Vriendinnen Bestaan Niet.

24

~

Ik werd wakker en besloot om eerst langs mijn moeder te gaan en dan naar Tamra te gaan, omdat ik toch niks te doen had. Ik stap het bed uit en zie Nadir nog liggen, aan de ene kant snap ik wel waarom hij boos was maar waarom vertrouwd hij mij er niet op dat ik niet naar Hicham ging voor de reden dat hij denkt dat ik was gegaan.

Ik pak een set kleren en ga dan de badkamer in en doe mijn dagelijkse routine. Als ik klaar ben loop ik naar beneden en maak ik ontbijt voor Nadir en mij. Als Nadir even later naar beneden komt ben ik net klaar met ontbijten en loop ik langs hem naar de deur.

Hij heeft mij niet eens aangekeken toen ik hem voorbij liep. Ik pak mijn autosleutels en telefoon en loop zonder hem gedag te zeggen de deur uit. Als ik de straat van yemma in rijdt zie ik de auto van baba nog staan.

Ik besluit om maar eerst even wat te gaan halen bij de AH en dan terug te komen, want baba gaat pas rond 11:00 uit huis en het is nu pas half. Nadat ik bij de AH ben geweest en spullen heb gekocht rijd ik weer terug en zie ik zijn auto niet meer staan.

Nu maar hopen dat Abdel er niet is ik stap mijn auto uit en sta met trillende benen op de bel drukken.

Mijn moeder doet de deur open en ik spring gelijk in haar armen. Ik ben maar een paar dagen niet geweest en haar haar is nu al een stuk minder als voorheen.

Ze vertelde me dat het goed met haar ging maar iedereen wist wel beter. Ik zag dat ze kapot ging maar zich groot wilde houden tegenover mij.

Deze vrouw die mij 9 maanden gedragen heeft doorstaat een hevige pijn en het enigste wat ik kan doen is toe kijken en haar steunen voor de zware tijden die er aan komen.

Ik liep naar de keuken om drinken te pakken toen mij oog op een stuk papier viel. Ik zag de rekening van het ziekenhuis en slikte even. Nu weet ik waarom ze zegt dat het goed met haar gaat.

Ze wilt mij niet belasten met het feit dat ik haar rekeningen voor het ziekenhuis moet betalen. Als het moet zou ik er alles aan doen om het geld bij een te krijgen, kostte wat het kost.

Nadat ik nog even een lunch voor mijn moeder heb gemaakt neem ik afscheid van haar en ga ik meteen door naar Tamra.

Als ik daar ben zie ik gelijk dat de shisha klaar staat en twee pakken sigaretten er naast. Ik begroet haar en ga dan gelijk naast haar zitten en schenk voor me zelf een glas cola.

'' Aicha je werkt toch niet?''

''Nee hoezo?''

'' Oh gewoon heb misschien wel iets voor je als je durft en wilt''.

'' Wat dan?''

" Zeg ik zo wel".

Ik knikte maar wat en ging verder met het poffen van mijn shisha. Als ik telkens langs Tamra ging wat op een woensdag en vrijdag was zaten we altijd te roken of aan de shisha.

Ik begon steeds meer te roken, niet alleen op de woensdagen en vrijdagen dat ik bij Tamra was nee ik probeerde om elke dag minimaal 3 sigaretten te roken en om Nadir niets te laten merken spoot ik altijd veel parfum of at ik kauwgom.

Hij zou toch niks merken, want hij was nog steeds boos en wilde zo min mogelijk met mij te maken hebben. Op een gegeven moment zaten Tamra en ik te roken en toen hield ze een  zakje met wiet voor me neus.

Ze had me al zo ver gekregen dat ik rookte maar blowen had ik nog nooit gedaan. Dus toen ze het zakje liet zien was ik natuurlijk nieuwsgierig en wou ik het aan de ene kant wel uit proberen.

Wat zou er mis kunnen gaan dacht ik? Een keer kan toch geen kwaad? Nadat Tamra had laten zien hoe je het moest oprollen nam ik haar joint over en nam er een hijs van.

Ik vond vanaf dat moment alles grappig wat Tamra mij vertelde. Ik nam afscheid van Tamra en toen ik thuis kwam zag ik Nadir boos op de bank voor zich uit staren.

"Waar was je? Laat me raden bij die zemmer?"

Ik kon niet eens wat zeggen ik bleef hem gewoon  aan kijken. Ik voelde een lachbui op komen en probeerde niet keihard te lachen maar hoe bozer hij werd hoe harder ik ging lachen.

Ik weet niet ik voelde me door dit allemaal beter. Toen ik de volgende dag bij Tamra langs ging vroeg ze of ik werk nodig had en zij wel wist waar ik kon werken als ik wou gaan werken.

Ik wist totaal niet wat het was of wat ik moest gaan doen of ik een diploma moest hebben of niet. Die dag gingen we met mijn auto naar Amsterdam en stopte we voor een vreemd gebouw.

Ik snapte niet wat we hier deden en Tamra zei tegen  mij om uit te stappen. Samen stapte we uit en liepen we het gebouw binnen en ik zag gelijk een paar meisjes in mini rokjes en topjes.

Sommige hadden nauwelijks iets aan ook al was ik stoned op dat moment ik wist echt wel dat ik in de problemen zat. We liepen de trap op, een kamertje binnen en toen zag ik een man op een stoel zitten.

Die man vertelde mij dat ik moest gaan werken voor hem en eerst snapte ik niet wat hij bedoelde maar toen ik Tamra zag lachen wist ik precies wat hij bedoelde.

"Je werkt nu mee of we gaan je man vertellen waar je nu mee bezig bent" zei de onbekende man.

Ik was erg naïef hoe dom kon ik zijn om te bedenken dat Tamra een vriendin van mij was. Vriendinnen zorgen er niet voor dat je in de problemen raakt. Ze zorgen er niet voor dat je het slechte pad op gaat ze zorgen er juist voor dat als je af wijkt van het goede pad je weer op het rechte pad terecht komt.