MEĞER SENMİŞSİN

23.Bölüm ~ Arkadaşız

Ayşem'den

Yarın büyük gün. Herşey hazır. Gelinlik bile. İki haftadır koşturuyoruz. Hastanedeki işleri Ateş sayesinde çabuk hallettik. Başhekim olan profösörle tanıştım. Çok sevimli babacan bir adam, ayrıca kalp cerrahı olması da benim için çok ama çok harika. Duyunca acayip mutlu oldum, sanırım o da beni sevdi. Geldiğim günün ertesinde hastane kadrosuna tanıştırıldım. Beni huzursuz eden kadroya Ateş'in nişanlısı olarak tanıtılmam oldu ama yine de sıcak karşılandım. Sanırım Ateş sevilen bir patron. Düğünden sonra işe başlamama karar verildi. Bu durum beni biraz üzse de yapacak bir şey yok. Sonrası ise tam bir karmaşa ve koşturmaca diyebilirim. Annemle teyzem geldi gelinlik seçimini yaptık. Ateş'in odasını bizim için yeniden dekore ettik. Bizim için. Çok komik biliyorum. Boşuna bir uğraş ama mecburmuşuz işte, Ateş Bey öyle söylüyor. Evet Ateş Bey. Bu aralar biraz kızgınım da kendisine. Beni deli ediyor çünkü. Annemler de burada olduğu için sürekli birbirimize aşık gibi davranmak zorundayız. Evet ben zaten aşığım ama onun bu yapmacık halleri beni tam bir sinir küpüne çeviriyor. Dolayısıyla da çekilmez bir insan olduğumun farkındayım. Şimdi dün sabah yaşadığımız şey geldi bak yine aklıma. Uyuz bu adam cidden, sanki beni delirtmek için inadına yapıyor herşeyi. Annem kalkmış kahvaltı hazırlamış, ben de bir gün önce bahçenin düzenlemesiyle ilgilenen organizasyon şirketiyle son hazırlıkları kontrol ettiğim için -nelerle uğraştım ya rabbim halbuki benim hastanede olmam gerekmez miydi yani, niye bu boş işleri yıktı bu adam başıma? - biraz fazla yorulunca uyuyup kalmışım herhalde. Ateş kalkmış, annem de beni merak edip bakmak isteyince beyefendi de "Siz yorulmayın efendim ben bakayım müstakbel karıma." demiş. Aynen böyle söylemiş annemin dediğine göre, uyuz bir de gülümsemiş üstüne. Şebek gibi sırıtmıştır kesin. Neyse, annem de "Tabi oğlum hadi sen uyandır nişanlını. Ben de omlet yapayım size."demiş. İşte bu da fırsattan istifade çıkmış yukarı. Sözde kapıyı çalmışmış da ben duymamışım pis yalancı. O kadar da ağır uyumam ben, çalsa kesin duyardım yani. Ben birinin beni sarsmasıyla korkuyla sıçradım tabi yataktan, üstüne karşımda Ateş'i pis pis sırıtırken görünce ne olduğunu anlayamadım tabi başta.

Ateş'ten

Korkuyla uyanıp karşısında beni görünce afalladı önce, sonra ne olduğunu anlamaya çalıştığı için düşünceli bir ifade yerleşti yüzüne. Yavaşça kalktı yataktan önüme dikildi. Bu kadar uykuya düşkün olabileceğini düşünememiştim bu meleğin.
"Günaydın sevgili nişanlım."
Ben konuşunca yüzünü bana dönse de bu çok kısa sürdü ve sonra gözleri büyüdü, hemen başını önüne eğdi. Ardından kollarıyla hızla bedenini sardı ki bu defa şaşırma sırası bendeydi. İçeri girdiğim andan beri onu korkutup şaşırtmaya o kadar konsantre olmuştum ki yataktan kalkmasına rağmen Ayşem'in üstündeki ince askılı saten geceliği farkedememiştim. Kış gününde...Hem de geceliğin boyu.. aman Allah'ım bacakları.. teni... oooof Ateş kaldır başını hemen, hemen kaç...
"Şey ben... Ayşem kusura bakma, ben.. yani annen....kahvaltı şey yapmış... omlet kahvaltısı.. aman kahvaltı için omlet yapmış. Neyse ben uyandırmaya gelmiştim." diye saçmalayıp resmen kaçar gibi çıkmıştım odadan. Ayşemse donup kalmış hiç bir şey söyleyememişti, bu da ayrı bir olay zaten. Normalde o kadar hazır cevap ki susması epey garip geldi. Kendimi kapının önüne atar atmaz odama koşmuştum. Biliyorum verdiğim tepkiler çok saçma gelebilir resmen kaçtım ondan. Ama kalsaydım... ben Ayşem'e bakmaya devam etseydim... yine yanlış birşeyler yapabilirdim. Korktum sanırım hem de çok korktum, ona dokunmaktan ya da aslında ona bu kadar yakın olup da dokunamamaktan korktum. Ayşem'e karşı hissettiğim bu arzuya dur deme vaktim geldi benim. Hiç iyi şeyler olmayacak böyle giderse. Oyun deyip duruyorum ama vücudumun verdiği tepkiler nedense geriyor beni. Rezil oluyorum kıza. Hayır güzel kız tamam da o böyle şeylere karşı biraz.. ne bileyim karşı gibi işte. Onu sinirlendirmek de benim işime gelmiyor. Şimdi bile beni öldürmek istediğine eminim ben. Bir şekilde affettirmeliyim kendimi ona.