Vriendinnen Bestaan Niet.

2

Ik word wakker met een arm van Amal om me heen geslagen. Wat slaapt ze toch als engel, niet dus. Ook zie ik kwijl uit haar mond komen, snel pak ik me telefoon en maak ik een paar foto's van haar.

Dit zal nog eens goed van pas komen, lach ik gemeen. Snel stop ik mijn telefoon weg als ik Amal wat hoor mompelen. Ze rekt zich uit en kijkt me met een enge glimlach aan. Jullie kennen het toch wel wanneer je vriendin eng naar je lacht, weet je sowieso dat ze wat van plan is.

Samen lopen we naar beneden en ga aan de ontbijttafel zitten.

''Sabah al Khair benti''.

''Goedemorgen yemma''.

Ik sta op en geef snel mijn moeder een kus op haar voorhoofd en ga dan weer zitten aan tafel.

''Lekker geslapen meiden?''

Ik zie dat Amal een glimlach forceert haar lippen vormen een streepje maar haar wangen gaan wel omhoog het ziet er echt raar uit. Ik knik voor ons beiden en begin dan te eten.

''Is die eghyour er weer heeft ze geen huis dat ze als zwerver elke dag naar ons moet komen?''

Ik wil net mijn mond opentrekken als ik mijn moeder mijn broer een blik zie geven van zwijg anders ga je zien. Ik ken die blik maar al te goed. Nadat ik ben uitgegeten ruim ik de tafel op en zie ik Amal gelijk naar mijn kamer rennen.

*Zucht*

Langzaam loop ik de trap op en doe mijn kamerdeur open. Daar zie ik Amal lang uit op me bed liggen met een zak chips in der handen. Ik vraag me echt af wanneer ze die zak chips heeft gepakt, want zag haar met niets naar boven lopen.

''Aicha ik weet echt niet waarom ik hem nog leuk vind en waarom ik nog huil om hem, hij is mijn tranen niet eens waard''.

''Amal het geeft niks dat je hem nog leuk vindt dat hoort er bij na een tijdje verdwijnt het weer bij de een duurt het langer dan bij de ander''.

''Ja maar ik snap niet dat het al één jaar duurt en dan ben ik bijna helemaal over hem heen komt hij het weer verpesten''.

Ik trek haar naar mij toe en sla mijn armen om haar heen soms heb je gewoon even een knuffel nodig zonder het te verwachten van iemand. Na een tijdje laat ik haar los en besluit dan maar weer om netflix te gaan kijken.

Nadat we 6 afleveringen hebben gekeken zie ik dat Amal al na een tijdje in slaap is gevallen. Ik kijk nog even op mijn telefoon en zie dat ik een paar appjes heb, ik open app en zie een onbekende nummer staan.

0612345678: Schat, gaan we nog een keer wat leuks doen??

Ik kijk naar het nummer en het komt me bekent voor, net wanneer je denkt je verleden weggestopt te hebben achtervolgd het je weer. Ik krijg al alleen maar rillingen als ik er aan terug denk.

Ik vraag me af hoe die mijn nummer heeft gekregen als ik aan hem denk krijg ik kriebels in mijn buik die daar niet horen te zijn.

Ik mag en kan hem niet leuk gaan vinden nadat hij mij dit heeft aan gedaan. Ik ging er kapot van en niemand die wist wat er met mij aan de hand was. Ik zelf kon moeilijk gaan uitleggen wat er aan de hand was. Ik besluit om er maar niet op te reageren en leg mijn telefoon weg.

Ik sta op en pak me handdoek om te gaan douchen. Na een tijdje draai ik mijn kraan dicht en stap ik de douche uit. Ik wikkel mezelf in een handdoek en loop dan naar mijn kast. Ik pak een onderbroek en een bh en trek het aan en vervolgens doe ik mijn pyjama aan.

Ik hoor het geluidje van mijn telefoon en snel loop ik er naar toe. Als ik zie wie er staat twijfel ik of ik moet opnemen.

