The Guardian of the Moon (Editing)

Vergeten

A/N: Hey, lieve lezertjes! :D Ik ben er weer! :D Ik weet echt nooit wat te vertellen in deze A/N's, dus ga ik ook niet zo veel zeggen. Ik wil jullie wel bedanken voor de + 1.6K reads, de + 160 votes en de + 60 reacties. Echt bedankt, jullie zijn de beste! :D Anyway, back to the story! :D

Opgedragen aan @SilkedeVreede, omdat ze een lief meisje is en een top verhaal heeft. ;)

Doet het je niet pijn om Diell te zien huilen? :( ==================>

Gebasseerd op het fantastische liedje Don't forget me van SMASH :) ===============>

"Hij is jullie vader.", vertelt Galaxia ons met een glimlach op haar gezicht en ik wed dat het mijne verbleekt. Heb ik dat nu net goed verstaan?

Óige is mijn vader?

Óige is mijn vader?

Óige is mijn vader?

Oké, oké. Het is oké. ... Wat zit ik mezelf wijs te maken? Natuurlijk ben ik niet oké! Óige is mijn vader! Ik heb daarstraks mijn vader ontmoet, zonder dat ik het zelfs wist! Ongelooflijk! Al trillend bal ik mijn vuisten en staar ik naar de grond. Vanonder mijn wimpers kan ik zien dat Galaxia en Óige's uitdrukkingen veranderen. Van een blije uitdrukking naar een bezorgde uitdrukking. Zijn ze nu bang dat ik boos op hen ben?

"Shari, liefje?", vraagt Galaxia bezorgd en bijt nerveus op haar lip. Denken ze nu echt dat ik het verkeerd zal opnemen?

"Shari, we weten dat dit heel onverwacht is en dat het best moeilijk is om dit opeens allemaal te laten inzinken en accepteren, maar ik hoop dat je... Ik hoop dat je me zal accepteren.", murmelt Óige en glimlacht lichtjes naar me. Denken ze nu echt dat ik hem niet zal accepteren? Denken ze dat u werkelijk? Die idioten... Tranen, die zich hadden opgestapeld in mijn ogen, stromen nu vrij over mijn wangen terwijl ik naar boven kijk om hen beide aan te kijken. Als ze de tranen bemerken, trekken ze echt een lang gezicht. Maar als een kleine glimlach verschijnt, lichten hun gezichten op en openen ze beide hun armen. En ik aarzel geen enkel moment om erin te springen. Echt letterlijk vlieg ik in hun armen en knuffel hen bijna dood. Ze beginnen te lachen en ik lach met hen mee. Ik voel me zo gelukkig nu. Dan plots voel ik een pijnsteek door mijn lichaam schieten. Wat was dat? Verward trek ik me los uit de omhelzing. Vragend zoek ik naar de bron van de pijnscheut en dan vallen mijn ogen op Diell, wiens gezicht er niet al te blij uitziet. Hij ziet er juist erg verdrietig uit. Ook al glimlacht hij, ik kan er doorzien. Want hij is mijn broer. En dan valt mijn frank. Hij is mijn broer! En de enige waaraan mijn, nee, onze ouders aandacht geven, ben ik! Ze zijn Diell helemaal vergeten! En haast ik ook! Met een schuldbewust blik aanschouw ik hem. Uit mijn ooghoeken bemerk ik dat Galaxia en Óige me verward aanstaren totdat ze mijn blik volgen en hetzelfde schuldgevoel verschijnt op hun gezicht. Galaxia houdt zelfs haar hand voor haar mond.

"Oh Diell...", fluistert ze zachtjes en tranen stapelen zich op in haar ogen; dreigend te vallen. Langzaam zet ze kleine stapjes in Diell's richting. Telkens als ze dichter en dichter in zijn buurt komt, hoe meer er van Diell's muur overblijft. Zijn lichaam begint te trillen en tranen stromen over zijn wangen als een openstaande kraan. Mijn hart breekt bij het zicht van mijn broer. Zijn eigen en enige familie is hem vergeten. Mijn moeder; God, het voelt nog steeds raar om haar mijn moeder te noemen; is nu al bijna in armbereik. Nog een paar centimeter. En ja, ze is in armbereik. Meteen strekt ze haar arm en grist Diell aan zijn kraag en trekt hem naar zichzelf toe. Ze verplettert hem in een grote bear hug. Ik kan zien aan Diell's uitdrukking dat ze echt een stevig knuffelaar is. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht wanneer ik hem zijn armen rond onze moeders middel. Het beeld doet mijn hart overwelven met vreugde. Achter me hoor ik Óige kuchen en meteen draai ik me om terwijl Galaxia Diell lost laat en vice versa. Beide kijken ze op naar Óige. Allemaal trekken we een wenkbrauw op. Met een schuldbewuste blik, zoals we allemaal al hebben gehad vandaag, staart naar Diell. Hij kucht weer.