The Guardian of the Moon (Editing)

Eclips

Het is al bijna zover. Nog tien minuten en dan is het middag. Dan is de tijd voor mijn gesprek. Oké, oké. Rustig, Maan. Ik bedoel Lune. Rustig Lune, adem. Het is niet dat je het gesprek tussen jou en jouw broer, dat zelden voorkomt, gaat verpesten of zoiets. Eh, eh, eh... Hehe... Oké, dat helpt niet echt eigenlijk, maar ach. Boeit niet. Gewoon niet negatief denken. Niet negatief denken.

Jawel, denk negatief! Je gaat liegen tegen je broer!

Nee, dit is negatief denken! Denk positief, positief!

Haha, wat hoop jij wel? Dat als je gaat liegen tegen je broer, je nog steeds positief mag denken? Pft, laat me niet lachen!

Wat moet ik anders doen? Hem de waarheid vertellen? Ben je gek of zo? Dan vindt hij me waarschijnlijk onwaardig en dat wil ik zeker niet!

Boeit me niet, ik praat niet meer tegen jou.

Maar... Nu opeens praat je niet meer tegen me? Waarom?

Omdat je gaat liegen tegen je broer.

Grrr, was je maar nooit begonnen met praten jij! Ik heb positieve gedachten nodig!

Dan had je maar niet moeten beslissen om tegen je broer te gaan liegen!

"Maan?" uit mijn gedachten geschud, dank je wel, kijk ik de drie sterren aan die nu voor mijn troon staan.

"Wat?" de botheid in mijn stem is duidelijk te horen en daarom bijt ik op mijn tong. Waarom ben ik toch een zodanige eikel?

"We zijn hier om je op te maken voor je gesprek met Diell." meteen verzacht mijn blik en ik staar de sterren aan in een awe. Zelfs als ik bot tegen ze doe, willen ze me nog steeds helpen. Dat raakt me. Heel zachtjes glimlach ik naar de kleine wezens. Ze hebben goede harten.

Ja, in tegenstelling tot sommige mensen hier.

Houd je kop! "Euhm... Maan?" ze kijken me alle drie aan met een verbaasde uitdrukking en een opgetrokken wenkbrauw. Oh, waarschijnlijk was ik te lang stil en rare gezichten aan het trekken. Oepsie.

"Ja." heel even kijken ze nerveus en haast bang. Dat kwetst me wel wat. Waarom zijn ze bang voor me?

Oh, ik weet het niet hoor, omdat je een kille trut bent.

Houd je KOP! Zie je, je bent ook een heethoofd.

Grrr. Even heb ik niet door dat ik onbewust luid op gromde. Maar het drong door toen ik de sterren in elkaar zag krimpen.

"Sorry." in hun stem is angst te horen en ze nemen wat passen naar achter. En meteen voel ik me schuldig.

"Nee, nee, nee! Sorry, het was niet voor jullie bedoeld maar voor... Ugh! Kijk, het spijt me dat ik zo doe, oké? Ik ben gewoon wat gefrustreerd tegenwoordig, snappen jullie dat?" heel zachtjes knikken ze en ik glimlach zachtjes. "Kunnen jullie me mijn stomme, lompe, koude gedrag vergeven?" heel even fronsen ze, maar direct daarna laten ze die betoverende glimlach zien. Die ik zo hard heb gemist.

"Natuurlijk, Lune!" ze zweven vrolijk naar me toe en dansen kringetjes rond mijn troon. Zo ken ik ze weer.

"Nou, wat staan jullie daar te dansen? Jullie gingen me toch helpen met klaarmaken?" met brede glimlachen, vliegen ze naar me toe en beginnen met me klaar te maken. Één van de drie sterren, Alhena denk ik dat ze heet, begint met mijn borstel, gemaakt van sterrenzilver, door mijn lange haren. Bellatrix, een ander van de drie, begint met poeder over mijn gezicht te wrijven om mijn lijkbleke huid nog witter te laten lijken. En dan als laatst is er Zaniah, die kleding voor me zoekt en ze kleedt me ermee aan. Als resultaat is mijn haar glad en zonder knopen, mijn huid nog bleker dan de maan zelf en heb ik mijn mooiste gewaden aan, allemaal voor mijn gesprek met Diell.