MEĞER SENMİŞSİN

15.Bölüm~ Ayşemm

Keyifli okumalarrr

"Baba beni istemişsin. Geldim. İyi misin?"
"Gel oğlum sana söyleyeceklerim var." "Baba yine aynı konuyu açmasak üzülüyorsun sonra, bak geçen defa.."
"Ateş sus oğlum konu annen değil. Ben sana başka birşey söyleyeceğim."
"Baba sen söylemeden önce ben sana birşey sormak istiyorum. Annemin eşyalarını kaldırtmıştın ya onların nerede olduğunu söyleyebilir misin ben görmek istiyorum onları. Bugün taburcu edildim evdeyse uğramak istiyorum."

"Tavan arasında bir kutudaydı ama boşver geçmiş geçmişte kaldı daha fazlasını kurcalamak canını yakar."
"Olsun ben görmek istiyorum yine de. İçime sinmeyen bişeyler var. Sen ne diyecektin bana?"
"Oğlum ben senden birşey istiyorum. Görüyorsun durumum kötü az bir zamanım var ya da yok. Ben evlenmeni istiyorum. O zaman huzurla öleceğim."

"Ne? Ben mi evleneceğim?"
"Evet sen."
"Baba güldürme beni evlenmem ben. Hem evlenecek bile olsam öyle bir aday bile yok. Sırf sen istiyorsun diye birini mi bulup getireyim?"
"Hayır sen getirme kimseyi ben buldum birini. Senin de beğeneceğin seni mutlu edecek biri."

Ateş öyle bir kahkaha attı ki hastane odasında olduğunu unutmuştu hem de yoğun bakımda. Hemen sustu sonra Ayşem şimdi gelir ağzının payını verirdi yoksa.
"Baba hangi ara buldun Allah aşkına rüyana mı girdi?"
"Ne rüyası oğlum gelinimi buldum diyorum sana. Ayşem'le evleneceksin."

"Ne?"
Ateş yanlış duymuştu kesin. "Baba sen doktorundan bahsetmiyorsun değil mi ben yanlış anladım."
"Hayır Ateş. Tam da onu diyorum işte. Ayşem gelinim olmaya layık tek kız."
"Baba ben evlenmeyeceğimi söylüyorum sana. Hele ki Ayşem'le asla evlenmem."
"Niyeymis o? Çok güzel bir kız sen anlarsın güzelden sanırdım."
"Evvelallah anlarım tabi ama o cadıyla sırf güzel diye niye evleneyim. Hem nereden çıktı şimdi bu evlilik sen dememiş miydin bana bir gün aşık olacaksın diye. Niye sevmediğim biriyle evleneyim?".

"Ayşem sevilmeyecek bir kız mı oğlum manken gibi? Huyu desen kendinden güzel, hanım, saygılı, calışkan."
Evet güzeller güzeli ama o sivri dili yok mu yılan gibi sokuyor insanı diyordu Ateş. Her zamanki gibi kendisiyle konuşuyordu sonra babasına döndü.
"Tamam güzel kız ama bu yeterli değil baba. Biz gıcık oluyoruz birbirimize bir kaşık suda boğar o kız beni."
"Saçmalama Ateş zamanla seversiniz birbirinizi."
"Off baba olmaz o iş, boşa kürek çekme. Ayşem beni mutlu edebilecek son insan bu dünyada." (!)
"Sen öyle san olacak bu iş. Bu benim son vasiyetim sana. Yoksa hakkımı helal etmem. Ayşem'le evleneceksin. Ondan iyisini bulamazsın. Son sözüm bu."

"Üzgünüm ama o doktorla evlenmeyeceğim.." Asla diye de ekleyecekti ki babasının yeniden fenalaştığını gördü. Morarmış nefes alamıyordu. Hemen başucundaki zile uzandı ve birkaç kez bastıktan sonra hızlıca sürdü sandalyesini kapıya.

Cevat kızıyla konuşmak isteyince odasına gitmişlerdi Ayşem'in.
"Babacım ne oldu, keşke orada bekleseydik. Birşey olursa müdahele ederdim."
"Konuşmamız lazım kızım."
"Endişeli görünüyorsun baba ne konuştunuz Mehmet amca kötü birşey mi söyledi. İşle mi ilgili?"
"Kızım biz Mehmet'le karar verdik. Ateş'le senin evlenmeni istiyoruz."
"Ne? Baba şaka mı bu şimdi?"
"Ciddiyim Ayşem ne şakası kızım."
Ayşem afalladı, o kadar şaşırdı ki diyecek birşey bulamıyordu. Önce doğru anlamadım herhalde dedi. Babasına baktı kaşlarını çatmıştı.

"Kızım niye çattın o kaşlarını. Ateş'le evlenmek istersin değil mi?"
"Ya baba bu nasıl bir soru sen çıldırdın mı?"
Cevat cevap vermedi. Ayşem çok sinirliydi. "Evlilik çocuk oyuncağı mı baba? Hem bu ..bu ne saçma şey böyle ne demek biz karar verdik? Sen benim geleceğimden bahsediyorsun nasıl başkalarıyla karar verebiliyorsun?"