''Hbiba heb je me gemist? '''

Verschrikt kijk ik naar het schermpje van mijn telefoon weetje hoe lang ik deze stem niet meer heb gehoord? Deze stem bezorgd mij kippenvel, zijn manier van praten doet iets met mij. Ook al is het ongeveer 2 jaar geleden dat wij voor het laatst contact hadden zou ik er vroeger alles aan doen om zijn stem nog een keer te horen en nu ik zijn stem heb gehoord komen alle herinneringen weer naar boven die ik met moeite heb weggestopt.

Als ik mezelf de vraag zou moeten stellen of ik vergeleken met 2 jaar gelukkig was zou ik liegen als ik ja zou zeggen. Ik zie er uit als het blije meisjes die geen problemen heeft maar ik weet wel beter. Elke dag miste ik hem meer en meer tot op een dag ik over hem heen was.

Mijn vinger gaat automatisch naar het rode bel icoontje. Ik loop naar de muur en zak in elkaar met mijn handen op mijn hoofd. Ik heb mezelf beloofd dat als hij weer contact op zou nemen ik over hem heen zou zijn en hij totaal geen invloed meer op mij heeft. Maar na zijn stem gehoord te hebben ben ik niet meer zo zeker van mijn zaak. Ik weet dat ik met pijn en moeite over hem heen ben maar praten kan toch geen kwaad?

Zonder dat ik besef lopen de tranen al naar beneden en huil ik geluidloos. Het is een wonder dat Amal hier allemaal door heen slaapt. Ik heb gister al geen oog dicht gedaan en vandaag zou het weer hetzelfde verhaal worden.

Gisteren weet ik niet wat mij bezielde maar dacht ik er opeens weer aan en vandaag nam hij contact op, betekent dat niet wat? Ik hijs me zelf op en besluit dan maar gewoon te gaan slapen en ik morgen wel zou bedenken wat ik tegen hem zou gaan zeggen als hij me opnieuw appt en zet mijn telefoon uit.

~

Na driekwartier in de douche te hebben gezeten stap ik uit en loop ik naar mijn kamer. Ik loop naar mijn kast en pak gewoon een licht blauwe skinny jeans samen met me zwarte Kenzo trui. Snel maak ik Amal wakker en zeg ik dat ze kan gaan douchen.

Ik loop naar beneden en besluit om alvast een ontbijt voor Amal en mij te maken. Ik kan mijn ogen nauwelijks open houden door gister. Als ik klaar ben zet ik alles op tafel en zie ik Amal van de trap af lopen.

''Goedemorgen heks ik heb ontbijt voor je gemaakt''.

''Goedemorgen Aicha''.

Stilletjes eten we ons ontbijt op en lopen dan samen uit huis. Voordat we naar school gaan besluiten we om nog even langs Amal haar huis te gaan om haar boeken te pakken en dan vervolgens naar school te gaan.

Wanneer we op school zijn lopen we direct naar onze kluisjes en daarna naar het lokaal. Amal en ik gaan beide achter in zitten, dat is onze standaard plekje. Als ik naar rechts kijk zie ik Hicham breed glimlachen ik glimlach terug en richt me dan weer voor me.

Na 2 uur les te hebben gehad hebben we eindelijk pauze en besluiten Amal en ik even een kapsalon te halen. Ze zeggen altijd liefde gaat door de maag vandaar dat kapsalon mijn grote geliefde is. Als we het op hebben lopen we weer naar school.

Na nog 4 uur les te hebben gehad zijn we eindelijk uit en lopen Amal en ik van het schoolplein af waarna onze wegen scheiden. Ik stop mijn oordopjes in mijn oor en voel als snel dat ze er uit worden getrokken. Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik Hicham aan.

''Wat moet je he?''

''Niks wou gewoon vragen waarom je telefoon uit stond sinds je laatst gezien gister was, want namelijk vreemd is bij jou want jij zit 24/7 op je telefoon''.

''Gewoon ben het vergeten op te laden en heb het thuis vergeten toen ik naar school kwam''.

Met een pokerface zeg ik dit, ik ben namelijk goed in het verbergen van mijn emoties. Ik zeg Hicham nog even gedag en versnel mij dan naar mijn bus die ik er al aan zie komen.

Wanneer ik thuis kom trek ik mijn schoenen uit en plof ik gelijk op de bank neer.