çarpmazsam iyi hissedemeyecektim.