MEĞER SENMİŞSİN

11. Bölüm~ Büyük Aşklar Kavgayla Başlar

Ateş'ten

Bir yanım kendime kızıyordu. Aşık oldum dese, kalbim kırıldı ama tamir ettim dese ya da tamir edemedim dese, bundan bana neydi?... Peki ya kalbim şu an çok mutlu tamire ihtiyacı yok ki hiç olmadı derse.... derse desin Ateş. Çok uzattın ama bu kadar meraklı mıydım ben ya? Fakat yine de bilmek istiyoum işte.

"Çünkü ben hastalarımla böyle konuları konuşmam ve haklısın sanırım ben ileri gittim. Hayatınıza müdahale etmem yanlış olurdu."
"Öyle demek istemedim. Hem ben senin hastan değilim ki"
"Ee işte bu daha iyi bir sebep hastam bile değilsin. Hasta yakınısın."

"Ne kadar inatçısın. Hem Cevat Amca demedi mi arkadaş olun diye, arkadaşlar böyle şeyler konuşur."
"Peki biz arkadaş mıyız?"
"Olabiliriz."

Ayşem kahkaha attı. Bense donup kalmıştım. Ayşem'in kahkahasıyla vücudum değisik tepkiler vermişti.
"Sence bizden arkadaş olur mu?"
Bizden şahane şeyler olabilir melek ama sen onları duymasan daha iyi.
" İyi arkadaşlıklar kavgalarla başlar derler ama bakalım zaman gösterecek."

..................

Ayşem utandı. Çünkü o söz Ateş'in söylediği gibi değildi ve Ateş de bunu çok iyi biliyor gibiydi. Ayşem bunu gözlerindeki sinsi bakışı görür görmez anlamıştı.

"Neyse konuyu dağıttık, ben babanın durumunun ciddi olduğunu söylemek istiyordum. Onun için konuşalım dedim. Dürüst olacağım, eğer ki heyecanlanırsa, üzülürse ya da korkarsa açıkçası kalbini yoracak en ufak bir şey yaşarsa ikinci bir kalp krizi geçirir ki yaşama şansı yüksek olmayabilir."
Ateş suskunlaşmıştı. Başını önüne eğmisti. "Yani ölecek diyorsun"
"Ateş... Ölecek demiyorum. Ölebilir diyorum. Sizin üzerinize düşen babanızı her türlü olumsuzluktan uzak tutmak."
"Nasıl olacak o, babam sinirli bir adamdır."
"Bir süre her dediğine tamam dersiniz olur biter."

"O kolay mı sanıyorsun?"
"İnsan hayatından daha mı önemli, söz konusu olan babanız."
"Peki doktor hanım siz öyle diyorsanız öyle olsun."
"Evet öyle diyorum, ayrıca Mehmet amca hiç de sinirli birine benzemiyor çok şevkatli bir adam bence."
"Yaa ne demezsin. Nasıl anladın?"
"Bana çok iyi davrandı çünkü."
"Doğrudur onun bir tek bana alerjisi var zaten."
"Böyle söyleme adamcağız seni ne kadar düşünüyor ki bu halini görür görmez fenalaştı."
"Yine mi aynı yere geldik, ne varmış benim halimde?"

" Daha ne olsun. Yüzün gözün mosmor bacağın alçıda kafan sargılı, yetmedi mi yoksa bunlar sana?"
"Morluklar yakıştı bence, yakışıklılığıma yakışıklılık kattı."
Ayşem gülümseyince Ateş de ağzından çıkanlara engel olamadı " Ne gülüyorsun yalan mı?"
"Bilmem."
"Nasıl bilmem, görünen köy kılavuz istemez ki."
"Valla birşey diyemeyeceğim sen bunu hergün degiştirdiğin sevgililerine sormalısın bence."
Ayşem gerçekten böyle mi söylemişti. Aklından geçeni çat diye dışından da söylemişti işte. Eh Ayşem susamıyorsun değil mi dedi kendine.

"Sorarım tabi ama sen de bir bayansın sonuçta fikrini söylesen fena olmazdı."
Ateş uğraşmayı sevmişti bu kızla. Normalde bu yapıda biri değildi. Herkes soğuk bir kişiliği olduğunu söylerdi. Ama Ateş bu kızı görünce vücuduna bir sıcaklık yayılıyordu. Soğuk davranmak istese de yapamıyordu, içinden gelene engel olamıyordu. Yine kızdırmak istiyordu onu. Hem biraz sıkıştırırsa ne olurdu ki? Hakkında ne düşündüğünü merak ediyordu.

"Benim fikrimin önemli olduğunu sanmıyorum. Hem gitmeliyim sevgilimi aramalıyım. İki gündür konuşmadık" dedi Ayşem. Niye böyle saçmalama gereği duymuştu bilmiyordu. Ama Ateş'le ilgilenmediğini göstermeye çalışıyordu aklınca.
Ateş afalladı önce, sevgilim mi demişti.

"Haklısın fikrinin bir önemi yok aslında sen kendini bu hastanede hastalarına adamışsın, zaten baksana sevgilini bile ihmal edecek kadar işine aşıksın. Ne anlarsın yakışıklıdan."

Ne saçmalıyordu bu manyak yine. Ayşem iyiden iyiye küplere binmek üzereydi ki Ateş devam etti. "Allah aşkına söylesene sevgilini de böyle tipine bakmadan mı seçtin? Kesin öyledir."

Ayşem şu anda sinirden ağlayabilirdi ya da Ateş'in kırık olmayan diğer bacağını da o kırardı. Fakat nasılsa kendine hakim olabilmişti ama bu adama ağzının payını vermeden gidemezdi. O nedenle kapıyı çarpıp çıkmadan önceki son sözü
"Haklısın öyle yaptım çünkü ben birlikte bir ömür geçireceğim adamiın tipine değil kafasında beyin olup olmadığına bakarım" olmuştu.

Sizce Ayşem ve Ateş arkadaş olabilir mi? Ya da sevgili?