Vriendinnen Bestaan Niet.

31

Ik word wakker en kijk naast me maar zie Nadir niet liggen. Ik pak mijn telefoon om te kijken hoe laat het is en zie dat het half 8 is. Ik ga recht op zitten en zie dan Nadir op een stoel in de hoek van de kamer zitten.

Ik kijk hem even aan en sta dan op om naar beneden te gaan. Ik zie dat Nadir op mij af komt lopen en hij houdt mij tegen.

''Aicha ik denk dat we moeten praten ''.

''Kunnen we straks niet praten?''

''We praten als ik straks terug kom van de sportschool''.

Ik knik en loop naar beneden waar ik ontbijt voor me zelf maak. Abdel heeft wel gelijk ik speel inderdaad met hun gevoelens. Na ander half uur komt Nadir naar binnen. Hij wenkt me om aan tafel te komen zitten en met tegen zin loop ik naar de tafel.

''Ik snap het niet Aicha als je mij niet wilt waarom ben je hier nog steeds?''

Eigenlijk snap ik mezelf ook niet, ik weet niet waarom ik hier nog steeds ben. Is het om dat ik van hem houd?

Ik haal mijn schouders op en neer en kijk hem strak in zijn ogen aan.

Hoe zeg je tegen iemand dat je niet van  hem houdt. Ik heb het al vaker gezegd tegen hem maar deze keer is het anders.

Al die keren dat ik tegen hem zei dat ik hem niet mocht was ik boos en nu ben ik niet boos op hem. Ik ben hem wel dankbaar, want hij kon mijn leven ook veel erger maken.

"Ik wil je mee nemen naar het strand als je het goed vind. Zo kunnen we een beetje genieten van het weer en even relaxen".

Ik knik naar Nadir en besluit dan om me te gaan omkleden.

Pov Nadir
Ik keek haar aan en zag niet meer die twinkeling in haar ogen die ik normaal gesproken wel zag. Of wou ik zo graag een twinkeling in haar ogen zien dat ik het me al die tijd gewoon heb verbeeld?

Ik pakte de autosleutels en liep samen met Aicha naar de auto waar we allebei instapten. Toen we aan kwamen op de boulevard besloten we om eerst in een restaurant wat te gaan eten en dan op het strand te gaan wandelen.

We liepen een restaurant binnen en we werden gelijk meegenomen door een ober die ons een plaats aan wees. Toen we eindelijk zaten bestelde ik een cola en Aicha een ice tea.

Beiden zeiden we niets, omdat we niet echt wat te zeggen hadden. Het hele etentje verliep stil en rustig. Nadat we klaar waren met eten betaalde ik nog even en liepen Aicha en ik het restaurant uit.

We liepen op het strand en Aicha liep al wat verder op. Ze ging op een rotst zitten en keek voor zich uit ik liep sneller en ging naast haar zitten. Ik keek naar de grauwe lucht en dacht dat het zo vast wel zou gaan regenen.

Ik keek naar Aicha en zag dat ze mij al aan keek. Ik glimlachte even naar haar en zag dat ze haar blik al op wat anders had gericht. Ik zag haar mondhoeken krullen waardoor ik zag dat ze aan het grijnzen was.

Ik hield zo veel van haar glimlach, haar manier van doen deed gewoon wat met mij. Zij zelf had het niet door maar ik was stapel op haar. Het leek net alsof ze een obsessie voor mij was.

Ik hou van haar en zou zo alles op geven voor haar, maar wat ik niet wist was, terwijl ik vlinders in mijn buik voelde en mijn hart een slagje sneller ging kloppen zij helemaal niets meer voor mij voelde.