Diabolik Lovers Yui Değişti?

-28-

İçimden çok fazla bölüm atmak geldi valla.

Bu arada, ÇOK ÖNEMLİ, YAZDIĞIM ŞEYİ BİR OKUYABİLİR MİSİNİZ?

-Sagara şu an çocuksu bir karakter gibi geliyor size. Ama değil. Normalde çok olgun. Laito'nun tekrar yanında olmasına alışınca eski haline geri dönecek.
Bir uke gibi davrandığı için yanlış anlamayın.
Normalde o bir seme. Hemde en sertinden diyorum ve,
İYİ OKUMALAR!

•••
Sagara'nın Ağzından;
"SAGARA! AÇ ŞU KAPIYI SAGARA!"
Ha?!
"L-Laito?!"
Evimde sokak kapısını gösteren kameradaki Laito'ya şaşkınca bakıyordum.
"SAGARAAAAA!"

"Tamam, tamam!"
Düğmeye bastığımda apartmana girdi.
"N-niye geldi ki şimdi?!"

"Lanet olsun!"

"Çok heyecanlandım!"

"Derin nefes al! Huuuuuuuuu."

"Evet, evet böyle..."

"Sagara, sakin. Seni hatırlamıyor bile. Ona kendimi hatırlatma gibi bir amacım da yok..."

"Bu yüzden gerçekten sakinim..."
Bir süre durdum.
"Oha cidden sakinleştim! Yaşası-"

"SAGARAAAAAAAAA!"
Kapıyı yumruklamaya başladığında bende bağırmaya başladım.
"TAM DA SAKİNLEŞMİŞTİM BE SALAK!"

"SAGARAAAAA!"

"VUAAAAA! Yeter! Sus artık!"
Susmuştu.
Bende kapıya ilerledim.
"Ne var-"
Kapıyı açtığım anda bana atlayarak sarılmıştı.
Fiziksel olarak tepki verememiştim.
"Ne?"

"N-ne oldu?!"

"Sagara..."

Omzumda ağlamaya başladı.

"Laito..."

Kendini zorlayıp fısıldadığında gözümden bir damla düştüğünü hissettim.
Daha sonra bir tane daha.
Ve bir tane daha...
"Gommen..."
Bende ona sarılmak istiyorum.
"A-affet beni..."
Bende ondan özür dilemek istiyorum.
"Sagara..."
Bende onun ismini bu şekilde fısıldamak istiyorum.
"Ü-üzgünüm. B-ben daha fazla ayakta kalamayacağım..."
Kolları bilinçsizce boynumdan düştüğünde suratına baktım.
Gözleri yarı açık şekilde bana bakıyordu.
"Hareket... Edemiyorum..."

Yavaşça Laito'yu kucağıma aldım.
"Normaldir..."
Burukça gülümsedi ve başını boynuma gömdü.
"Sen, cidden benim dostumsun... Sagara..."

Bir süre sonra başını kaldırdı.
"Laito..."
Suratımda aşırı mutlu bir ifade olmalıydı ki o bile bu bitik hali ile kaşlarını çatmıştı.
"Laito!"
Ona kucağımdan indirip sıkıca sarıldım.
"YOKATTA!"

Gözlerini belertti.

"H-ha? Ne?"
Laito'dan ayrılıp tavana baktım ve ellerimi birleştirdim.
"ŞÜKÜRLER OLSUN TANRI'M!"

"He?"
O güçsüz halinden normal haline geçerken bu sefer omuzlarından tutup sarsmaya başladım.
"Laito sen beni hatırlıyorsun!"