Diabolik Lovers Yui Değişti?

-2-

Multimedya da Kanato.
-
HİKAYE DEĞİŞMEYİP, SADECE DÜZENLRNMİŞTİR.
*
\EV\
~
Odama girdiğim gibi çok sıktığı için içimdeki şortu çıkartıp kendimi yatağa bıraktım.
İlk günüm stresli geçmişti.
Çok stresli geçmişti.
"Nasıl alışacağım?"
Bu sırada kapım çalındı.
"Kim o?"

"Bitch-chan girebilir miyim?"

"Mümkünse hayır."
Kapı açılınca gözlerimi devirdim.
"Bitch-chan, çok sıkıldım."

"Sana yardım edemeyeceğim."

"Bence edebilirsin."
Yanıma gelip yatağıma oturdu.
Vücudumu süzüp gözleri eteğime takılınca kalkıp yatağın üstüne oturdum.
"Git. Seninle uğraşmak istemiyorum."

"Aslında şu anda mükemmel görünüyorsun. Seninle biraz eğlenmek isterdim."

"Ha?"
Dalgın dalgın yere bakarken Laito bir şeyler diyordu ama anlamıyordum.
Bu sırada nereden geldiğini anlamadığım bir refleksle başımı hızla kaldırdım. Gözlerimin önünden sanki sarı, güneş gibi bir şey geçtiğinde birden ciddileştiğimi hissettim.

"Laito. Kanımı şu an içemezsin. Çık dışarı."

"Hihi, küçük cadıcık bize karşı gelmen yasak sanıyordum."

Tam bu anda kendi bedenimin kontrolü yine bana geçti ve bir kaç saniyelik nefes alamamıştım.
O sarı şey de neydi?
Laito gördü mü ki?
"Küçük cadıcık? Sen iyi misin?"

"Laito daha demin sarı bir şey gördün mü?"

"Evvet."
Dedi yaramaz bir çocuk gibi sırıtarak.

"Peki o şey tam olarak neydi?"
Laito bu sözüm üzerine bana yaklaştı. Aynı zamanda üzerime eğildi.
Biraz daha yakınlaşırsa öpüşeceksiniz.
"O şey senin saçlarındı."
Al işte.
"Çık git gerçekten."
Büyük ihtimalle yorgunluktan hayal ettim...

"Hihi. Küçük cadıcık ciddi olmak istiyor."
Yine...
"Seninle uğraşmayacağım! AYATO, SUBARU, SHU, REIJI, KANATO!"
Kapı açılma sesini duydum ama o an takmamıştım çünkü Laito bana uygunsuz hareketler yaptığı için bende bir şeyler söylüyordum.

"Laito! Dokunma bana! Kalk git!"

Elimle elini tutup bacağımda olan elini çekmeye çalışıyordum.
"Küçük cadıcık. Çok hareket ediyorsun."

"Laito in üstümden!"
Sonunda Laito üzerimden indi. Ben ise o indiği anda yatağımdan yere yapışmıştım.
"Ah!"
Sinirden olay çıkartacağım şimdi. Ayağım da burkulmuştu.
"Lanet..."
Ayağa kalkmaya çalıştığım anda, ayağımın acısından tekrar düşmüştüm ve acım artmıştı.
"Ne oldu?"

"Bileğimi burktum. Of Laito."
Sağıma döndüm ve gözlerimi belerttim. Bizimkilerin hepsi kapı önünde duruyordu.

"Ya madem oradasınız, biriniz bana yardım
edebilir mi?"
Ayato yanıma gelip beni belimden tuttu ve kaldırdı.

"Sağol." Diye mırıldandım. Beni yere indirdiğinde tek ayağımın üstüne basamadığım için kolunu tuttum.
"İstersen evi keşfe çıkabilirsin. Normalde, bunu yalnız yapman gerekiyordu fakat ayağın yüzünden evi Ayato ile gez."

"Tamam Reiji. Yalnız önce bir pijamalarımı giyeyim ben. Etekle gezemeyeceğim."

Hepsi odamdan teker teker çıktığında seke seke bavulumun önünde durup kıyafetlerimi çıkarttım. Altıma mavi bir spor şortu mu nedir bilemeyeceğim ama çok rahat olan şortu giyip üstüme de siyah bir üst giyip saçımı daha düzgün bir atkuyruğu yaptım. Ayağıma çoraplarımı giyip odamdan çıktım.
"Ayato!"