Vriendinnen Bestaan Niet.

37

Ik zet mijn zonnebril op en staar dan naar voren. Als ik naar diegene zijn achter hoofd kijk zie ik dat het mij bekend voor komt.

Als hij omdraait en naast me komt zitten weet ik zeker dat het Hicham is. Moet ik wat tegen hem zeggen?

Nee ik zeg niks, want zo te zien merkt hij niet eens op dat ik het ben. Als ik mijn bestelling heb gekregen loop ik weer naar de bushalte.

Ik stop mijn oordopjes weer in mijn oren. Als ik bij het ziekenhuis ben aangekomen loop ik gelijk door naar de kamer waar mijn moeder ligt. Als ik voor haar kamer sta zie ik al meteen een glimlach op haar gezicht.

Wat doet deze glimlach mij toch goed.

"Hoe gaat het Benti?".

"Goed yemma, heeft u al wat gegeten? Ik heb wat van de bakker meegenomen voor u".

"Lief van je hbiba".

Ik geef mijn moeder haar broodje en pak mijn eigen broodje ook die ik onder tussen ook op eet.

"Yemma is baba al bij u langs geweest?"

Ik kijk naar rechts en zie dat mijn moeder helemaal wit trekt. Heb ik wat verkeerd gezegd?

"Hoe gaat het met Nadir?" vraagt mijn moeder.

Ik haal mijn schouders op en neer.

"En wat bedoel je daarmee?"

"We zijn niet meer bij elkaar".

~5 uur later (19:30)~
"Abdel wat gaan we eten? Ik heb honger".

"Dan kook je wat".

"Geen zin ik heb zin in kapsalon ga je halen?"

"Nee je heb zelf benen tóch?"

"Ik ga alleen als ik je auto mag lenen".

"Alleen als je het heel terug brengt".

"Dat sowieso ik ben de beste driver van Nederland".

Hij schiet in de lach en overhandigd dan de sleutels aan mij. Als ik in de gang sta bekijk ik even mijn outfit in de spiegel.

Ik heb een jogging broek aan met een vest. Niet echt dat het mij boeit wat ik aan heb, want ik ga toch met de auto.

Als ik mijn bestelling heb loop ik terug naar de auto. Als ik net terug de auto in wil gaan zie ik aan de over kant een jongen met een meisjes.

Ze zitten de hele tijd aan elkaar gek genoeg komt de jongen mij bekend voor alleen kan ik zijn gezicht niet zien, omdat hij met zijn gezicht naar een andere kant staat.

Als het meisje naar hem toebuigt en hem een zoen geeft staan ze voor een paar secondes te zoenen. Als de jongen zich dan af wendt van het meisje draait hij met zijn gezicht naar mijn kant.

Ik kijk hem recht in zijn gezicht aan en zie dat het Hicham is. Zonder hem nog een blik te gunnen stap ik met een knoop in mijn maag de auto in.

Hij heeft mij niet zien staan omdat ik een beetje achter de auto verstopt stond. Nu weet ik ook waarom hij zo raar deed, hij heeft een vriendin. Ik dacht dat Abdel zei dat hij geen vriendin had.

Nu vind ik het ook niet raar dat hij helemaal niet heeft gereageerd op mijn briefje. Als ik thuis ben zet ik het eten op tafel en eet ik het zwijgzaam op. Nu dat ik weet dat hij een vriendin heeft laat ik hem met rust.

Als we beiden hebben gegeten stelt Abdel voor om een film te kijken. Als de film is afgelopen loop ik vermoeid naar mijn kamer toe.

Als ik even later op bed lig en net bijna in slaap valt hoor ik geklop op mijn deur.

"Aicha ben je wakker?"

"Hmmm wat is er?"

Hij loopt verder naar binnen en gaat op het einde van mijn bed zitten. Ik draai me om zodat ik in zijn gezicht kijk.

"Ik wil je alleen zeggen dat je je geen zorgen hoef te maken over je spullen en Nadir. We gaan morgen langs om je spullen te halen".

Ik bedank hem met een knuffel en wens hem dan welterusten en nu maar hopen dat hij met we niet Hicham bedoelt.

~Flowers will grow back even after they are stepped on and so will I~.