Vriendinnen Bestaan Niet.

12

Pov Hicham
Als Achmed is aangekomen geef ik hem een boks en wenk ik hem om bij mij aan tafel te komen zitten.

"Lang niet meer gezien in een shisha lounge, wat is er allemaal gebeurt man?"

"Te veel broer, wil gewoon alles even vergeten en nu genieten" zeg ik tegen hem.

"Hier broer van dit ga je meer genieten, je vergeet hier voor even al je stress".

Ik neem het aan en stop het gelijk in mijn jaszak. Als we net aan het poffen zijn komen er al gelijk een paar meisjes aan tafel zitten. Sommige hebben zelfs een hoofddoek op zo zie je maar weer hoe schijnheilig.

Terwijl ik ze geen aandacht geeft zie ik Achmed vol op met ze genieten. Ik loop naar de bar en bestel een cola, als ik mijn cola heb loop ik weer terug naar de tafel.

Wanneer ik zit komt er een meisje met een bos krullen en groene ogen gelijk op mijn schoot zitten boos duw ik haar weg.

"Ik hoef geen kehba's als jou op mijn schoot".

Geschrokken kijkt ze me aan en dan lopen al haar aanhangers weg met haar. Achmed kijkt me aan en beiden lachen we hun uit. Wanneer we zijn uit gepoft lopen Achmed en ik beide naar onze eigen auto en rijden we weg. Ik rijd naar een afgelegen plek om na te denken.

Als ik er ben parkeer ik mijn auto en stap ik gelijk uit en ga ik op de motorkap zitten. Ik snap niet dat Aicha dit had kunnen verzwijgen voor mij, beide handen stop ik in mijn zak en kijk ik naar de zon die onder gaat.

Het moeilijkste van allemaal is of ik het haar zou moeten vergeven en gewoon onze trouwplannen door moet zetten. Het is menselijk toch fouten maken, niemand is perfect zelfs ik niet ook al vind ik vaak van wel.

Ik weet eigenlijk niet eens of ze het uit vrije wil heeft gedaan of niet. Ik vind het moeilijk om te geloven dat ze zo iets voor mij geheim heeft gehouden.

Ik ben niet zoals alle andere jongens die alleen maar naar het uiterlijk kijken ik kijk ook naar innerlijk, dat is het eerste waar ik naar keek bij Aicha.

Ik grijp naar mijn jas in de auto en voel in mijn zakken. De joint die ik van Achmed heb gekregen voel ik gelijk tussen mijn vingers. Ik heb het me zelf voor genomen om nooit aan die rotzooi te beginnen maar een trekje kan toch geen kwaad?

Ik neem een hijs van de joint en het eerste wat me tegemoet komt is de geur. Het ruikt heerlijk en zonder dat ik het door heb, heb ik heel de joint opgerookt. Ik vraag later wel aan Achmed waar hij deze joint vandaan heeft gehaald, want goed was deze wel.

3 Maanden later

Pov Aicha
In deze 3 maanden is er veel gebeurt, mijn ouders hebben besloten dat het beter was dat Nadir en ik zouden trouwen.

We hebben onze bruiloft klein gehouden er kwam alleen familie van dichtbij. Alleen Nadir en mijn ouders weten waarom ik getrouwd ben met Nadir maar de rest denkt dat we getrouwd zijn, omdat we verliefd op elkaar zijn geworden.

Nog altijd denk ik aan Hicham. "Ik denk dat ik meer van Hicham ben gaan houden" fluisterde ik terwijl mijn tranen naar beneden vielen. Het is 3 maanden geleden maar ik denk nog elke dag aan hem.

Soms ben ik kwaad op mezelf dat ik het zo ver heb laten komen maar dan denk ik aan Hicham die mij weer hoop gaf en daarvoor ben ik hem dankbaar.

Ik staarde uit het raam en keek naar de regen die tegelijkertijd met mijn tranen mee vielen. Het was het beste gevoel dat ik ooit gehad heb en ik denk dat het echte liefde was.

Met mijn tranen die vallen als regen pak ik mijn laatste koffer in met kleren. Ik wil tegenstribbelen, zeggen tegen mijn ouders dat het niet mijn schuld was maar ik weet beter, het is wel degelijk mijn schuld.

Als ik klaar ben met mijn koffer in te hebben gepakt  loop ik weer terug naar het raam en zie ik Nadir breed grijnzen. Ik realiseer me nu pas dat ik niet meer van Hicham ben en hij niet meer van mij.

Ik wil er niet aan denken dat de persoon die ik nu het meest mis niet eens aan mij denkt. Met mijn koffer in mijn handen loop ik de trap af en zie ik heel mijn familie staan.

Yemma, baba en Abdel zonder emoties zie ik baba en Abdel naar mij kijken. Als ik naar mijn moeder kijk zie ik dat ze moeite heeft om haar tranen in bedwang te houden.

Ik laat mijn koffer los en ren naar mijn moeder en trek haar in een knuffel. Ze fluistert nog een paar lief kozende woordjes in mijn oor en dan laat ik haar los.

Ik heb spijt van de beslissing die ik toen heb genomen maar ik kan er nu niks meer aan doen. Als de jongere ik had geweten dat ik zou trouwen met Nadir zou ik een gat in de lucht springen maar nu zie ik er alleen maar tegen op dat ik zijn vrouw ben.

Nadir rolt mijn koffer mee en samen lopen we naar zijn auto en nadat hij de koffers in de kofferbak heeft gestopt stappen we allebei de auto in.

Met zijn ene hand op het stuur en met zijn andere hand op mijn been rijdt hij de straat uit.  Ik kijk op zij en zie hem helemaal stralen wat ik over me zelf niet zou kunnen zeggen.

Zonder dat ik het wil vallen de tranen opnieuw naar beneden en snel veeg ik ze weg. Op naar een nieuwe begin zonder Hicham maar met Nadir.

Ik wist niet dat door deze beslissing die door mijn ouders zijn genomen mijn hele leven op z'n kop zou komen te staan.

Als we er zijn stapt hij blij uit en doet hij mijn portier open.

"Hbiba welkom in ons nieuwe huisje" zegt hij wijzend naar ons huis.

Ik knik en pak mijn koffer en loop dan naar binnen. Mijn ogen glijden naar de keuken en zie tot mijn verbazing dat het mooi is ingericht.

Met mijn hand ga ik langs het aanrecht en bekijk ik de rest van het huis. Ik verbaas me er echt over dat hij een goede smaak heeft.

Als Nadir mij een rondleiding door het huis heeft gegeven pak ik mijn koffer en sjouw ik het naar boven maar de slaapkamer.

Ik pak mijn laatste koffer uit en stop het in mijn inloopkast en besluit om iets comfortabels aan te doen.

Ik loop naar beneden en tref daar Nadir in de woonkamer aan. Met tegenzin ga ik op hetzelfde bank als hem zitten.

"Hoe vind je de inrichting van het huis" vraagt Nadir aan mij.

" Lelijk zelfs mijn goudvis zou het beter hebben ingericht".

"Ik zag je wel daar net kijken, we weten allebei dat je het mooi vind hbiba".

"Noem mij niet zo ik snap niet hoe je zo blij kan doen terwijl je gewoon mijn leven heb verpest. Mijn vader wilt niks meer met mij te maken hebben door jou".