Vriendinnen Bestaan Niet.

32

~ paar uurtjes later
Pov Aicha
Niet veel later gaat mijn telefoon af en zie ik dat ik door Tamra gebeld wordt.

Tamra: Hey schat,

Wat walg ik van haar stem.

Aicha: Wat wil je Tamra?

Tamra: Je moet vandaag werken ik verwacht je over een kwartier hier.

Zonder nog wat te zeggen hangt ze op in mijn oor. Zal ik er naar toe gaan? Ik ga gewoon naar Tamra en laat haar zien dat ik dit niet wil ze mag lekker zelf al het werk gaan doen.

Ik had yemma ook beloofd dat ik vandaag zou blijven slapen en dat ga ik dus ook doen. Ik zeg Nadir gedag en loop naar mijn auto toe. Ik tik het adres in en rijd met mijn auto naar het gebouw.

Als ik er ben besluit ik om nog even in de auto te zitten na lang treuzelen stap ik toch uit. Als ik het gebouw binnen loop zie ik Tamra al naar mij grijnzen.

"Hey schat ben je er klaar voor".

"Nee, want ik ga het niet meer doen".

"Oh en wie zegt dat je zelf mag bepalen of je stopt of niet?"

Ze pakt me bij mijn arm beet naar een kamertje en verlaat zelf de kamer. Als ze terug het kamertje in komt heeft ze een lange brede jongen meegenomen.

De jongen kijkt mij lang aan en knipoogt dan naar mij.

"Jouad laat je even zien wat we met meisjes doen die niet luisteren".

Ik zie Jouad steeds dichterbij komen en wanneer hij dichtbij mij is begint hij me met slaan. Steeds harder en harder na een tijdje stopt hij pas met slaan.

Als hij klaar is met schoppen en slaan spuugt hij nog eens op mij.

"Ik hoop dat je er van heb geleerd en volgende keer gelijk mee werkt anders kan je erger verwachten. Je kan vertrekken en morgen weer komen".

Als ik mezelf probeer op te hijsen val ik gelijk weer neer. Ik zie dat Jouad nog steeds naar mij kijkt. Als het na de derde poging nog steeds niet is gelukt om mezelf op te hijsen zie ik dat Jouad op me af komt lopen en mij komt helpen.

Hij helpt mij met opstaan en loopt gelijk mee naar mijn auto. Als we bij mijn auto zijn trek ik even een pijnlijke gezicht en stap ik in.

Als Jouad weer terug loopt kom ik weer op adem. Ik snap niet waar Tamra al deze woede vandaan haalt.

Tamra moet niet denken dat ik het bij dit laat ik kom morgen gewoon niet. Ik pak mijn telefoon er bij en zie dat ik vol met blauwe plekken zit.  Ik moet Abdel een berichtje sturen, want zo kan ik mij niet vertonen bij yemma.

Aicha: Abdel ik voel me niet zo lekker ik kom morgen wel.

Abdel: Ik geloof je niet.

De volgende dag

"Er is niks dat zeg ik toch ik voel me gewoon niet lekker" schreeuw ik.

"Aicha doe normaal ik zie dat er wat met je aan de hand is. Als je nu al weer wilt gaan liegen dan kan je vertrekken en wil ik je niet meer zien".

Ik kijk Abdel lang aan en wend mij blik dan weer van hem af. Zou ik het hem vertellen? Zou ik hem vertellen dat zijn zusje in een cafe werkt waar ze als ober drankjes serveert en voor mannen danst?

Ik kan hem dat niet aan doen hij heeft al veel meegemaakt. Is dit wat ik wil? Als mijn kinderen later vragen hoe het er in mijn tijd aan toe ging moet ik ze dan vertellen wat ik allemaal heb gedaan?

Ze zeggen eerlijkheid duurt het langst toch? Zal Abdel me niet weer uitschelden voor kehba? Ik weet het niet meer. Ik hoor yemma zeggen tegen Abdel dat hij de kamer moet verlaten.

"Benti wat is er toch?"

Mijn moeder wil ik al helemaal niet belasten met mijn problemen zij heeft veel betere dingen om zich zorgen over te maken.

"Niks yemma zit niet echt lekker in mijn vel".

Ze knikt maar ik zie dat ze mij niet gelooft maar gelukkig  vraagt ze niet verder. Na een tijdje komt Abdel de kamer weer binnen en praten we weer verder.

"Benti als jij nou die bed hier naar toe schuift dan lig jij op het bed en gaat Abdel daar slapen".

"Hoeft niet yemma ik slaap wel daar en laat Abdel maar op het bed slapen".

Abdel kijkt mij dankbaar aan en gaat op het bedje liggen. Ik ga een beetje heen en weer en zodra ik de juiste houding heb gevonden val ik meteen in slaap.