MEĞER SENMİŞSİN

33.Bölüm ~ Ateş

Sevgiyle kalın...keyifli okumalar...

Ateş'ten

Karımla Alev yukarı çıkalı epey oldu. Aklım onlarda kaldı, bu sebepten Hakan'ın anlattıklarını bile dinleyemiyorum.
"Değil mi Ateş?"
"Ne dedin kardeşim."
"Ya sen beni dinlemiyor musun? Alev'i diyorum. Bence stajyer gibi başlaması olmadı kızın. Şirketin ortağı yani sonuçta, bizimle aynı katta olmalı diyorum. Hem göz kulak oluruz diyorum."
"He o mu? Doğru tabi de, o cadı öyle istemişti başta. Sen sor fikri değiştiyse hallet o işi Hakan. Ben uğraşamam şu ara oda hazırla falan uzun iş. Zaten daha çok hastanede oluyorum bu ara."
"Tabi sen bu ara Ayşem de Ayşem. İyi bakalım ben hallederim. Alev'e doğum günü hediyem olsun bu benim, yeni odası yani. Ufaklık biraz zor beğeniyor ama bakalım artık uğraşırız biraz."
"Aaa iyi ki hatırlattın kardeşim, bir hafta kalmış, bak ya. Unutursam çekeceğim var elinden. Ben ne alsam ki? Neyse sen bir haftada halledebilecek misin odayı?"
"Evelallah hallederiz."
"Tamam kardeşim sağol. Benden çok düşünüyorsun kuzuyu. Bir de atışıp duruyor seninle."
"Olsun Ateş alıştım artık. Yakışıyor cadılık ona."
Gözlerimi kısıp baktım Hakan'a. O televizyona döndüğü için bakışımı göremedi tabi ama benim içime bir şüphe düştü. Bu Hakan Alev'le eskiden de bu kadar ilgilenirdi ama bu ara sanki daha bir... yok canım daha neler.. ben de ya. Olmaz öyle şey. Yoksa... Öldürürüm lan ben bunu...

"Ne oldu ne bakıyorsun oğlum?"
"Hiç... öyle dalmışım Hakan. Yatsak mı?"

Ben bu işi bir takip etmeliyim, neyse...

"Yatalım ya erken kalkacağız. Zaten dünden uykusuzum televizyonda da bişey yok...Hahaha..."
"Ne gülüyorsun be?"
"Abi yatalım deyince yüzündeki mutluluğu görmen lazımdı. Aklın fikrin karında mı lan?"
"Kardeşim çok seviyorum ben ya. Hiç böyle bir şeyin benim başıma geleceğini düşünemezdim. Aşk diye bir şey yoktu ki... Meğer varmış. İnşallah sen de doğru insanı bulursun bir gün, o zaman benim kadar mutlu olmanı çok isterim Hakan."
"Nasip kardeşim, nasip."
"Vay, akşam Allah korusun diyordun."
"Senin gözlerindeki mutluluğu görüyorum, eğer sevgi böyle bir şeyse neden olmasın kardeşim."
"Hadi iyi geceler o zaman."
"Sana da iyi geceler Aşık Ateş."
"Hahahah.."

Merdivenlerden kahkaha atarak çıkıyorduk ki kızları Alev'in kalacağı yani Ayşem'in eski odasının önünde dikilmiş bize bakarken bulduk.

"Hayırdır abi kime gülüyorsunuz?"
"Kimseye gülmüyoruz kuzu. Hakanla sohbet ediyorduk."
"Ben yatıyorum abicim, karını da azat ettim sana gönderiyordum. İyi geceler hepinize." dedi ve Hakan'a imalı bir bakış atıp odasına girdi Alev.

Biz de arkasından iyi geceler diledik. Hakan da odasına girdi, benim aklım Alev'in Hakan'a bakışındaydı.

"Birşey mi oldu?"
"Yok meleğim, hadi gel odamıza gidelim biz de."
Ayşem biraz kızarsa da itiraz etmedi ve odamıza girdik.

Ayşem'den

Ben aklımdaki binlerce sorunun en azından bir iki tanesine cevap versin diye konuşmak istiyordum.
"Ateş konuşabilir miyiz?"
"Meleğim biliyorum konuşmak istiyorsun. Haklısın da, ama şimdi olmaz. Bana biraz süre ver bir iki işimi halledeyim. Sonra konuşacağız. Ne sormak istersen hepsine cevap vereceğim söz, tamam mı?"
"Neden? Neden süre istiyorsun, ne anlatacaksın ki bana? Ateş, korkuyorum."
Korkuyordum çünkü içimdeki his kötü birşey olacağını söylüyordu. Anlatacağı şey ne olabilirdi ki?

"Meleğim korkma. Korkacak ne olabilir ki? Aklına kötü şeyler getirme canım, sadece bana güven. Seninle konuşmam gereken bir şey var ama önce bir iki gün vakit lazım. Yarın Ankara'ya gideceğim ben. "
"Niye ki iş için mi?"
"Öyle diyelim. Döndüğümde konuşacağız. Şu an senden tek istediğim sabretmen ve artık bu oyundan da bahsetmek yok. Bitti, oyun moyun yok. Ayrılmayacağız Ayşem."